در ماجرای مرگ شماری زیادی از دلفین‌های بینی‌بطری در سواحل مرکزی اقیانوس اطلس که وحشتناک‌ترین نمونه از مرگ و میر دلفین‌ها در 25 سال اخیر بوده ردپای یک ویروس شبه سرخک به چشم می‌خورد که در سال‌های 1987 و 1988 میلادی نیز در همین منطقه بیش از 740 دلفین را به کام مرگ کشاند.
به گزارش سرویس «محیط زیست» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از آغاز ماه ژوئیه سال 2013 میلادی تاکنون 357 قطعه دلفین در سواحل نیویورک تا کارولینا مرده و یا در حال مرگ پیدا شدند که 186 قطعه از آنها متعلق به ایالت ویرجینیا بوده‌اند.
همچنین مقامات محلی گزارش‌های بسیاری مبنی بر مشاهده لاشه‌های دلفین‌هایی که در آب معلق بودند، دریافت کردند. در همین رابطه «تری رولس»، مدیر «مرکز سلامت پستانداران دریایی» و سخنگوی اداره برنامه خدمات ماهیگیری «سازمان ملی مطالعات جوی و اقیانوسی ایالات متحده آمریکا» می‌گوید: شمار مرگ و میر دلفین‌ها بسیار بالاتر از میزان اعلام شده بوده است.
به گفته وی به نظر می‌رسد دلیل مرگ گسترده دلفین‌ها، ویروس «شبه سرخک در وال‌ها» باشد که وجود این ویروس در 32 الی 33 دلفین آزمایش‌شده به تایید رسیده است.
در همین رابطه کارشناسان علوم دریایی در حال مطالعه روی احتمال وجود عوامل دیگری نظیر حجم بالای «بی‌فنیل‌پلی‌کلرینات‌ها» و سایر مواد شیمیایی داخل آب هستند اما این مرگ و میرها را به موارد دیگری ارتباط نداده‌اند.
رولس افزود: نرخ مرگ و میر دلفین‌ها در خلال سال‌های 2007 تا 2012 میلادی در این ایالت‌ها به طور ثابت 36 قطعه دلفین بوده است.
به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه واشنگتن پست، ویروس «شبه سرخک در وال‌ها» تهدیدی برای انسان محسوب نمی‌شود. اگرچه این ویروس با ویروسی که سبب بروز سرخک در انسان‌ها و هاری در سگ‌ها می‌شود ارتباط ساختاری دارد اما تاکنون شواهدی مبنی بر انتقال این ویروس به سایر جانوران غیر از دلفین‌ها مشاهده نشده است.
با این حال از آنجا که خطر احتمالی آلوده شدن به این ویروس وجود دارد مقامات محلی مردم را از نزدیک شدن به دلفین‌های گیر افتاده در داخل شن‌های سواحل برحذر داشته‌اند.
رولس تاکید کرد: در صورتی که از خطرات ناشی از این ویروس مطلع نیستند بهتر آن است که از این دلفین‌ها فاصله بگیرید به ویژه اگر روی بدن خود «زخم باز» دارید.