تغییر آرایش سیاسی بعد از اتفاقات روز شنبه

هراز نیوز – فرهاد عزیزی: دیروز در آخرین دقایق نام نویسی انتخابات ریاست جمهوری با ثبت نام علی اکبر هاشمی رفسنجانی ؛اسفندیار رحیم مشایی و سعید جلیلی آرایش کاندیدای انتخابات شکل تازه ای به خود گرفت و ترکیب نهایی کاندیداها مشخص شد.
آیت الله علی اکبر هاشمی رفسنجانی با برخوراری ازحمایت طیف گسترده از اصلاح طلبان و تحول خواهان و همچنین حمایت روحانیون سنتی پا به عرصه انتخابات گذاشت. آیت الله که پس از انتخابات 84 و شکست از محمود احمدی نژاد جوان سال در صحنه سیاست ایران در موضع انفعال قرار گرفته بود در سال 88 سعی داشت تا با حمایت از موسوی انتقام شکست از احمدی نژاد را بگیرد اما وقایع بعد از انتخابات 88 شرایط آیت الله را به مراتب بدتر از گذشته کرده بود ؛ آیت اللهی که تاریخ زنده ی سه دهه از عمر جمهوری اسلامی میباشد روزگار بدی را میگذراند به نحوی که علاوه بر اینکه از خطبه های نماز جمعه محروم شد ؛ فرزندانش هم متهم به برقراری ارتباط با بیگانگان و براندازی شده بودند و در این بین حامیان دولت هم از هیچ فرصتی برای تخریب هاشمی درنگ نکردند.
آیت الله که نزدیکانش وی را مرد عبور از بحران ها می نامند سکوت پیشه کرد و با صبوری چشم به آینده دوخت تا نشان دهد مرد روزهای سخت دنیای سیاست است. روزهای سخت آیت الله گذشت و اشتباهات متعدد احمدی نژاد ؛ بی تدبیری او در امور جاری کشور ؛ معضلات اقتصادی و تحریم ها و فشار خارجی موج جدیدی از  نارضایتی عمومی مردم نسبت به عملکرد احمدی نژاد را در پی داشت و این امر منجر به این شد تا آیت الله  که در آستانه 80 سالگی قرار دارد در ماه های اخیر بار دیگر در کانون توجه همگان قرار گیرد و مردمی که روزی احمدی نژاد را به سبب حملات تندی که به هاشمی داشت جومونگ ایران زمین مینامیدند ؛  باز هم در روزهای سخت چشم به حضور آیت الله داشته باشند شاید بتوانند از بحران ها عبور کنند.
آیت الله که در زمان 8 سال زمامداری خود عملکرد چندان مثبتی درعرصه اقتصادی از خود بر جا نگذاشت و بر طبق آمارهای رسمی بانک مرکزی  در پایان سال 75 بیش از 17 میلیارد و 725 میلیون دلار بدهی خارجی داشت و دولت را با این میزان بدهی خارجی تحویل خاتمی رئیس جمهور بعدی داد و همچنین وی دولت را با تورم ۱۷.۴ درصدی در سال ۶۸ تحویل گرفت و در سال ۷۴ این نرخ را به ۴۹.۵ درصد رساند اینک تا حتی در صورت پیروزی در انتخابات با وضعیت موجود شرایط سختی را پیش رو دارد.
آیت الله که هم از اصلاح طلبان ضربه خورد و تجربه تلخ انتخابات مجلس ششم و عالیجناب سرخ پوشان و … را شاید هیچ وقت از یاد نبرد و هم از اصولگرایان که با احمدی نژاد بر او تاختند کینه به دل دارد اینک در آستانه ی 80 سالگی باز هم خود را در برابر یک امتحان سخت قرار داد که هم میتواند فصل دیگری در تاریخ سیاسی آیت الله باشد و هم میتواند پایان تلخی را برای مرد کهنه کار سیاست ایران رقم بزند.
اما در سوی دیگر میدان اسفندیار رحیم مشایی و محمود احمدی نژاد قرار دارند.
محمود احمدی نژاد که خود زمانی نماد و مظهر اصولگرایی بود و طیف گسترده ای از اصولگرایان تمام اعتبار خود را صرف هزینه برای وی کرده بودند اینک اطرافیانش از اختلاس و ارتباط با  بی گانه تا سو استفاده از اعتقادات مذهبی و خرافه پرستی از سوی همه ی جناح های موجود محکوم میشوند به خوبی میداند که در صورت از دست دادن ریاست جمهوری آینده ی چندان خوشایندی در انتظار او و حامیانش نیست و شاید به همین دلیل بود که صف طویلی از حامیان دولت در وزارت کشور حضور یافتند و برای انتخابات ثبت نام کردند از جوانفکر تا رحیمی!
