از هنگامی که نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به هنگام سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تصویری از مراحل ساخت یک بمب و درصد پیشرفت ایران در توسعه چنین بمبی را در طول زمان با یک گونه نشان داد، بیشتر مطبوعات و رسانه‌های گوناگون از وی انتقاد کرده و وی را در زمره افرادی گذاشته‌اند که در تاریخ، چنین شیرین کاری را انجام داده‌اند.
این برای نخستین بار بود که این سفیر آمریکا در شوروی سابق، مدارکی را دال بر جاسوسی شوروی‌ها از سفارتخانه آنان در مسکو در سازمان ملل ارائه کرد.
بنا بر این گزارش، در ماه می سال ۱۹۶۰، «هنری کابوت لاج»، سفیر آمریکا در شوروی سابق، تندیسی به سازمان ملل داد؛ تندیسی که انجمن دوستی آمریکا و شوروی به سفارت آمریکا هدیه داده بود. اما آقای سفیر در سازمان ملل با نشان دادن آن، به وسیله یک موچین، میکروفونی را از منقار عقابی که روی تندیس طراحی شده بود، بیرون کشید تا ثابت کند، شوروی‌ها در سفارت آنان جاسوسی می‌کنند. این کشف سفیر، هنگامی رخ داد که یک هواپیمای جاسوسی آمریکا بر فراز خاک شوروی سرنگون شده بود.
اما یکی از به یاد ماندنی‌ترین لحظاتی که در سازمان ملل مدرکی علیه کشوری ارائه می‌شد، سال ۱۹۶۲ بود. در این سال، «آدل استیونسون»، سفیر آمریکا در سازمان ملل، مدرکی را نشان داد که بنا بر آن، شوروی در حال ساخت موشک در کشور کوبا بود. وی بلافاصله از رئیس نمایندگی شوروی خواست که در این باره توضیح دهد. وی البته منتظر پاسخ شوروی‌ها نماند و گفت: ترجمه لازم نیست، فقط بگویید این کار را کرده‌اید یا نه و بلافاصله مدارک و شواهد خود را نشان داد و گفت: بر پایه این تصاویر، تنها کسی که ممکن است سخنان من را نپذیرد، همان نماینده شوروی در این اتاق است.
این گزارش در ادامه می‌افزاید، در فوریه سال ۲۰۰۳، باز هم ارائه مدرک از سوی آمریکایی‌ها بود. در این سال در حالی که نمایندگی‌ها دور یک میز جمع شده بودند، کالین پاول، وزیر خارجه آمریکا، مقداری مایع سیاه زخم به عنوان مدرک خود علیه عراق نشان داد و ادعا کرد که صدام حسین، ۲۵۰۰۰ هزار لیتر مایع سیاه زخم تولید کرده و در اختیار دارد. وی مدعی شد، اگر صدام مدت بیشتری در قدرت بماند، این ماده سیاه زخم روز به روز بیشتر می‌شود؛ اما پس از تهاجم به عراق، مشخص شد که پاول دروغ گفته و این بدنامی برای همیشه در پرونده‌اش باقی ماند.
اما چهارمین مورد در سال ۲۰۰۶ رخ داد؛ هنگامی که هوگو چاوز، کتابی از نوام چامسکی نویسنده آمریکایی به هنگام سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه کرد؛ کتابی که چاوز به رهبران کشور نشان داد، کتاب «هژمونی یا بقا»: تلاش آمریکا برای تسلط بر جهان بود.
وی با نشان دادن این کتاب، به رهبران کشور‌ها گفت که برای دریافتن این که در قرن بیستم چه اتفاقی در جهان رخ داده، باید این کتاب را خواند؛ کتابی که آمار فروش آن بلافاصله در سایت آمازون سر به فلک گذاشت.
پنجمین مورد از شیرین کارهای رهبران کشور‌ها را «مورالس»، رئیس جمهور بولیوی رقم زد. وی هنگامی که در کمیته مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل در وین سخنرانی می‌کرد، برگی از کوکا را به همگان نشان داد و آن را خورد. وی با این کار، به رهبران کشور‌ها گفت، خود وی کشاورزی بوده که کوکا کشت می‌کرده و بر این باور است که کوکا مواد مخدر نیست و با کوکائین فرق دارد.
این گزارش همچنین آورده است که معمر قذافی، رهبر درگذشته لیبی، تنها یک بار برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک رفته و هفتمین مورد از سخنان غیر مترقبه خطاب به رهبران کشور‌ها را هم وی بر زبان آورده بود؛ آن هم در سال ۲۰۰۹ و در یک سخنرانی نود دقیقه‌ای.
وی در آن سخنرانی از شورای امنیت به عنوان «ورای ترور» نام برد. او همچنین از طالبان حمایت کرد و خواست تا کمیته‌ای برای تحقیق درباره ترور جان اف کندی، رئیس جمهور آمریکا در دهه ۶۰ تشکیل شود!
وی سپس منشور سازمان ملل متحد را پاره کرد و پشت تریبون انداخت و پایین آمد و شاید هم دو سال بعد، تاوان این کار خود را پرداخت.
اما هفتمین مورد از این شیرین‌کاری‌ها را «نتانیاهو» مرتکب شد. وی اکنون نفر هفتم این لیست است؛ جایی که با ماژیک قرمز و روی نقاشی یک بمب، زمان نزدیک شدن ایران به توسعه بمب هسته‌ای را نشان داد و البته خط مورد نظر خود را هم اشتباه کشید؛ لیست اشخاص با مزه‌ای که چنین شیرین کاری‌هایی کرده‌اند، تنها نتانیاهو را کم داشت که اکنون او هم به این لیست افزوده شد.
