برای رفتن به این دیسکوها نیازی به تورهای خارج از کشور، نظیر آنتالیا، استانبول و رفتن به دیسکوهای روی کشتی نیست. کافی است یک آخر هفته آزاد را انتخاب و در یک تور گردشگری یک روزه ثبت‌نام کرد!
بخشی از مقاله دويچه وله که چندی پیش در رابطه با مو ضوع دیسکو های سیار منتشر شد بدین ترتیب می باشد:” جوانان در ایران با شنیدن نام “دیسکو” یاد سالن‌های شلوغ و تاریک می‌افتند. مکان‌هایی پر از دود با صدای موزیک بلند که شنیدن هر صدای دیگری را غیر ممکن می‌کند. جائی‌که می‌شود تا نزدیکی‌های صبح رقص و پایکوبی کرد و نوشیدنی‌های غیر مجاز نوشید. اما طی سال‌های اخیر و علی‌رغم تمام سخت گیری‌ها در ایران، گونه‌ای متفاوت از دیسکو پدید آمده که در نوع خود بی‌نظیر است”.
و اما در تهران برای رفتن به این دیسکوها نیازی به تورهای خارج از کشور، نظیر آنتالیا، استانبول و رفتن به دیسکوهای روی کشتی نیست. کافی است یک آخر هفته آزاد را انتخاب و در یک تور گردشگری یک روزه ثبت‌نام کرد! این همان فرصتی است که نه تنها امکان سفر به نقاط دیگر در داخل کشور را فراهم می‌کند، بلکه وسیله نقلیه محلی می‌شود برای رقصیدن و شنیدن موزیک با صدای بلند. شرایط سنی و جنسیت هم هیچ محدودیتی ندارد. تنها محل برگزاری است که با توجه به تعداد افراد یک مینی‌بوس، اتوبوس وگاهی هم یک اتوبوس دوطبقه می‌شود.
آن زمان که نیاز قشر جوان را درک نکردیم و سعی نمودیم با جداسازی و طرح ها و برنامه های فصلی آنها را محدود کنیم انتظار می رفت که کار به اینجا برسد،یکی از راه های جلوگیری از گسترش فساد و فحشاء بحث شیرین ازدواج است! مسئولان [محترم] که خود شرایط جامعه را به صورت لحظه ای بررسی می کنند، نیک می دانند که قیمت اسباب و لوازم زندگی و از همه مهمتر اوضاع مسکن چگونه است!
افزایش سقف وام زوج های جوانان مسئله ای است که گویا اهمیت آن کمتر از برخورد با بدحجابی و … است و گرنه در طول این مدت شاهد افزایش مبلغ آن بودیم،اگر به هر زوج مبلغ درخور توجهی وام اعطا می شد آیا ازدواج و مشکلات پس از آن کمتر نمی شد؟ آیا دیگر غصه ای برای تهیه جهزیه و مسکن بود؟
بحث دیگر فرهنگ غلط خودمان است، مراسم های جداگانه و هزینه های بیهوده تنها برای یک شب،تبدیل به کابوسی برای مردان مجرد شده است که اگر روزی بخواهند ازدواج کنند تنها با یک حساب دو دو تا چهار تا قید ازدواج را می زنند و …
نحوه برگزاری
در ایران پرده‌ها کشیده می‌شوند و مسافران از خیر دیدن منظره‌های اطراف می‌گذرند. البته بیشتر آنها علاقه‌‌ی چندانی هم به تماشا کردن بیرون ندارند و رقصیدن در راهرو باریک اتوبوس یا میان صندلی‌ها را به دیدن طبیعت ترجیح می‌دهند. وقتی به مقصد می‌رسند و باید پیاده شوند، تازه از دنیایی که برای خود ساخته‌اند به دنیای واقعی برمی‌گردند و این یعنی شادی لحظه ای که چون لحظه ای است پیامد آن افسردگی در طول دراز مدت است.
شادی همراه با دلهره
البته این دیسکوهای سیار، نمونه جمع و جور‌تر با مدت زمان کوتاه‌تر هم دارند. ماشین‌هایی در خیابانهای پر رفت و آمد شهر که سرنشینان جوان آن را در حال تکان دادن سر‌و دست‌ها می‌بینید که غرق در دنیای موزیک شده‌اند و به غیر از راننده، بقیه اطراف خود را به کلی فراموش کرده‌اند. پایان این خوشی در دیسکوی سیار شهری، ممکن است خیلی کوتاه‌تر از این‌ها باشد؛ درست زمانی‌که پلیس دستور توقف می‌دهد و عاقبت کار گاهی به توقیف خودرو هم می‌کشد که این خوش بینانه ترین حالت ممکن است چرا که ممکن است قبل از اخطار پلیس راه تصادف کرده و خدایی نکرده راهی آن دنیا شوند!
منبع: ما هستيم