هفت تپه همان موقع هم مظلوم بود و با گذشت سالها هنوز مظلوم است! کاروان هایراهيان نور مازندران و گلستان که به مناطق جنگی سفر می کنند اصلاً نمی دانند هفت تپه کجاست؟!

سردار حاج علی اکبرنژاد از فرماندهان دوران دفاع مقدس از لشکر ویژه 25 کربلا که این روزها در حال نوشتن کتاب تاریخ شفاهی اش می باشد، در مورد تشکیل لشکر ویژه 25 کربلا اظهار داشت: قبل از عملیات محرم بچه های مازندران در تيپ های مختلف حضور داشتند و به طور متمرکز در قالب یک تیپ نبودند.

بعد از رشادت ها و حماسه آفرینی های بچه های شمال کشور در عملیات های مختلف، تيپ کربلا به ما سپرده شد که بعدها به لشکر ويژه 25 کربلا تبدیل شد و تاریخ دفاع مقدس با اين نام گره خورد.

فرمانده قرارگاه صاحب الزمان(عج) سپاه پاسداران در ادامه گفت: مقر لشکرویژه در جاده انديمشک – اهواز بود که “هفت تپه” نام داشت. البته با شهر هفت تپه فاصله داشته و این مکانی که ما در آن حضور داشتیم، هيچگونه امکاناتی نداشت و از انديمشک تا مقر هفت تپه حدود 55 کيلومتر فاصله داشت.

در مقر لشکر ویژه 25 کربلا، گردان ها در چادر های نظامی زندگی می کردند و بر خلاف دوکوهه و مقر دیگر لشکرها هيچ امکانات، ساختمان و بنایی ما در هفت تپه نداشتیم. تصور کنيد گرمای طاقت فرسای تابستان خوزستان، فصل خرما پزان با آن پشه خاکی های معروف، رتيل و عقرب و… نه کولری نه پنکه ای و نه… امکانات ناچیز بود و اغلب بچه ها گال می گرفتند.

اوايل از دژبانی هفت تپه تا گردان ها جاده خاکی بود و بيشتر وقت ها بايد مسافت 5 کيلومتری را در هوای بسيار گرم در بيابان هفت تپه با پای پياده طی می کردی!

يادش بخير وقتی که بعد از ناهار در چادر می خواستی استراحت کنی پشه ها و مگس ها امان تو را می بریدند و بی خیال استراحت کردن می شدی.

وی افزود:

هفت تپه همان موقع هم مظلوم بود و با گذشت سالها هنوز مظلوم است! کاروان های راهيان نور مازندران و گلستان که به مناطق جنگی سفر می کنند اصلاً نمی دانند هفت تپه کجاست؟! يکی از رزمندگان لشکر می گفت: سال گذشته به همراه خانواده در تعطيلات عيد به خوزستان رفتيم، پسرم به من گفت: هفت تپه کجاست؟ تصميم گرفتيم هفت تپه را ببينيم، با سختی زياد به هفت تپه رسيديم و  ایکاش هفت تپه را نمی دیدیم، شرمنده شدم و نمی دانستم به خانواده ام چه بگويم؟ کجا را نشان دهم؟ غربت هفت تپه را با تمام وجودم احساس کردم…

بعدالتحریر:

براستی چه کسی مقصر است؟

چرا یادمان هفت تپه ساخته نشد؟

کوتاهی از طرف چه کسانی بوده و می باشد؟

چه کسانی باید پاسخگو باشند؟

مسئولين مازندرانی و گلستانی! خدا وکيلی فکری به حال هفت تپه ی غریب و مظلوم کرده اید؟

رزمندگان، فرماندهان و سرداران شمالی! شما چقدر خودتان را مقصر می دانید؟

چرا شهید نژاداکبر و بلباسی را فراموش کردید؟

چرا دیگر سری به قتلگاه حر شهدای شمال، حاجی شیرسوار نمی زنید؟

نوبخت و مهرزادی و خداداد را چرا از یادتان برده اید؟

چرا حال و هوای هفت تپه را با دنیای فانی عوض کرده اید؟

چرا دیگر یادی از پایگاه شهید بهشتی و  حال و هوای هفت تپه نمی کنید؟؟؟

فقط خدا می داند که دیدگان نسل سوم  و چهارم انقلاب چقدر تشنه زیارت هفت طبقه رضوان، هفت طبقه بهشت، هفت شهر عشق، همان هفت تپه می باشد.

پس چه وقت خاک پاک ستارگان امام، حاج بصیر و طوسی در هفت تپه، سرمه چشمانمان خواهد شد؟؟؟

«فقط خدا می داند…»

قدمگاه شهدا بود هفت تپه ،  مقر لشکر کربلا بود هفت تپه…

تدوین: سجاد پیروزپیمان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *