در سازمان مخوف و پرنفوذ بیلدربرگ چه میگذرد؟ + تصاویر

به گزارش  مشرق، بیلدربرگ يك سازمان جهاني سياست گذاري ماسونی است كه دو شاخه فرعی به نام لژ نیویورك و لژ منچستر دارد. لژ نيويورك روابط اروپا و آمریكا و مسائل آمريكاي شمالي را مديريت می كند و لژ منچستر نيز بخش اروپایی روابط با آمریكا را تحت كنترل دارد.

هماهنگي هاي لازم در اين سازمان از طرف دفتر گروه بیلدربرگ كه در نزدیکی شهر لاهه در کشور هلند قرار دارد؛ انجام مي شود. این نهاد مانند اكثر سازمان هاي بزرگ بين المللي تحت کنترل صهیونیست ها بوده و ابزارهای قدرتمند مالي، نظامي و نفوذ لازم برای رسيدن به اهداف خود در مديريت اقتصاد و سياست جهان را در اختیار دارد. اين گروه اولين اجلاس خود را در سال 1954 در هتلي بيلدربرگ واقع در هلند برگزار كرد.

هتل بيلدربرگ  محل اولين اجلاس گروه	اولين اجلاس گروه بيلدربرگ  در هتلي به همين نام در سال 1954

بيلدربرگ با بهره گیری از رسانه ها و منابع عظیم مالی اعضاي خود و افراد دست نشانده اش در كشورهاي مختلف، قدرت و حکومت در کشورها را به افراد مورد نظر خود می سپارد تا به وسيله آنها طرح هاي جهاني خود را عملي كند. در اين راستا از اهرم هایی چون سازمان ملل، بانک جهانی، صندوق بین المللی پول، سازمان تجارت جهانی، ناتو و… استفاده كرده و مناسبات نظامي همچون جنگ هاي مختلف و شرايط اقتصادي مانند قیمت نفت و طلای هر سال را تعیین می کند. از سوي ديگر از طريق بازوهای اجتماعی و حقوقی خود در کشورهاي مختلف قوانینی را وضع می کند که هرگونه اقدام علیه اهداف صهیونیسم جهاني را خنثي كند.

اعضای گروه بیلدربرگ تماما انتصابی بوده و تعدادشان حدود ۱۳۰ نفر است كه از قدرتمندترین و با نفوذترین افراد در زمینه ‌های سياست، اقتصاد و رسانه هاي عمومي مي باشند. اين گروه داراي اعضای دائمي بوده و علاوه بر آن در اجلاس هاي سالیانه خود افرادي را به عنوان مهمان نيز دعوت مي كند.

بسیاری از اعضای دائم گروه بیلدربرگ سياست مداران كهنه كار، صاحبان اقتصادهاي بزرگ و پادشاهان و اعضای خاندان‌های سلطنتی کشورهای غربی هستند. شخصیت هاي شركت كننده یا خود از بزرگ ترین سهام داران کنسرسیوم های نفتی و نظامی اند و یا به نمایندگی از صاحبان و سهام داران بزرگ آن کنسرسیوم ها در این کنفرانس هاي سالانه شرکت می کنند.

در طي اجلاس، منابع مالی بیلدربرگ کشور برگزار کننده را كاملا تطميع مي كند. اسامي دعوت شدگان به اجلاس کاملا محرمانه بوده و کشور میزبان براي جلويگري از هرگونه ايجاد مشكل در آينده برای دعوت شدگان ویزا صادر نمی کند تا اين اسامي در جایی ثبت نشود. این اجلاس عموما در اطراف شهرهای کوچک اروپایی و آمریکایی تشکیل می‏ شود و داراي هیچ بیانیه افتتاحیه رسمی نيست.

