تکیه سرداریه؛ روستای اوجی آباد منطقه هراز پی جنوبی شهرستان آمل: این بنا، یکی از مهمترین تکایای ساخته شده در مازندران است و از منظر کارکردی به مراسم مرتبط با آیین شیعه تعلق دارد. اصولاً ساخت این گونه از بناها با رسمی شدن شیعه در ایران و ریشه دار بودن نگرش های شیعی در مازندران مرتبط است. در دوره قاجار این گونه از بناها در کشور ساخته می شد که البته در خارج از مازندران تعداد آنها بسیار کمتر است. تکیه دولت در تهران که اثر منحصربفرد کمال المک تنها سند آن است، نمونه ای از این بناهاست. البته تکایای مازندران به دلیل اقلیم متنوع و مواد و مصالح بوم آورد و خاص این منطقه، با تکایایی همچون تکیه دولت متفاوت است. تکایا در مازندران، معمولاً با محور شمال غرب-جنوب شرق ساخته می شدند و از منظر عملکردی به افراد میانسال به بالا تعلق دارند. تکایا را از منظر طبقات اجتماعی دخیل در ساخت آنها، می توان به دو گروه مردم نهاد و حکومت نهاد دسته بندی کرد. تکایای مردم نهاد تکایایی هستند که با حفظ ساختار کلی مکعب مستطیلی خود، از اندازه کوچکتر و مصالح ارزان تر ساخته شده اند، زیرا بانیان ساخت آنها مردمان عادی با بضاعت مالی ضعیف بوده اند. اما تکایای حکومت نهاد همواره به یکی از سرداران و یا افراد حکومتی دوران قاجار و یا پهلوی منتسب بوده و از همین رو بنا مطابق با شأن سیاسی و اجتماعی بانی، بزرگتر و با مواد و مصالح باکیفیت تر ساخته می شدند. شمار تکایای مردم نهاد در مازندران به ویژه در دو شهر آمل و بابل (مازندران مرکزی) بسیار زیاد است. اما تکایای مردم نهاد از منظر تعداد بسیار کمتر و به لحاظ استحکام بسیار ماندگار ترند. تکیه بیزکی و کردکلا در جویبار، تکیه عبدالحسین خانی در بابل (خانه عبدالحسین خان سرهنگ دوران ناصرالدین شاه) و تکیه اوجی آباد نمونه هایی بی نظیر از تکایای حکومت نهاد در مازندران هستند. معمولاً نقوش این گونه از بناها، مضامین آیینی، ملی گرایانه، اجتماعی، اسطوره ای طبیعت گرایانه و… را منعکس می کند. این بناها معمولاً از بخش هایی مانند پلکان ورودی، شاهنشین، ستونهای نمای شاهنشین، سرستونهایی با چوبکاریهای زیبا به نام شیرسر و کوماچه سر (که کاربردی و تزیینی هستند) اتاق یا اتاق های کنار شاهنشین، پله ها گردان برای دسترسی به طبقه دوم (در تکایای حکومت نهاد) و سقف خرپشته ای چهارشیبه تشکیل شده اند. شاه نشین بنا معمولاً روباز و نمای آن به سمت جنوب است و در حقیقت محل نشستن افرادی با وجهه اجتماعی بالا و مسن تر بوده است و به احتمال قوی با برگزاری نمایش آیینی تعزیه در گذشته مرتبط بوده است. در نهایت باید گفته تکایای مازندران با توجه به مکان قرارگیری خود در سه موقعیت طبیعی جلگه، کوه پایه و کوهستان، از منظر اندازه، مواد و مصالح، پوشش و… متفاوت هستند. زال
تکبه ابوالفضلی اوجی آباد
سلام دوستان آملی عزیز
اینجا تکیه سرداران آمل یعنی تکیه ابوالفضلی اوجی آباد هست حتماً بیاین و بازدید کنین
اینن یه لینک از عکس دیگش که واضح تر می باشد