همراهی احمدی نژاد با مشایی و حضور او در ستاد انتخابات کشور که بر خلاف تحلیل عده ای که حرکت دیروز او را مضحک و به دور از اندیشه و پختگی سیاسی میدانند به عقیده ی بنده تنها راه بقا و آخرین تلاش های احمدی نژاد برای حضور فعال در جغرافیای سیاسی ایران است. احمدی نژاد که به خوبی میداند نه به مانند هاشمی پایگاه انقلابی دارد  و نه با وضع موجود پایگاه گسترده اجتماعی  به راحتی قابل حذف شدن است و حیات سیاسی او در گرو بقای در قدرت است از این رو وی امیدوار است تا با ادامه روشهای انتخاباتی در سال 84 و 88 باز هم در انتخابات 92 پیروز شود.
احمدی نژاد و مشایی وارد بازی سختی شدند و به خوبی میدانند سیاست هاشمی ستیزی که به واسطه آن در دو انتخابت قبل پیروز شده بودند در سال 92 دیگر جواب نمیدهد و احمدی نژاد هم با صحبت های اخیر و مواضعی که در یکسال  گذشته داشت نشان داد که اینبار میخواهد تمام ارکان  و پایه های انقلاب را به چالش بکشد.
انتخاب سخت احمدی نژاد بین (رهبری ؛ مردم ؛ انقلاب و شهدا) و (مشائی و قدرت ) امروز شرایط سخت و بی بازگشتی را برای وی رقم زده است که با این اوصاف نمیتوان آینده روشنی را برای محمود و اسفندیارش متصور شد.

اما در قطب سوم انتخابات اصولگرایان قرار دارند.
ائتلاف 2+1 ؛ جبهه پایداری و ائتلاف اکثریت
بیشک انتخابات 92 سه قطبی است و شاید مهمترین اتفاق دیروز برای اصولگرایان کاندیداتوری معنی دار سعید جلیلی بود.
سعید جلیلی که کاندیدای نهایی جبهه پایداری نبود و حتی در برابر دعوت ائتلاف 2+1 هم سکوت کرده بود دیروز تنها به وزارت کشور رفت و ثبت نام کرد.
ورود جلیلی به عرصه انتخابات تمامی معادلات را در بین اصولگرایان به هم ریخت. جریانی که تا پیش از این محمد باقر قالیباف تنها کاندیدای شاخص آن بود و یکه تازی میکرد اینک با کاندیدای جدیدی رو به رو است و بر اساس روحیاتی که جلیلی دارد شاید اگر قرار بر کنار رفتن داشت اصلا نمی آمد. جلیلی که هم میتواند حمایت جامعتین را  داشته باشد و هم حمایت طیف راست سنتی و هم نیروهای تند روی اصولگرا را اینک رقیبی جدی برای قالیباف است ؛ شاید خیلی جدی تر از هاشمی و مشایی.
با آمدن هاشمی تقریبا میتوان گفت که تکلیف ائتلاف 2+1 مشخص شد و قالیباف خروجی قطعی این ائتلاف میباشد چون قطعا ولایتی تمایلی برای رقابت با هاشمی ندارد؛ مگر اینکه اتفاق خاصی در روزهای پیش رو بیفتد. جبهه پایداری که میخواهد سهمی در قدرت داشته باشد قطع به یقین به روی جلیلی به اجماع میرسد و لنکرانی به نفع وی کنار میرود؛ احتمال اجماع اصولگرایان هم بر روی جلیلی دور از ذهن نیست و حالا قالیبافی که آبش با پایداری ها در یک جوب نمیرود کار آسانی در پیش ندارد. قالیباف که بر طبق تمام نظر سنجی ها در صدر قراد دارد  اینک خطری به اسم جلیلی او را تهدید میکند  و بیم اینکه اتفاق سال 84 باز هم تکرار شود..
البته نباید نادیده گرفت که جنس انتخابات 84 با انتخابات 92 بسیار متفاوت از هم میباشد و جلیلی پتانسیل چندانی برای احمدی نژاد شدن ندارد . اجماع احتمالی اصولگرایان بر روی جلیلی یک اشتباه بزرگ از سوی این جریان است. اگر اصولگرایان بر روی قالیباف به اجماع برسند باز هم میتوانند در انتخابات پیروز شوند ؛ چون به هر حال قالیباف هم بخشی از آرای خاکستری جامعه را با خود دارد هم رای بدنه ی اصولگرایان را ؛ اما برای پیروزی در انتخابات احتیاج به یک اجماع وسیع تر است.
ضلع سوم انتخابات فقط در صورت حضور قالیباف محقق میشود. موضع 8 ساله قالیباف در برابر دولت و مواضع اخیر قالیباف نسبت به هاشمی گواه این مدعاست.