مجله مهر:« من نمیدانم آن مصوبه چه بوده است؛ من نمیخواهم سر کسی را شیره بمالم، خودروسازان موظف هستند که خودشان قیمت بازار را به قیمت واقعی برسانند؛ دلالبازی یعنی چه؟» این جمله ها بخشی از واکنش رئیس جمهور به افزایش چندباره قیمت خودرو در سال اخیر بود. افزایشی که با مصوبه سازمان حمایت از تولیدکنندگان و مصرف کنندگان که زیرنظر دولت اداره می شود، صورت پذیرفته بودتا احمدی نزاد توپ گرانی ها را از زمین دولت دور کند. توپی که در زمین دولت بازی می شد.
احمدی نژاد در آن مصاحبه تلویزیونی دست روی قیمت پراید گذاشت و گفت: «چطور ممکن است پراید را ۲۰ یا ۱۸ میلیون بگویند و بعد اظهار کنند که ضرر می کنیم؟ پرایدی که ۸ یا ۸.۵ میلیون بوده است. اگر قرار باشد خودرویی با قیمت بالاتر از مشابه خارجی به فروش برسد این خیلی بد است و این روش ، روش خوبی نخواهد بود مگر خودروهای داخلی چند تمام می شوند، پرسید: بالاخره خودرو کیلویی چند؟!»
این در حالی است که اعضای هیأت مدیره و مدیرعامل دو شرکت خودروساز مستقیما توسط وزیر صنعت و حتی غیرمستقیم توسط رئیسجمهور منصوب و معزول میشوند
انتقاد رئیس دولت دهم از تصمیم ها و مصوبات دولت اش البته فقط به موضوع گرانی خودرو مربوط نمی شود. احمدی نژاد در دوره 4 ساله دولت دهم و به ویژه در ماههای اخیر هم چندباری از تصمیم ها و واکنش های دولت خودش انتقاد کرده و گاهی هم اظهارات گذشته خودش را به چالش کشیده است.
تحریم، کاغذ پاره یا کمرشکن؟
احمدی نژاد مهرماه 91در نشستی خبری در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه آقای لاریجانی رئیس مجلس گفته بود که تحریم، تأثیر چندانی در وضعیت فعلی اقتصاد ندارد، گفته بود: «خب لابد تصمیمات ایشان اثر دارد اگر تحریم اثر ندارد! من احترام زیادی برای ایشان قائلم ولی بالاخره ایشان که میداند وضع چه خبر است و نفت چقدر فروش میرود و چطور بانک مرکزی دارد برای جابهجایی ارز و تأمین نیازهای کشور تلاش میکند. »
گفتن این جمله ها در کنار جملاتی همچون «تحريم ضربات فراواني را بر پيکره اقتصاد وارد کرده است» درحالی است که احمدی نژاد 4 آذر 87 درمراسم بهره برداری از سه طرح مهم ملی در شرکت فولاد خوزستان گفته بود:«آنها فکر می کردند با صدور قطعنامه های متعدد، ملت ایران دست از آرمان های خود خواهد برداشت. حال امروز همان افراد و سردمداران کشورهای غربی حسرت می خوردند که چرا اقتصاد ایران را از اقتصاد جهان جدا کرده اند؛ آنان افسوس می خوردند که همان کار آنها باعث شده اقتصادشان زمین بخورد ولی به اقتصاد ایران لطمه ای وارد نشود. هر روز يك قطعنامه تهيه كردند و در شوراي امنيت عليه ایران صادر كردند. من امروز به آنها ميگويم آنقدر قطعنامه بدهيد تا قطعنامهدان شما پاره شود.» احمدی نژاد البته قبلا هم قطعنامه های ضدایرانی را «کاغذپاره» نامیده بود.
توقیفی که اشتباه بود
در جریان همان نشست خبری مهرماه رئیس جمهور با رسانه ها، خبرنگاری از احمدی نژاد درباره توقیف روزنامه«شرق» پرسید. توقیفی که در پی واکنش تند وزیر ارشاد به کاریکاتور این روزنامه انجام شد.احمدی نژاد اما گفت: «به نظرم کار وزیر ارشاد قطعاً اشتباه بوده است و با یک توضیح در این تردید نمیکنم.قطعاً این تصمیم اشتباه بوده اما من نمیتوانم در این باره دستور دهم، امیدوارم قوه قضاییه در این امر وارد شده و رسیدگی کند و باید توجه داشت که این تصمیم در غیاب بنده گرفته شده است.»
احمدی نژاد 29 بهمن 91 در نشست استانداران سراسر کشور در ساختمان وزارت کشور هم سیاست های اقتصادی دولتش را به چالش کشید. سیاست هایی که البته دولت های نهم و دهم تاکید ویژه ای روی انها و تغییر سیاست های دولت های قبل داشت:«گردش غلط مالی در کشور ناشی از عملکرد نادرست تصمیمگیران است. امروز سیستم بانکی کشور به عامل اصلی انتقال پول و ثروت از طبقات پایین به طبقات بالا تبدیل شده است و این روند اشتباه باید معکوس شود و تا زمانیکه این روند غلط معکوس نشود در مدیریت و کنترل مسائل با مشکل مواجه خواهیم بود. متأسفانه جریان ثروت از پایین به بالا و از اقشار کمدرآمدتر به پردرآمدها بوده و شیب انتقال منابع و سرمایهگذاریها و نیروی انسانی از مناطق دورتر و مرزی به مراکز شهری و شهرهای بزرگ می باشد که باید اصلاح شود.»
احمدی نزاد پیش تر از این راجع به سیاست های بانکی گفته بود:« «واقعاً انسان تأسف ميخورد كه عدهاي اسم خود را اقتصاددان ميگذارند و ميگويند سود بانكي را پايين آوردهايد، باعث شده مردم پولهايشان را از بانك بردارند و در بازار ببرند و تورم درست شده است. من نميدانم اينها خودشان را احمق فرض ميكنند يا ملت را احمق فرض ميكنند… سياستهاي دولت بسيار بسيار روشن است. ما باز هم سود بانكي را پايين ميآوريم، به نفع توليد. اما بايد درست توزيع بشود. اين را تا آخر خط ايستادهايم. اگر كسي گوشهاي فكر كند ما زير آبي ميزنيم و كارشكني ميكنيم، دوره اين دولت ميگذرد و خسته ميشود و…بدانند كه اشتباه ميكنند. من پاي آن هستم و همه پاي آن هستيم. اين طوري نيست…»
به نظر می رسد تغییر لحن رئیس جمهور و انتقاد از تصمیم هایی که دولت تحت مدیریت احمدی نژاد گرفته، ناشی از نگاه خاص احمدی نژاد باشد. نگاهی که دوست ندارد هیچ وقت شخص رئیس دولت را در مرکز انتقادها به تصمیم ها و سخنان اشتباه خود بگذارد.