«جابر رسانه‌های مازندران درگذشت» زیباترین تیتری بود که یکی از رسانه‌های مازندران روز گذشته برای خبر درگذشت همکار و دوست عزیزم جابر معافی زد.

 

به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، خبر آسمانی شدن جابر به همان سرعتی که او در انتشار اخبار خبرگزاری فارس به خرج می‌داد، در میان اهالی رسانه و مسئولان و مدیران منتشر شد.

باور کردنی نبود، دوستان و همکاران جابر تا چندین بار از نفرات مختلف جویا نشدند، آسمانی شدن جابر را باور نکردند.

در لحظه نگارش این چند خط که آفتاب آخرین روز تابستان 92 غروب کرده، هنوز نبودن جابر باور کردنی نیست.

جابر اهل انتشار خبر دروغ نبود، ولی لحظه به لحظه آرزو می‌کنم که خبر درگذشتش که در خبرگزاری فارس منتشر شده، تکذیب شود؛ ای کاش این خبر دروغ بود.

صبح دیروز دوستداران جابر از مدیران گرفته تا خبرنگاران با شنیدن ملکوتی شدن یکی از بهترین خبرنگاران استان، خود را به بیمارستان حکمت ساری رسانده بودند.

جابر آنقدر خوب و بزرگ بود، آنهایی هم که قادر به حضور در بیمارستان نبودند در تماس با همکاران شرمندگی خود را با گریه و زاری اعلام می‌کردند. خوبی و منش جابر چنان بر اطرافیان، دوستان، همکاران و مدیران تاثیر گذاشته بود که همه نیاز به دلداری داشتند.

کسی به فکر دلداری دادن به خانواده جابر نبود، زیرا خودمان داغدار بودیم و نیازمند تسلی خاطر جابر مرد اخلاق اصحاب رسانه مازندران زندگی خود را فدای رسالتش کرد. برای خبر ساعت کار نمی‌شناخت، 24 ساعته در خدمت خبر بود.

هر ساعت از شبانه‌روز که به سراغ خبرگزاری فارس مازندران می‌رفتیم، جابر خبر داشت. ساعتی پیدا نمی‌شد که فارس مازندران بدون خبر بماند.

دیروز پس آرام گرفتن جابر در آرامگاه روستای اناردین شهرستان میاندرود و بازگشت به دفتر روزنامه، خبرگزاری فارس را باز کردم. آخرین خبر جابر پس از نیمه شب منتشر شده بود، پس آن شب هم نظیر شب‌های دیگر تا بعد از نیمه شب مشغول کار بود.

بیشتر اوقات در صحبت‌هایی که در جمع همکاران داشتیم از زیاد کار کردنش گلایه می‌کردیم، ولی او حاضر نبود حتی یک لحظه از اخبار استان عقب بماند.

احساس مسئولیت و عشق به خبرنگاری جابر بی‌نهایت بود؛ قابل توصیف نیست. عشق و مسئولیت‌پذیری جابر به دیگر همکارانش هم سرایت کرده بود.

آنانی که با جابر معاشرت داشته و حتی اگر چند برخورد کوتاه نیز با او داشتند دیروز با تماس‌های مکرر از آسمانی شدنش ناراحت بودند. آسمانی شدن جابر باعث شد تا مازندران محروم، محروم‌تر شود.

از دست دادن خبرنگاری که تمام فکر و ذکرش توسعه و پیشرفت استان بود برای مازندرانی‌ها دردناک است. امیدواریم بتوانیم با الگو‌برداری از رفتار و اخلاق جابر و جابرها، با یاد او راه او را ادامه دهیم.

همکاران جابر آسمانی شدنش را که باور نکرده‌اند، نمی‌دانم خانواده او چگونه این مصیبت را تحمل خواهد کرد. شاید حضور استاندار و معاون سیاسی ایشان، مدیر کل ارشاد و دیگر مدیران، همکاران و پیام‌های تسلیتی که صادر شده کمی خانواده او را آرام کند.

فقط آرزو می‌کنم خداوند صبری به همسر جابر (که ایشان هم خبرنگار است) عنایت کند که توانایی تحمل دنیای بدون جابر داشته باشد.

==============

گزارش از اسحق پاک‌نیا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *