اگرچه اندکی دیرتر از ابتدای مراسم تجلیل روز خبرنگار امسال به آن رسیدیم اما به کار گرفتن مجری به غیر از مجری همیشگی برنامه‌های خبرنگاران یک نقطه قوت بود.
هر چه دقت کردیم در این مراسم اثری از بزرگداشت روز خبرنگار نبود؛ فقط تعدادی از خبرنگاران دور هم جمع شده بودند تا بازهم به سخنرانی‌ها گوش دهند.
ارائه عملکرد دولت نهم و دهم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران برای این مراسم نیز در نوع خود جالب بود که موجبات اعتراض خبرنگاران از جمله تعدادی از اعضای هیات مدیره خانه مطبوعات را فراهم کرد. حدود 20 دقیقه که گزارش عملکرد این اداره کل نمایش داده میشد تا اینکه صدای خبرنگاران از جمله تعدادی از اعضای هیات مدیره خانه مطبوعات به اعتراض بلند و مراسم به حاشیه کشیده و سخنان وی به اتمام رسید.
در بخش بعدی نیز مجری اعلام کرد که پنج خبرنگار قرار است به بیان مسائل و مشکلات این قشر بپردازند اما سخنران سوم که یکی از مدیران رسانههای مجازی استان بود این بار نیز خبرنگاران و حاضرین را دچار تعجب کرد.
نقش انجمن رسانههای مجازی استان مازندران در این مراسم نیز برای حاضرین دچار ابهام شد که رسانههای مجازی که عموما اخبار تولیدی نداشته و از قشر خبرنگار نیز استفاده چندانی نمی‌کنند چگونه در روز مراسم آنچنان نقششان پررنگ می‌شود، هم سخنرانی می‌کنند و هم نامشان بسیار پررنگ در لیست برگزارکنندگان ذکر می‌شود.
قرار بود دو خبرنگار نیز در این مراسم صحبت کنند که به نظر همین‌ها اضافی این مراسم بودند که نامشان را خط زدند تا این اندک تغییر در این روز نیز نادیده گرفته و اندک امید خبرنگاران برای بیان مشکلاتشان نیز واهی بماند.
مسئولان اجرای برنامه که تریبون‌های گروه طالبا و موسیقی را حاضر کرده بودند در میان شتاب غیرقابل وصف تعدادی از حاضرین در سن برای ترک مراسم برگزار نشده باقی ماند. تجلیل‌ها نیز باهم حرف و حدیث دار بود، هیات مدیره خانه مطبوعات با شوقی چندان در برگزاری مراسم حاضر بودند اما روند برگزاری چنان پیش رفت که همگی عنوان کردند که در برگزاری آن نقشی نداشتند و تنها اجرا کننده اوامر بودند. تجلیل از رسانههای فعال در حماسه سیاسی و انتخابات در حالی که مدعوین بر روی سن عجله زیادی برای رفتن داشتند نیز در جای خود جالب بود.
از 10 رسانه‌ای که برای تجلیل تدارک دیده شده بودند، تنها سه چهار رسانه حاضر شدند که عدم تجلیل از خبرگزاری جمهوری اسلامی و سایت خبری مازندنومه که انصاف در ایام انتخابات گزارش‌های اختصاصی و مشروح داشتند نیز موجبات اعتراض شد.
تجلیل از رسانههای مجازی که گاها تا دو روز، به روز نمی‌شوند و در مابقی مواقع نیز در زمان انتخابات یا بعد از آن رسانههای بدون تولید محتوا بودند نیز آخرین و بزرگترین دسته گلی بود که برگزار کنندگان به آب دادند.این نیز نشان داد که این تجلیل‌ها تنها برای جلب حمایت گروهی از مدیران این رسانه‌ها برای حمایت‌های آتی نبود نه ارزش گذاشتن به جایگاه خبرنگاران.
