هراز نیوز – دکتر عبدالله عبدی -درفضای فکری اندیشه های اقتصادی رمضان،اقتصاد سیستمی است که به کسب سود وفایده می اندیشد اما فایده گرایی روحانی وولایی نه فایده گرایی ماتریالیستی که فایده را فقط برای جسمانیت بشر میداند و وهر چیزی غیر از این را علمی نمی داند.در این مکتب ،عدالت تنها یک نیمه از هدف و معنویت کیمیایی کم شده آن است .اما در فضای اقتصاد رمضان ،عدالت ومعنویت عصاره توحید در نظام خلقت است .
در حدیثی بسیار زیبا خداوند اینگونه به پیامبر (ص) خود،ارتباط بین معنویت و اقتصاد را تشریح می کند؛ای پیامبرمردمت را انذار ده و به آنها بگو که اجازه نمی دهم پایشان را به یکی از خانه ها ی خدا بگذارند،در حالی که حقی (از مظلوم) به گردنشان باشد که اگربیایند من در تمام مدت عبادتشان ،آنها را لعن می کنم.
براین اساس است که ساحت معنوی و مادی که زیر بنای عدالت است هرگز از هم جدانیست .پیامبر (ص) فرمودند:خدا می فرماید:اگر کسی حقی به گردنش نباشد آن وقت من گوش وچشم او میشوم و او جزء اولیای خدا خواهد شد وپس از مرگ،همسایه من ونزدیک من خواهد بودودر آخرت در کنار انبیا وصدیقین جای می گیرد .
پس در می یابیم که ،معاش و معاد دنیا و عدالت اجتماعی در هم تنیده اند و لذا امام رضا (ع) در جواب مأمون که تعریف اسلام ناب را خواسته بود می فرماید:اسلام ناب این نیست که اموالی که مال تو نیست را تصاحب کنی و سهم دیگران را به نفع خود ضایع کنی.
ربا خواری که جزء لاینفک اقتصاد کاپیتالیستی در دنیا است که متاسفانه نشانه ها ی آن را در برخی نقاط جامعه می بینید ،در دیدگاه اقتصاد اسلامی،امام رضا می فرمایند:بنیان این نوع اقتصاد غلط،انگل پروری است. وامام روزه ،حج ونماز را تنها در کنار معقوله ی اقتصادی معنا دار می داند.بر این اساس است که در اسلام معقوله ای به نام گناهان اقتصادی تبیین شده است.
یعنی در کارهای اقتصادی می توان به خدا نزدیک شد ومی توان از خدا دور شد.پس در جامعه اسلامی ،تنها مدل اقتصادی که بر خواسته از فرهنگ دینی باشد توان پاسخگویی به تمام خواسته های مسلمانان را دارد و هر گونه تغییر و تحول روابط اقتصادی نیز باید براساس مبنای اقتصادی اسلامی باشد .در این راستا مقام معظم رهبری می فرمایند:”در ماه رمضان،هم باید به خودمان برسیم ،هم باید به مردم برسیم ،ضمناً بدانیم که اگر به خودمان نرسیم ،به مردم هم نمی شود رسید.” دولت در اقتصاد اسلامی نقش “نظارت و هماهنگ کننده مسؤلانه” را بر عهده دارد که علاوه بر نظارت بر حسن انجام روابط اقتصادی ،درصدد تزریق روح معنویت در جامعه می باشد تا توسعه عدالت محور و رفاه اسلامی را به تمام طبقات به ارمغان بیاورد.
حال اینکه این دولت چه توفیقاتی در رسیدن به این مهم داشته است سوالی است که باید در جای دیگر بدان پرداخت. بنابراین رمضان به ما می اموزد که بر اساس عبودیت الهی به روابط اقتصادی نگاه کنیم.و تحقق روح عبودیت دراقسام توحید را در جریان کسب سود رعایت کرده ودر صدد به دست آوردن سود مطلوب باشیم .لذا نه تنها نفی کسب سود نمی کند،بلکه زاد ودر سایه استمرار تلاش و همت مضاعف در ذیل عبودیت،بهترین حرکت توحیدی نتیجه بخش می خواند.
لذا بر این اساس است که رمضان پل و میانبری برای تغییر رفتار و تحقق سریع جهاد اقتصادی است. حرکت درفضای معنوی اقتصاد رمضان،باعث تبیین الگوی مناسب تحقق موضوع جهاد اقتصادی در سال تولید ملی می شود.