تنها در زمان كوتاهي قبل از مراسم افتتاح اجلاس، بیانیه كوتاهی به نشریات محلی داده می‏ شود تا مردم نسبت به تدابیر امنیتی خاص در روزهاي اجلاس آگاهي داشته باشند و محدودیت های مربوط به اين تدابیر را در نظر بگيرند. بعد از نشست های سالانه بيلدربرگ كه معمولا سه روز به طول می انجامد، قطعنامه ای صادر نمي شود و در مورد هيچ موضوعی نيز رای گیری انجام نمی گيرد و شركت كنندگان سوگند یاد می كنند كه آن چه كه در جلسات گذشته است را در هیچ جايي فاش نكنند.

براساس مدارک موجود، پیوند اروپا و آمریکا به وسیله ناتو، ایجاد بازار مشترک اروپا، روی کارآمدن کسانی چون کلینتون، بلر و بسیاری که هنوز نامشان در خفا مانده، استعفای مارگارت تاچر، وقوع جنگ خلیج فارس، تحول نهضت اروپا، تخریب وجهه ژان ماری لوپن ناسیونالیست در فرانسه، تحریم آرژانتین در جریان جنگ «فالک لند»، تقسیم آلمان به دو قسمت شرقی و غربی، همه و همه در جلسات بیلدربرگ تصمیم گیری شده اند.

جلسات بیلدربرگ هر سال در یکی از هتل های پنج ستاره دنیا و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی تشکیل می شود. از آنجایی که رمز موفقیت خود را «پنهان کاری» می داند، هیچ رسانه ای حق ورود به جلسات آن را ندارد. هتل مورد نظر 48ساعت قبل از شروع اجلاس قرق می شود. ماموران سیا و کشور برگزارکننده، در جای جای هتل مستقر می شوند. به آنها دستور داده می شود که هر جنبنده ای را در محدوده چند کیلومتری هتل تحت کنترل داشته و در صورت نیاز، افراد مشکوک را به قتل برسانند.
کشور برگزارکننده اجلاس، از سوی منابع مالی بیلدربرگ برای رزرو هتل تغذیه می شود. اسامی دعوت شدگان به اجلاس کاملا محرمانه می ماند و کشور میزبان برای دعوت شدگان ویزا هم صادر نمی کند تا نام آنها در جایی ثبت نشود. محتوای اجلاس کاملا محرمانه می ماند و هیچ یک از اعضا حق انتشار مطالب مطروحه در جریان نشست ها را ندارد.
تمامی ورود و خروج ها در جریان این نشست های چهار روزه تحت کنترل است. حتی میوه ها و مواد غذایی که برای شرکت کنندگان تهیه می شود، کاملا بازرسی می شوند. سؤال منتقدان این است که «اگر هدف از برگزاری این اجلاس توطئه چینی علیه ملت ها و کشورها، استثمار جهان سوم، استحمار افکار عمومی، و پیشبرد اهداف شوم صهیونیسم نیست، چرا این اصل دموکراسی مبنی بر «بحث و تبادل نظر علنی در مورد مسائل» در بیلدربرگ رعایت نمی شود؟»

گروه بيلدربرگ تا كنون مورد توجه افراد زيادي از خبرنگاران و تحليل گران قرار گرفته است. برخي از آنها در مسير كندوكاو و كسب اطلاعات در مورد اهداف و خط مشي هاي اين سازمان با مشكلات و هزينه هايي نيز مواجه شده اند. در زير از روزنامه نگار آمريكايي “جيم تاكر” و نيز نويسنده و بيلدربرگ پژوه معروف “دانيل استولين” حقايقي را در مورد اين كلوب مي خوانيم.

جيم تاكر

جيم تاكر يك خبرنگار آمريكايي است که افشاگری‌ هاي فراواني در مورد بیلدربرگ انجام داده است. او معتقد است كه اعضای شرکت کننده در این اجلاس يك گروه سري از جنايت كاران بين المللي سياسي و اقتصادي هستند. به باور او اين گروه از سرمايه ‌داران بين ‌المللي و سياست مداران بلند پايه دولت‌ هاي اروپايي و آمريكايي براي كنترل و مديريت جهان تشكيل شده است.

