محسن رضایی:

فضای زنده شدن شهیدطوسی و حاج بصیر را در کوچه و خیابانهای مازندران فراهم کنید.

شهيد طوسی و آقای حاج بصير از بنيان گذاران لشکر ویژه 25 کربلا بودند. که نقش مؤثری در جنگ داشتند. برادرمان آقای طوسی كه قائم مقام لشکر شده بود، ابتدا در يک عرصه اطلاعاتی خودش را نشان داد و با فعاليتهای اطلا عاتی در حقيقت، روی كار آمد. كار اطلاعات كار خيلی پيچيده ای بود، شهيد طوسی در اطلاعات وقتی خودش را نشان داد، بسياری از دوستان برداشتشان اين شد كه چون بيش از اطلاعات می تواند كار كند، روحيه فرماندهی را هم در ايشان ديدند. فرد بسيار با حجب و حيايی بود. در وجود شهید طوسی قدرت فرماندهی كاملاً ديده می شد. به همين دليل بود كه ايشان قائم مقام لشکر ویژه 25 کربلا شدند و بار اصلی اداره لشکر در حقيقت با ايشان بود. شهید طوسی چهره محبوب و خستگی ناپذیر با شجاعت بی نظیری که در خود داشت، تمامی این سرمایه بزرگ معنوی را تقدیم اسلام و ملت بزرگ ایران کرد.

حاج حسين بصير هم يک فرد بسيار سخت كوش و پر تلاش بود. شايد می توان گفت كه از نظر سخت كوشی در بين فرماندهان جبهه ايران جزء آن دو سه نفر اول است. بسيار سخت كوش بود، اصلاً ادعا نداشت، خيلی خاكی و عادی زندگی می كرد كه بعضی وقتها با رزمنده ای عادی او را اشتباه می گرفتند يعنی اگر وقتی می آمد توی جلسه ای از بس بی ادعا بود شايد فكر می كردند كه يک آدم خيلی ساده اصلاً يک تكاور بيشتر نيست، يک سرباز عادی يا يک بسيجی ساده است. خيلی ايشان در حقيقت كم ادعا بود و پر تلاش و هم در تأ سيس لشکر ویژه 25 كربلا و هم در اداره لشکر نقش بسيار تعیین كننده ای داشت. نسبت به مسائل دنيایی خيلی بی خيال بود حتی نسبت به رفتن به خانه خدا. چند نفر به او گفتند: حالا نوبت شما شده بيایید برويد، نمی رفت. ماندن در جبهه را ترجيح می داد. بالاخره رفت؛ ولی طول كشيد تا قبول كرد سفر خانه خدا را برود و در حقيقت بی اعتنايی به دنيا در وجود ايشان بسيار مملوس بود. ايشان هم مدتی قائم مقام لشکر ویژه 25 كربلا شدند و اداره لشکر را در حقيقت به عهده داشتند.

اگر می خواهيد شهيد طوسی و حاج بصير امروز در كوچه و خيابانهای مازندران زنده شوند فضای زنده شدن اين افراد را فراهم كنيد. فضا اين است نگرش زندگی اگر جمادی باشد، ده ها طوسی و حاج بصير توليد می شود و اگر آن نگرش به زندگی دنيايی باشد…

به خود جنگ هم می شود دنيايی نگاه كرد مثل سال اول جنگ که بنی صدر به جنگ حالت دنيایی نگاه می كرد و يک تپه هم نتوانست آزاد كند، عكسش هم هست ما به شرايط غير جنگ هم می توانيم جمادی برخورد كنيم و به شكوفایی اقتصادی برسيم. توليدمان را درست كنيم به شكوفایی علمی و فناوری برسيم با نگاه جمادی با رويكرد جمادی می توانيم زندگی مان را به كلی دگرگون كنيم و ايران را از عقب ماندگی نجات دهيم. بعد از جنگ مسئولين و نخبگان ايران چه آنهایی كه الآن حاكمند و چه آنهائی كه غيرحاكم بودند هیچ حساسيتی به خرج ندادند كه اين روحيه جمادی را باز تفسير كنند .

در جنگ شهيد طوسی ها و حاج بصير ها آمدند، تفسيری از جماد دارند اما بعد از جنگ بايستی زندگی تفسير جمادی پيدا می كرد. اين تفسير صورت نگرفت.

باید به بازگویی گذشته پرداخت و كارهای تطبيقی انجام داد، يعنی بگویید اگر حاج بصيرها بودند امروز این كار را انجام می دادند. بگویید آقای طوسی اگر امروز بود چه كار می كرد؟ و اينها چه اقداماتی را انجام می دادند؟ چطور زندگی می كردند؟ چطور رفتار می كردند؟

اين كار تطبيقی فوق العاده مهم است و می تواند در ايجاد يک تفسير جمادی از شرايط بعد از جنگ مؤثر باشد.

گزیده ای از سخنان دکتر محسن رضایی در گفتگو با ماهنامه سبزسرخ؛

به کوشش: پیروزپیمان

با تشکر فراوان از کنگره بزرگداشت ده هزار شهید استان مازندران

شادی روح امام و شهدا فاتحه ای با صلوات…

منبع: وبلاگ لشکر25کربلا

One thought on “چقدر در قبال شهیدطوسی و حاج بصیر مسئولیم ؟؟؟”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *