مناظره یا محاکمه…
داستان غم انگیز برجام به پایان خفت بار خود رسید و نتائجی غیر از استفاده تبلیغاتی برای جریان اصلاح طلبی نداشت تا بتواند کرسی قدرت خود را محفوظ بدارد و رأی مردم را در سبد خویش جای دهد! اینک ماییم و داستان قبل و حین و بعد برجام که باید چه تصمیمی اتخاذ شود که درس عبرت سیاست مداران بعدی در جمهوری اسلامی باشد تا ثروت های ملی را مفت و رایگان به تاراج ندهند و سالها فرصت پیشرفت و قوی شدن را از نظام و کشور نگیرند؟!
پرسشی که این روزها در اذهان مردم استلل این که چرا خیانت و سوء مدیریت در ایران هزینه ندارد و چه بسا ارتقاء رتبه را نیز به همراه داشته باشد؟ اشکال کار در کجاست؟ مگر سیاست مداران، احزاب و تیم های رسانه ای حامی آنها مجاز هستند درب جهنم را برای یک ملت باز کرده و به جز خودشان، عالم و آدم را مقصر خطاهای خود جلوه دهند؟ مگر وظیفه دستگاه قضاء غیر از احقاق حقوق عامه است و چه حقی بالاتر از تصمیمات کلان سیاسی که پای منافع یک ملت در میان است.
مسئله را ساده تر بیان کنیم به این که ۱۲ سال قبل جریان غربگرا با شعار مذاکره و رفع تحریم ها، حسن روحانی را به ریاست جمهوری رساند و با وعده رفع تحریم ها، دو سال مذاکرات پرهزینه را کلید زد و با توقف و ایستا نگه داشتن کشور، پیمان چند جانبه ای را پذیرفت و با سرکوب منتقدین، وعده گلابی های برجامی را به ملت داده است! امروز و پس از ده سال روشن شد که گلابی های ادعایی، دروغ و فریبی بیش نبود. نه تحریمی برداشته شد که چند برابر را تجربه کرد و نه قطعنامه های سابق منتفی شد و با پذیرش حماقت آمیز مکانیسم ماشه، راه را برای برگرداندن قطعنامه ها هموار کردند! امروز که کوس رسوایی آنها به صدا درآمده، زمزمه مناظره با منتقدین شنیده می شود! مناظره را باید در زمانی می پذیرفتند که برجام امضاء نشده بود؛ باید در زمان تصویب ۲۰ دقیقه ای آن در مجلس، حرف دلسوزان را که هشدار وجود مکانیسم ماشه داده بودند، جدی می گرفتند؛ نه آن که بعد از آشکار شدن دروغ های فراوان در مورد عدم وجود اسنب بک در برجام و بعد از این که دروغ رفع کامل تحریم ها برای همگان روشن شد، درخواست مناظره نمایند و دیگران را مقصر جلوه دهند!
در هیچ جای دنیا به خیانت کاران و تبهکاران سیاسی که برای ماندن در قدرت، امنیت ملی را به بازی می گیرند، فرصت خیانت مجدد نمی دهند. باید این افراد و حامیان حزبی و رسانه ای آنها به میز محاکمه کشانده شوند و اشد مجازات برای آنان در نظر گرفته شود و این تنها راهی است که می تواند نظام اسلامی را از گزند مسئولان ناسالم و دروغگو نجات دهد و ساحت حکومت دینی ما را از برچسب های ناروای بدخواهان مبرّا سازد.
۷ مهر ۱۴۰۴
حوزه علمیه؛ شکریان آملی
