سکوت معنادار خانه هنرمندان و معاونت هنری ارشاد در برگزاری این برنامه قابل تامل است و باید اشاره کرد که این امر فرصتی را برای جولان و خط دهی رسانههای بیگانه فراهم می‌آورد تا بتوانند از طریق عرصه هنر، فعالیت‌های هدایت شده سیاسی خود را همراه با سفارت‌‌خانه‌های کشورهای اروپایی در تهران دنبال کنند.
حضور «سیمین بهبهانی»؛ و «نادر مشایخی» در این مراسم قابل تامل است.
نادر مشایخی در ماه‌های پایانی سال 1390 به تهران بازگشت و در اردیبهشت سال 91، آثاری از جان کیج را با دانشجویان موسیقی در شهر کتاب ابن سینا اجرا کرد. که می‌توان آن را آغاز مجدد اجراهای منحصر به فرد کیج توسط او در تهران دانست. اما باید دانست مشایخی از آهنگسازان موسیقی ایران که پیش از این سابقه رهبری ارکستر سمفونیک تهران را برعهده داشته، اپرایی با عنوان «ندا آقا سلطان» را در آلمان به روی صحنه برده‌است.
نادر مشایخی در گفت‌وگویی که با رادیو فردا در این خصوص انجام داده است، می‌گوید:با وقایع اخیری که اتفاق افتاد چون داستان این اپرا در مورد زنان و مشکلاتی بود که برای زنان در ایران وجود دارد، دیدم که نام «ندا» به چند دلیل مختلف برای این اپرا مناسب است. یکی این که ندا به عنوان سمبل آزادی‌خواهی انسان‌های بی‌گناه شناخته شد. و من اعتقاد دارم که چنین حوادثی هرگز نباید دوباره اتفاق بیافتد. این اتفاقات و حوادث با فرهنگ ما ایرانی‌ها هیچ گونه رابطه‌ای ندارد. وقتی این اتفاق افتاد شوک بزرگی به من و همه ایرانیان وارد شد. و این شوک باعث شد ما بیدار شویم و به یاد بیاوریم که دور و برمان چه اتفاقی در حال افتادن است.
مشایخی همچنین در باره دلایل کناره‌گیری از رهبری از ارکستر سمفونیک تهران گفت: کار کردن در ارکستر سمفونیک فقط نوازندگی نیست. اشخاصی که در آنجا کار می‌کردند به اعتقاد من کسانی نبودند که صلاحیت این کار را داشته باشند. کسانی که در شورای ارکستر سمفونیک عضو بودند نه سابقه نوازندگی داشتند و نه ارکستری را رهبری کرده بودند. حتی یک نفر نوازنده از خود ارکستر سمفونیک هم عضو شورا نبود. دیدم که نمی‌شود در آن شرایط کار کرد. من اصرار داشتم که شورا از اعضای نوازنده ارکستر تشکیل شود. برای این که آنها بهتر از هر کسی مشکلات خودشان را می‌دانستند. این درست نیست که کسی که اصلا نمی‌داند ارکستر چیست بیاید در شورا نظر بدهد. آخرین حرفی که زدم این بود که یا باید این شورا منحل شود یا این که من نمی‌توانم دیگر اینجا کار کنم.
این بخشی از فعالیت‌های «نادر مشایخی» است که با حضور در چنین رخدادهای هنری تلاش دارد تا به فضا سازی‌های هدایت شده از سوی رسانههای بیگانه و بعضا همکاری با سفارت‌‌خانه کشورهای اروپایی در تهران دوباره فعال شود.
در جشن «زنان موسیقی» سیمین بهبهانی؛ محسن قانع نصیری و چند تن دیگر به یاد گذشته‌های شیرین رونق فرهنگ انحطاط سخن گفتند.
در نهایت تندیس «قمرالملوک وزیری» به‌عنوان جایزه نخستین سال «زنان موسیقی» به «شیدا قرچه داغی» آهنگ‌ساز خارج نشین (کانادا) تعلق گرفت.
پوشش کامل رسانه‌ای جایزه «زنان موسیقی» توسط سایت‌های بیگانه همچون «دویچه وله»نشان از ارتباط با بیگانگان و «هدایت فکری» آنان بود.
برگزاری مراسمی از این دست در بی‌خبری مسولان خانه هنرمندان،شهرداری، ارشاد و مسئولین امر عجیب به نظر می‌رسد.
در پایان این سوال مطرح می‌شود که خانه هنرمندان چرا با برگزاری یادواره‌های هنری و حماسی همچون (آزاد سازی خرمشهر) که از سوی خانه موسیقی قرار بود در این خانه برگزار شود موافقت و همکاری نکرد. پس چگونه با برگزاری چنین برنامه‌های و با پوشش رسانههای بیگانه موافق است.