بارسلونا و رئال مادريد هر كدام 2 خريد در ابتداي اين فصل داشته اند. در مقابل به استقلال و پرسپوليس كه نگاه مي كنيم سيلي از بازيكنان جديد را مي بينيم. استقلال 9 خريد و پرسپوليس هم با 11 خريد در صدر تعداد خريد جاي دارد. و نكته جالب اينكه در ايران هر چه تعداد خريد در ابتداي فصل بالاتر مي رود، احساس رضايت مديرعامل تيم نيز افزايش مي يابد. اصولا اين چه فرهنگ غلطي است كه ناخودآگاه در فضاي فوتبال ما ريشه دوانده كه “خريد بيشتر، تيم بهتر”؟!

سرویس ورزشی «فردا»،رضا مطهری: دربي هفتاد و پنجم استقلال و پرسپوليس ملال آورترين شهرآورد دو تيم در چند سال اخير بود. در حالي كه كمتر از 24 ساعت قبل از دربي، بينندگان شاهد ال كلاسيكو(ديدار رفت سوپر جام اسپانيا) بودند كه قابل قياس با شهرآورد تهران نبود و به قول امير حاج رضايي:” اگر ال‌كلاسيكو فوتبال بود،‌ براي داربي 75 نام ديگري پيدا كنيد”.

در اين يادداشت يك قياس مختصر بين تفاوت هاي «پرسپوليس و استقلال» با «بارسلونا و رئال مادريد» انجام مي دهيم. هر چند به واقع ماهيت اين قياس اشتباه و فرسنگ ها فاصله وجود دارد اما از دو منظر به تفاوت هاي اين دو دسته مي پردازيم:

1. ميانگين سني تيم(فصل جديد):

بايد به اين نكته اشاره كرد كه در بررسي ميانگين سني هر تيم و مقايسه آن با ساير تيم ها “يك سال تفاوت” هم اختلاف زيادي به حساب مي آيد.

البته ما به اين عادت داريم كه در تيم هاي ليگ برتري و همچنين تيم ملي مان ميانگين سني تيم ها به شدت بالا باشد، دليل اول اينكه اصولا بسيار سخت به بازيكنان جوان اعتماد مي كنيم. ثانيا نبود تيم هاي پايه اصولي باعث مي شود كه عملا بازيكنانمان “درست فوتبال بازي كردن” را در خود مسابقات ياد بگيرند و تازه در حين مسابقات ليگ برتر پاس دادن و سانتر كردن و … را تمرين كنند و به همين دليل است كه مربيان از بازيكنان با تجربه تر استفاده مي كنند و وقت خود را صرف آموزشِ حداقل هايِ لازم به جوانان نمي كنند.

از آن طرف به بارسا و رئال كه مي نگريم، ميبينيم كه هرسال پنج-شش بازيكن زير 23 سال دارند و مهم تر از آن اينكه اين بازيكنان جوان به بازي گرفته مي شوند، نه مثل جوانان استقلال و پرسپوليس كه فصل به فصل هم زمين مسابقه را نمي بينند.

2. تعداد خريد اول فصل:

بارسلونا و رئال مادريد هر كدام 2 خريد در ابتداي اين فصل داشته اند. در مقابل به استقلال و پرسپوليس كه نگاه مي كنيم سيلي از بازيكنان جديد را مي بينيم. استقلال 9 خريد و پرسپوليس هم با 11 خريد در صدر تعداد خريد جاي دارد. و نكته جالب اينكه در ايران هر چه تعداد خريد در ابتداي فصل بالاتر مي رود، احساس رضايت مديرعامل تيم نيز افزايش مي يابد. اصولا اين چه فرهنگ غلطي است كه ناخودآگاه در فضاي فوتبال ما ريشه دوانده كه “خريد بيشتر، تيم بهتر”؟!

اين جمله توسط مربيان ايراني به كررات شنيده شده است كه مي گويند ما به پنج هفته زمان نياز داريم تا بازيكنان جديدمان در تيم جا بيفتند. در تيم هاي مطرح دنيا هيچ وقت يك مربي چنين دليلي را براي بازي بد تيمش در هفته هاي ابتدايي ليگ نمي آورد. و اساسا تيم هاي اروپايي در هفته هاي ابتدايي ليگ نيز افت كيفي كمي دارند و علت آن هم ثبات و تغييرات محدود است

به واقع تيمي مانند پرسپوليس با يازده خريد و همچنين تغيير كادر فني، شبيه تيمي است كه روز اولي است كه دور هم جمع شده اند.

با توجه به تفاوت های فاحش این دو دسته و تنها از این دو منظر، آیا زمان آن نرسیده که به ورزشی که این میزان علاقمند در کشورمان دارد و پایه و اختراع آن هم مربوط به اروپاییان است از زاویه ای بی ادعا و آموزش پذیر نگریسته شود؟ کاری که ژاپن نه تنها در فوتبال، بلکه در تمام زمینه ها انجام می دهد و آن اینکه آنچه را خود پایه گذاری کرده آموزش می دهد و در مورد آنچه نمی داند، بدون ادعا، دربست خود را تحت آموزش آنان که می دانند قرار می دهد.