تقدیر یک بانک خصوصی نیز از دو خبرنگاری که فعالیت چندانی ندارند نیز در این مراسم آمیخته شد. آنقدر برای مجری بیچاره تعیین تکلیف شده بود که مدام از اطرافیان می‌پرسید چه باید بکنم. از مسئول دفتر و حراست گرفته تا روابط عمومی‌های حاضر در برنامه برای مجری تعیین تکلیف کردند که بالاخره ندانستیم که برگزار کننده کیست.
دوستی به درستی می‌گفت که خانه مطبوعات ماه‌ها جلسه برگزار کرد تا روز خبرنگار برگزار کند اما وقتی هزینه هدایای این روز را دستگاه دیگری میدهد در دقیقه آخر نیز تمام چیده‌هایش را نقش برآب می‌کنند و سخنرانان و آیتم‌های مراسم را به او تحمیل کند.
واقعا به دوستان هیات مدیره خانه مطبوعات استان پیشنهاد می‌کنیم برای نشکستن دل همکارانشان که بیشتر از مدیران باید برایشان ارزش داشته باشد یا خانه مطبوعات را تعطیل کنید یا دخالت‌های مدیران دولتی را.
اگر این خانه توان مالی برگزاری و تجلیل از اعضایش را ندارد آن را به گروه دولتی واگذار کند و منت کاری که هزینه‌هایش را مجموعه دیگری میدهد قبول نکند. اگر مجموعه دولتی هدیه دهنده که برای این یادبود ممنون دار هستیم اما توهین به اعضای خانه مطبوعات را گردن نمی‌گیریم، می‌خواهد بانی خیر باشد چه نیازی به دخالت هیات مدیره خانه مطبوعات بود و به حق روابط عمومی‌های این ادارات به خوبی می‌توانستند از عهده این مراسم بر آیند.
اگر قرار بود خانه مطبوعات باشد و ساماندهی خبرنگاران را بر عهده بگیرد معرفی 18 نفر از یک ماهنامه یا 35 نفر از یک هفته نامه برای روز خبرنگار و لغو نظر خانه مطبوعات برای ساماندهی پرداخت هدایا چه معنایی دارد جز اینکه هنوز عده‌ای دوست دارند به دوستانشان در رسانههای مختلف دست خوشی بدهند.
پس چرا بازی انتخابات خانه مطبوعات را راه انداختیم. این بازی دو بام و یک هوایی که تشکل مخصوص خبرنگاران باید وجود داشته باشد تا حراست‌ها، مدیران کل و روابط عمومی‌ها برایش تصمیم بگیرند جز رنجور کردن خبرنگاران ثمره دیگری ندارد.
دوستان هیات مدیره، کاش یک مراسم ساده بدون پذیرایی و هدیه و فقط دور هم جمع بودن را برگزار می‌کردید تا اینگونه دلمان مثل همیشه برای خودمان نسوزد.
اینجاست که میگویند کار دست کاردان نیست.برگزاری روز خبرنگار چه ربطی به دخالت مدیران شهری داردیامدیرخانه مطبوعات ضعیفعمل می کند ونمی تواندموضع خودرا مشخص کندیااینکه معاوضه کاری می کندبرای آینده خودش.بهتر بود خبرنگاران را بدون هیچ گونه تشریفاتی دریک سالنی یامسجدی جمع می کردندوکسی که دراین عرصه زحمت بیشتری کشیده بود یایک بازنشسته برایشان صحبتی درد دلانه می کردوختم مجلس اعلام میشد واگر توانایی مالی داشتند به یک خبرنگار نمونه ویامدیرنمونه هدیه ای به رسم یادبود میدادند.نه اینکه زیربار منت فراوان رفتیدونتیجه ای هم برایتان نداشت به قول قدیمی ها: کس نخاردپشت من/جزءناخن انگشت من.و این تجربه ای میتواند باشد برای سال های آتی که دیگران درکارتان دخالت نکنند به امیدآن روزی که همه جایگاه خود رابدانند وبشناسند
چرا خواهر!؟ خانه مطبوعات مثل سردگمه پیراهن هست!! پیراهن کهنه را هم با کلاس میکنه!! واسه کلاس خوبه!! صندلیش هم بد نیست واسه پز دادن!!! بذار باشه! واسه شما آب نداره واسه بعضیها که نون داره خواهرم!!!؟
نمونه همین عملکرد را در روز خبرنگاران در آمل از سوی انجمن صنفی خبرنگاران آمل دیدیم.
