ری شهری وزیر وقت اطلاعات یک ماه پس از پذیرش قطعنامه در نامه‌ای به امام شیوع شایعاتی درباره نوشاندن جام زهر به حضرت امام (ره) را گزارش می‌کند که این نامه علی‌رغم اهمیت آن پاسخی از جانب امام (ره) دریافت نمی‌کند.
رجانیوز :پس از گذشت بیست و چهار سال از پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ هنوز گفتگو‌ها درباره نحوه تصمیم گیری درباره این مسئله از رازهای تاریخ انقلاب به حساب می‌‌آید. در سال‌های اخیر اکبر هاشمی رفسنجانی و محسن رضایی با انتشار برخی اسناد و گفتگوهای متعدد به تبیین این مسئله پرداخته‌اند اما هنوز نقطه اصلی این ماجرا که شبهه تحمیل پذیرش قطع نامه 598 به امام خمینی(ره) است، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
آنچه مسلم است اینکه این باور که عده‌ای جام زهر پذیرش قطعنامه را به حضرت امام (ره) نوشاندند، مسئله‌ای بود که از همان دقایق ابتدایی پذیرش قطعنامه به صورت یک باور عمومی درآمد. و این در حالی است که هنوز دست اندرکاران وقت نتوانسته‌اند، پاسخ دقیقی به آن دهند.
اخیرا گروه تاریخ رجانیوز به سندی محرمانه دست پیدا کرد که در آن حجت الاسلام و المسلمین محمدی ری شهری، وزیر وقت اطلاعات یک ماه پس از پذیرش قطعنامه در نامه‌ای به حضرت امام خمینی(ره) شیوع شایعاتی درباره نوشاندن جام زهر به حضرت امام (ره) در ماجرای پذیرش قطعنامه، به ایشان گزارش کرده است که این نامه علی رغم اهمیت فوق العاده آن هیچگونه پاسخی را از جانب امام (ره) دریافت نمی‌کند.
در بخشی از این نامه آمده است: در تحلیل حوادث اخیر و مشخصا موضوع آتش‌بس، این شایعه در سطح وسیع مطرح است که دیدگاه حضرت امام در مسائل اصولی نظام و از جمله جنگ با دیدگاه مسئولین کشور متفاوت است. اختلاف این دو دیدگاه موجب اصلی تحمیل صلح است و در حقیقت مسئولین کشور این زهر را به کام امام ریختند. این را بعضی آقایان حتی در بعضی از جلسات مطرح می‌کردند، حتی در آن جلسه‌ای که برای خواندن این مساله صلح در آن جلسه هم این مساله به نحوی مطرح شد.
در ادامه این نامه مهم وزیر اطلاعات آمده است: متاسفانه این شایعه خطرناک که ابتدا توسط تعدادی از افراد تندرو مطرح گردید،طبق گزارشات اکنون به صورت یک اعتقاد در قشر وسیعی از سپاه، بسیج و وزارت اطلاعات و عموما ارگان‌ها و افراد انقلابی در حال گسترش است.
محمدی ری شهری در این نامه علت اصلی رواج این شایعات را حذف هاشمی رفسنجانی عنوان می‌کند.
اما شاید مهتر از متن و محتوای این نامه تاریخی، سکوت حضرت امام (ره) در پاسخ به این نامه باشد. پاسخی که شاید نقض کننده بسیاری از مدعیاتی باشد که در سال‌های اخیر در قبال موضوع پذیرش قطعنامه مطرح شده است.