http://www.amoleh.ir/pictures/%D8%B9%DA%A9%D8%B3-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D8%A2%D9%85%D9%84/%D8%AA%DA%A9%DB%8C%D9%87-%D8%B3%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A2%D9%85%D9%84-%D8%B3%D8%A7%D9%84-1227-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%B4%DB%8C%D8%AF%DB%8C.html
تکیه سرداریه؛ روستای اوجی آباد منطقه هراز پی جنوبی شهرستان آمل:
این بنا، یکی از مهمترین تکایای ساخته شده در مازندران است و از منظر کارکردی به مراسم مرتبط با آیین شیعه تعلق دارد. اصولاً ساخت این گونه از بناها با رسمی شدن شیعه در ایران و ریشه دار بودن نگرش های شیعی در مازندران مرتبط است. در دوره قاجار این گونه از بناها در کشور ساخته می شد که البته در خارج از مازندران تعداد آنها بسیار کمتر است. تکیه دولت در تهران که اثر منحصربفرد کمال المک تنها سند آن است، نمونه ای از این بناهاست. البته تکایای مازندران به دلیل اقلیم متنوع و مواد و مصالح بوم آورد و خاص این منطقه، با تکایایی همچون تکیه دولت متفاوت است. تکایا در مازندران، معمولاً با محور شمال غرب-جنوب شرق ساخته می شدند و از منظر عملکردی به افراد میانسال به بالا تعلق دارند. تکایا را از منظر طبقات اجتماعی دخیل در ساخت آنها، می توان به دو گروه مردم نهاد و حکومت نهاد دسته بندی کرد. تکایای مردم نهاد تکایایی هستند که با حفظ ساختار کلی مکعب مستطیلی خود، از اندازه کوچکتر و مصالح ارزان تر ساخته شده اند، زیرا بانیان ساخت آنها مردمان عادی با بضاعت مالی ضعیف بوده اند. اما تکایای حکومت نهاد همواره به یکی از سرداران و یا افراد حکومتی دوران قاجار و یا پهلوی منتسب بوده و از همین رو بنا مطابق با شأن سیاسی و اجتماعی بانی، بزرگتر و با مواد و مصالح باکیفیت تر ساخته می شدند. شمار تکایای مردم نهاد در مازندران به ویژه در دو شهر آمل و بابل (مازندران مرکزی) بسیار زیاد است. اما تکایای مردم نهاد از منظر تعداد بسیار کمتر و به لحاظ استحکام بسیار ماندگار ترند. تکیه بیزکی و کردکلا در جویبار، تکیه عبدالحسین خانی در بابل (خانه عبدالحسین خان سرهنگ دوران ناصرالدین شاه) و تکیه اوجی آباد نمونه هایی بی نظیر از تکایای حکومت نهاد در مازندران هستند. معمولاً نقوش این گونه از بناها، مضامین آیینی، ملی گرایانه، اجتماعی، اسطوره ای طبیعت گرایانه و… را منعکس می کند. این بناها معمولاً از بخش هایی مانند پلکان ورودی، شاهنشین، ستونهای نمای شاهنشین، سرستونهایی با چوبکاریهای زیبا به نام شیرسر و کوماچه سر (که کاربردی و تزیینی هستند) اتاق یا اتاق های کنار شاهنشین، پله ها گردان برای دسترسی به طبقه دوم (در تکایای حکومت نهاد) و سقف خرپشته ای چهارشیبه تشکیل شده اند. شاه نشین بنا معمولاً روباز و نمای آن به سمت جنوب است و در حقیقت محل نشستن افرادی با وجهه اجتماعی بالا و مسن تر بوده است و به احتمال قوی با برگزاری نمایش آیینی تعزیه در گذشته مرتبط بوده است.
در نهایت باید گفته تکایای مازندران با توجه به مکان قرارگیری خود در سه موقعیت طبیعی جلگه، کوه پایه و کوهستان، از منظر اندازه، مواد و مصالح، پوشش و… متفاوت هستند.
زال