هراز نیوز – سرویس سیاسی – اینک هشت سال پس از اداره کشور توسط یک دولت اصولگرا، به رسم دیرین سیاست، جناح مقابل – به عنوان اصلی ترین منتقد سیاست های دولت – در مرکز توجه افکار عمومی قرار گرفته است اما شگفت آنکه این جریان پس از هشت سال انتقاد کردن، در فاصله کمتر از 50 روز مانده به انتخابات، هیچ برنامه مشخصی برای تشکیل دولت و ارائه آن به مردم ندارد و مهمتر آنکه آدم های اصلی این جریان، آشکارا دچار عجز در تصمیم گیری شده اند و همچنان مردد و دو دل هستند. تا جایی که سید محمد خاتمی به عنوان مطرح ترین فرد این طیف سیاسی در روزهای اخیر در پاسخ به درخواست های مکرر برای نامزدی گفته است: ” باز هم فکر می کنم! ” و سوال این است که آیا هشت سال فراغت از قدرت برای فکر کردن کافی نبوده است؟!
سوال اساسی تر اما این است که علت این همه “تردید” و یا بهتر بگویم “احتیاط” که سیاستمداران هر دو جناح را اسیر خود کرده چیست؟ با نگاهی به رفتار سایر افراد و جریان های موجود، این سوال پر رنگ تر می شود. آنجا که افراد برای فرار از اعلام کاندیداتوری خود، در سنگر ائتلاف پناه گرفتند و گفته می شود تا دقیقه 90 بازی، حضور قطعی خود را اعلام نخواهند کرد.
هر چند که معمولا از حرف های رسمی و روتوش شده سیاسیون تا چانه زنی های پشت پرده، فاصله زیادی وجود دارد اما آنهایی که گزیده گو هستند و با کنایه حرف خود را می زنند، از سرّ درون هم خبرهایی می دهند و با رمزگشایی از حرف های آنها می توان سر نخ هایی پیدا کرد.
یکی از این گزیده گوها علی اکبر ولایتی است که در روزهای اخیر با گفتن جمله ای چند کلمه ای، توپ اول را در زمین احمدی نژاد انداخت و البته از ترس بزرگی پرده برداشت! ولایتی گفت: “برای بگم بگم های احمدی نژاد آماده ام!”
ولایتی در شرایطی احمدی نژاد را به مبارزه می طلبید که سایر کاندیداها تا امروز از این کار پرهیز کرده اند و حتی اعلام کاندیداتوری قطعی خود را به روزهای منتهی به انتخابات موکول کرده اندتا احتمال آسیب پذیری خود را به حداقل برسانند.
اما تجربه دو دوره گذشته انتخابات ریاست جمهوری در ایران نشان داده است که در بازی با احمدی نژاد سپر را باید کنار انداخت و با دو شمشیر جنگید! چون تیری که او می اندازد شاید همیشه نکُشَد اما خطا هم نمی رود!
با نگاهی به اظهارات روزهای اخیر وی در سفرهای استانی و وعده های او برای افشاگری بیشتر در روزهای آینده، به نظر می رسد که تشخیص ولایتی درست بوده و در میان هیاهوی سایر جنگاوران، تیر او آرام و بی صدا بر تیردان احمدی نژاد نشسته است. کاری که اگر تکرار شود، او را وادار به تغییر روش جنگ خواهد کرد.
پس با فرض نیامدن اصلاح طلبان، صورت دو قطبی انتخابات پیش رو “دولت – منتقدین دولت” خواهد بود و در این بین پیروزی از آن کسی است که از بازی کردن در زمین احمدی نژاد نترسد! چون هنوز هم کسی به اندازه او قدرت تعیین زمین بازی را ندارد!
ذبیح الله ابراهیمی
تحلیل بسیار موشکافانه و جالبی بود
ممنون آقای ذبیح الله ابراهیمی عزیز!
سلام ما رو به بچه های بانک توسعه تهران برسون.
همه بچه ها از عظیمی و حمزه و نیاکی تا بچه های تازه وارد.
من نه از اصول گراها خوشم میاد و نه از اصلاخ طلب ها و نه هیچ گروه و دسته و رسته ی دیگه ای که آرمایششون رو تو این سالها پس دادن و وضع اینی شد که می بینیم..
اما به تعقل خاتمی احترام میذارم.
اینکه گفتید آیا هشت سال فراغت از قدرت برای فکر کردن کافی نبوده است؟! من میگویم نه…
چون تحولات کشور در چهارچوب نظام مند مشخصی سیر نمیکنه و هر لحظه باید انتظار یک رویداد و خبر سیاسی عجیب و غریب بود..
به قول مقام رهبری باید با بصیرت وارد این میدان شد و انصافن حرف بجایی زدند.
من فکر میکنم اینکه آقای خاتمی هنوز مردد است نشان از عقلانیت ایشان است. اینکه ببینند آیا شرایط روز سیاسی کشور حضور ایشان رو لازم میدونه یا خیر…
باید به این تعقل و صبر و متانت ایشان تبریک گفت.. گرچه باز هم میگویم لازم است اینبار اگر شرکت می کنند باید برنامه هایی جدی و راهبردی برای بهبود وضعیت اقتصادی فرهنگی و علمی کشور ارائه دهند و نام ایران را موجب اعتلای موقعیت جهان تشیع و جهان اسلام کنند. کما اینکه در برخی از اصول مثل برنامه ی اتمی ایران مواضع محکم تری از پیش داشته باشند.. امیدوارم که هم ایشان و هم دیگر نامزدها هدفشان فقط و فقط خدمت به مردم رنجدیده ایران باشد.نه زدو بندهای سیاسی و باند بازی و تفرقه و اختلافی که الان دامنگیر یرخی از دستگاههای کشور شده. انشالله
به امید فردایی بهتر.