فلسطین مظلوم؛ شرم زمینی است در گوشه ای از جهان اسلام این سرزمین بیش از شش دهه است که در زیر چکمه های “اهل عبور” و بازماندگان قطار آشویتس له می شود و از جامعه جهانی هم دم بر نمی آید.
مادری که جدا شدن از فرزندانش شاید ندیدن آنها تا ابد باشد
و همینطور فرزندی که این جدایی را دیر پا می داند و بیم از آن دارد که مادر به سرنوشت اسیریانی دچار شود که کسی از آنها خبر ندارد.
و جای خالی مدعیان حقوق بشر!
ماده37 پيمان جهاني حقوق كودك: هيچ كودكي نبايد مورد شكنجه , رفتار ستمگرانه و بازداشت غير قانوني قرار گيرد !
و مردی که به همراه کودکان خود نظاره گر تخریب خانه و دودمان خود از سوی قومی است که خود مدعی است چنین ظلمی بر او رفته است
تخریب همچنان ادامه دارد. ساخت شهرک ها همچنان ادامه دارد و این همان استراتژی “تخریب سازنده” است که حامیان آمریکایی صهیونیست ها از آن حمایت می کنند
در این سرزمین حقوق کودکان فلسطینی نادیده گرفته می شود
کدام سازمان! کدام پیمان! و چگونه همبازی من زنده خواهد شد؟!
اما مقاومت همچنان ادامه دارد و پرچم فلسطین هرگز بر زمین گذاشته نخواهد شد
زنان هم در این مقاومت حضور فعال دارند
مقاومت در فلسطین؛ استراتژی و دکترینی است که محدود به جنس نیست
این مبارزان دل های نترسی دارند
و اینجا همان سرزمین فلسطین است نه اسرائیل
لعنت خدا به همشون الهم عجل والیک الفرج