خود کرده را تدبیر نیست!!!!
خود شکن آینه شکستن خطاست!!!!
دور هم جمع شدنها بسیار است. ولی تا هدیه ای نباشد خبرنگاران خصوصا خبرنگاران آمل دور هم جمع نمی شوند.
مراسم روز خبرنگار را فرمانداری آمل و ارشاد برگزار کرد محض اطلاع
عملکرد انجمن صنفی در ماه های اخیر نشان میدهد که در تمام جلسات خبری که به صورت نشست رسانه ای برگزار می کنند حداقل 10 خبرنگار فعال حضور دارند
کسانی که نیستند حتما فعالیت ندارند
خیلی جالب است که انجمن صنفی در روز تجلیل از خبرنگاران آمل از خبرنگار محمودآباد که هیچ فعالیتی در آمل ندارد هم تجلیل می کند.
در مورد پاسخ دوست عزیز آقای “دوست” به عرض برسانم که خبرنگاران آمل تنها مبلغان مدیران و مسئولین شهری هستند. یکبار در نشست مطبوعاتی که شرکت کنید می بینید همین خبرنگارانی که شما فعال میدانید حتی یک سوال انتقادی از مدیریان نمی کنند به عبارت دیگر اصلا سوال نمی کنند و فقط به صحبتهای مدیر بسنده دارند.
“صدای دُهُل از دور خوشست”
در پاسخ دوست عزیز “یسبیب” برسانم که ارشاد اصلا علاقه به برگزاری همایش روز خبرنگار نداشت و فرمانداری هم بنا به بخشنامه استانداری و سفارش انجمن صنفی این مراسم را برگزار کرد. کمی مطالعه و تحقیق در این مورد بد نیست. محض اطلاع
جالب است که این شهروند اطلاعات ناقصی دارید.. برادر یا خواهر ارجمند اگر نگاهی به سخنان فرماندار در روز خبرنگار و یا پیام تبریک ایشان به مناسبت رو زخبرنگار بیندازید می فهمیدد که پیشنهاددهنده مراسم خودشان بودند…
در ضمن یادتان نرود که بزرگان شما با پیشنهاد خانه مطبوعات آمل با روابط عمومی فرمانداری جلسه گذاشت که بیایید برای ما تجلیل برگزار کنید چرا این را نمی گویید و بگویید در آن جلسه انجمن چه کاره بود !!!!!
شهروند کامنت گذار به برخی سایت های شهرستان آمل و عملکرد خبرنگارانی که خود را دردانه می دانند نگاه کنید ماهی چه تعداد مطلب انتقادی دارند فقط مداح مدیران هستند!!! فعالیت انتقادی دوستان شما کجاست
استاد خبرنگار!
از شما بعید است که اینگونه بیان کنید. شما یک خبرنگارید و انتقاد پذیر، مطبوعات استان نشانگر عملکرد خبرنگاران و دست اندرکاران مطبوعاتی هستند،
لازم به یادآوریست که بنده حقیر بزرگی ندارم تا با دیگر نهادها جلسه بگذارند. خانه مطبوعات هم به حقیر ربطی ندارد و انجمن صنفی نیز همینطور. ولی آنچه حرکتی نادرست است بیان شد. کمی انتقاد پدیر باشید و به نقد دیگران توجه کنید. در هر حال چون شما خبرنگارید دلیل نمی شود پاک و منزه از همه چیز باشید و دیگران را نامطلع و خود را آگاه از همه چیز بدانید.
