تحلیل گروه های موجود در انتخابات ریاست جمهوری(اصلاح طلبان)

اما در راستای سلسله مطالب قبلی این بار به واکاوی جریان اصلاحات می پردازیم.

اصلاحات و اصلاح طلبان،به گروه،جریان و افرادی گفته می شود که در تاریخ جمهوری اسلامی ایران با رویکردی منافع محور وتاکید بر رفاه اقتصادی ، توسعه سیاسی ، سرمایه گزاری بین المللی و در تقابل با تفکر سازندگی ورود پیدا کردند.در این بین اصلاحات یا اصلاح طلبان همواره با تساهل در مسائل دینی و  ارزش ها شهرت دارند.

تجربه اصلاحات نیز مؤید این مطلب است.به گونه ای که ارزشها در زمان  اصلاحات در حال  تبدیل شدن به  ضد ارزش بوده و تصور آنها از تغییر و تحول عمدتا تغییر ارزش ها ، ساختار ها و قوانین حاکم بوده و به گرایش نوگرایان دینی پیوند خورده که بر محور های دموکراسی و حقوق بشر غربی به عنوان دیدگاهی توانا و صلاحیت دار نگاه میکرده است.

اصلاح طلبان معتقدند  بین دوراهی “منافع و ارزشها”باید راه منافع ملی را برگزید و در همین جا تفاوت با اصولگرایان، خود را نشان می دهد.

نمی توان صریحا نامی از بنیان گذار اصلاحات در ایران برد اما می شود به افرادی همچون خاتمی ، موسوی خوئینی ها ، عبد الله نوری و…اشاره کرد.

تجربه ی اصلاحات در ایران می تواند محکی برای سنجش موفقیت یا عدم موفقیت این جریان باشد.تجربه ایی که نشان داد اگر چه در شعار اصلاح طلبان به دنبال رفاه اقتصادی بودند اما گویا این رفاه اقتصادی مختص طبقه ی خاص شد و فاصله فقیر و غنی بیش از گذشته شد.البته نباید از موفقیت های اصلاح طلبان غافل شویم.

موفقیت در عرصه سیاست خارجی را می توان از جمله نکات مثبت جریان اصلاحات دانست.البته این موفقیت به معنای تایید همه ی سیاست اصلاحات نیست.

سیاست گفتگوی تمدن های محمد خاتمی توانست بخشی از بی اعتمادی و تنش های بین المللی را نسبت به ایران بر طرف نماید.ارتباط و تعامل با کشور های حوزه خلیج فارس در دوران اصلاحات به پیروی از دوران سازندگی بود.البته این ارتباط در زمان هاشمی رفسنجانی در طول تاریخ جمهوری اسلامی ایران بی سابقه بود.

یکی از اشکالات اصلی دوره ی اصلاحات این بود،وقتی که اصلاح طلبان انتخابات را در یک رقابت سیاسی بردند دچار سیاست زدگی شدیدی شدند و این سیاست زدگی را تا پایان دوره ی 8 ساله ادامه دادند.

در سالهای اخیر پدیدار شدن اندیشه ی اصولگرایی اصلاح طلبی خط قرمزی بر نظریه نفی صد در صدی جریان اصلاحات میکشد فلذا از دلایل ناکار آمدی این جریان در دولت اصلاحات میتوان به انشقاق درون حزبی و روی آوردن به حاکمیت دو گانه اشاره کرد.