قائم مقام دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: موارد ابتلا به تب شالیزار با بارندگی افزایش می یابد.
وی افزود: افرادی که علامت بیماری دارند، شبیه علایم آنفلونزا از جمله تب بالا و ناگهانی، دردهای عضلانی، سردرد، قرمزی چشم، ضعف و بی حالی و بی اشتهایی بروز میدهند که به مدت یک هفته ادامه پیدا می کند و در 90 درصد موارد در این مرحله خاتمه مییابد.
قائم مقام دانشگاه علوم پزشکی مازندران تصریح کرد: مننژیت، زردی، نارسایی کلیوی، سرفه، خلط خونی و لکه های خونی زیر پوست از علایم بیماری تب شالیزار است. در صورتی که درمان لازم انجام نشود 10 درصد افراد فوت خواهند کرد.
بابامحمودی با اشاره به اینکه بیماری تب شالیزار از سال 82 در فصل کار کشاورزان مازندرانی در مزارع برنج از اواخر خرداد تا اواخر شهریور بروز میکند، افزود: از آن زمان تاکنون هر ساله با آغاز کار در مزارع، بروز بیماری نیز شروع میشود که خوشبختانه با بالا رفتن میزان دانش کشاورزان چندان به صورت همه گیر شیوع پیدا نکرده است.
وی خاطرنشان کرد: طی سالهای اخیر براساس تجربه در تابستانهایی که بارندگی بیشتر باشد موارد بیماری تب شالیزار نیز افزایش مییابد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران با بیان اینکه در مزارع برنج با توجه به رطوبت خاک شرایط برای تکثیر بیماری تب شالیزار مهیاتر است، ادامه داد: دامداران، صیادان، قصابان، معدن چیان، شناگران و کارکنان سیستم جمع آوری زباله و فاضلاب در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
بابامحمودی اظهار کرد: مهمترین اقدام جهت پیشگیری از بیماری تب شالیزار، بالا بردن دانش انسانها برای جلوگیری از ورود میکروب به بدن است. کشاورزان در حین انجام کار باید مواظبت کنند تا دست و پا دچار خراشیدگی نشود.
وی با تاکید بر اینکه افراد نباید با آب مزارع و نهرها دست و صورت خود را بشویند، افزود: افراد با دستکش و چکمه وارد خاک مرطوب مزارع شوند.
قائم مقام دانشگاه علوم پزشکی مازندران تصریح کرد: در مناطقی که بیماری تب شالیزار شایع است با مشورت متخصصین بیماریهای عفونی میتوانند هفتهای دو کپسول داکسی سیکلین 100 میلی گرمی در فصول کار تجویز کنند تا پیشگیری دارویی انجام شود. تاکنون واکسن موثری برای انسان جهانی نشده است. واکسن حیوانی در سگ تجربه شده که لازم است هر سال یک بار تکرار شود.