“”آنچه بر خود نمی پسندی بر دیگران هم مپسند””
نیازی نیست به پیام فرماندار نگاهی بی اندازم. چون آن روز بنده در همایش حضور داشتم و تمام صحبت های فرماندار را شنیدم، ولی در هیچ خبرگزاری و مطبوعاتی از « نقد فرماندار نسبت به خبرنگاران » مطلبی نوشته نشد و از سوی دیگر دیدم با چه وقاری از « خبرنگار محمودآبادی ( ر – ی ) » که نام کوچکش (کلثوم) است تجلیل و قدردانی به عمل آمد.
دیگر ما را مطلع ناقص نخوانید.
لازم به ذکر است که مخاطب یا مخاطبان هیچگاه از رو غرض صحبت نمی کنند بلکه خواهان ارزش نام خبرنگار هستند نه شحصی که این نام را یدک بکشد.
در پاسخ دوست عزیز «همکار» برسانم.
هنوز معنای انتقاد صحیح و درست برای شما روشن نیست و هر مطلبی که نشان از انتقاد و نقد باشد را انتقادی می دانید که این نوع مطالب از نظر علوم اجتماعی در باطن بدین معنا (نقد و انتقاد) که میگویید نیست بلکه نامی دیگر دارد و از سویی بر خود این مطالب از سوی دوستانتان هم نقد وارد است که با کمی دقت و مطالعه در این نوع نقدها به عرایض بنده پی خواهید برد.
سوالی دارم: شما و دیگر همکارانتان بعنوان یک خبرنگار و اصحاب رسانه تا چه حد انتقاد پذیر هستید؟
در مورد فعالیت انتقادی دوستان بنده گفتید! باید به عرض برسانم که بنده دوستی که شما در نظر دارید ندارم و شما انتقاد بنده شهروند را بعنوان یک بیننده و مخاطب در مورد خبرنگاران قبول ندارید؟! پس چطور خود را وکیل مردم می دانید؟
درد جنابعالی از ….. خانم !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
جهت حسن ختام خدمت آقای ” همکار ” عزیز برسانم، ” دردم از …. خانم نیست.” چون این حرکتهای انجمن صنفی خبرنگاران آمل نه ضرری برای من دارد و نه سودی. بلکه واقعا از کامنتهای شما متاسف شدم ،چون نشان دادید هیچ یک از خبرنگاران آمل انتقادپذیر نیستند و سعی دارند تا با چسباندن وصله ای به دیگران سریعا خود را بی گناه جلوه دهند. که برای اطلاع جنابعالی برسانم ” این وصله ها به حقیر نمی چسبد”. چون بنده نه خبرنگارم و نه رسانه ای ولی بسیار علاقمندم بدانم عکس العمل شما خبرنگاران نسبت به نقد از شما چیست؟ که در این چند کامنت مشخص شد که همیشه و در هر حالی دوست دارید دیگران را گناهکار و خود را پاک و منزه معرفی کنید!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
برای حسن ختام خدمت آقای “همکار” عرض کنم ، نه عزیز؛ دردم “از ….. خانم !!!!!” نیست. این حرکت های انجمن صنفی نه ضرری برای من داره و نه سودی.
من نه خبرنگارم و نه رسانه ای. ولی علاقمندم ببینم عکس العمل شما خبرنگاران در برابر انتقاد چیست؟ متاسفانه نشان دادید که شما در هر حال سعی بر آن دارید تا دیگران را گناهکار و خودتان را پاک و منزه معرفی کنید. و اگر فردی از شما انتقاد کرد سریعا وصله به او به چسبانید ولی شرمنده این وصله ها به بنده نمی چسبد. چون بنده اصلا رسانه ای نیستم.
دست همه کسانی که روز خبرنگاررابه دوش گرفتن درد نکنه