جيم تاكر، روزنامه نگاري كه معتقد است بيلدربرگ مجموعه اي از جنايتكاران بين المللي است.

وي سکوت خبری رسانه‏‌ها به خصوص رسانه های اصلی امریکايي درباره این اجلاس را به دليل شرکت مقامات ارشد این رسانه‌ها در اين اجلاس مي داند و از جمله اين رسانه ها به روزنامه هاي با نفوذي مانند “واشنگتن‌ پست‏”، “نيويورك تايمز” و “لس‌ آنجلس ‌تايمز” اشاره می‏ کند. او مي گويد: “بيلدربرگي ها از سال 1954 تا كنون بر دنيا حكومت مي كنند.” و معتقد است كه اعضاي كلوب بيلدربرگ در مورد زمان شروع، مدت ادامه و زمان پايان جنگ ها بر روي زمين تصميم مي گيرند.

دانيل استولين

دانيل استولين در لتوني متولد شده است و اصالت روسي دارد. نويسنده و سخنراني است كه حوزه اصلي مطالعاتي او گروه بيلدربرگ است. او معتقد است گروهي متشكل از طبقه اشراف جهان و سياست مداران عمده كه اجلاس هاي منظم سالانه اي را از سال 1954 به بعد تشكيل مي دهند و در مورد سياست ها، طرح هاي نظامي، رسانه ها و اقتصاد كل جهان تصميم گيري هايي انجام مي دهند. استولين كتابي در مورد اهداف و ساختار اين گروه با نام – داستان واقعي بيلدربرگ- انتشار داده است كه در آن مي نويسد: “هدف اصلي، ايجاد يك دولت جهاني است كه تحت حكم راني يك طبقه ممتاز باشد كه تلاش دارد منابع طبيعي زمين را تحت كنترل خود داشته باشد.” اين كه اين طبقه ممتاز متشكل از چه كساني بوده و راهكارهاي آنها براي رسيدن به اين هدف چيست را از زبان استولين مي شنويم:

كتاب داستان واقعي بيلدربرگ اثر استولين	دانيل استولين: هدف ايجاد يك دولت جهاني است.

ماهيت ايدئولوژيك بيلدربرگ

بيلدربرگ يك شخص نيست. بلكه يك ايده است. ايده اي كه انسان را ذاتا شيطاني مي داند. بشريت نمي تواند خود را از دست “قدرت هاي متحد” نجات دهد مگر اين كه به مبارزه با ايده آليسم ارائه شده توسط آن برخيزد. در واقع اين ايده هاي دولت هاست كه سياست هايشان را ايجاد مي كند و راس قدرت است كه موجب كشاندن بشريت به جنگ مي شود. از همين روست كه بايد گفت جنگ جهاني دوم برنده واقعي نداشت.

در اين جنگ با هزينه شدن زندگي صدها ميليون انسان يك فرد واحد و دارو دسته اش شكست داده شد؛ اما با ايده اي كه پشتوانه آن گروه بود مبارزه اي انجام نشد و امروز آن ايده دوباره در آمريكا ريشه دوانده و براي تسخير خط مش هاي اقتصادي، كسب و كار، نظام آموزشي و در نهايت بالاترين نقطه قدرت دولتي خيز برداشته است. “هدف اصلي، ايجاد يك دولت جهاني است كه تحت حكم راني يك طبقه ممتاز باشد. اين طبقه تلاش مي كند منابع طبيعي زمين را كاملا تحت كنترل خود داشته باشد.”

برجسته ترين فرد موثر در بيلدربرگ

گفته می شود اين فرد جوزف رتينگر است كه رتبه 33 ماسوني را داشت. او بازوي سياسي ژنرال سيكورسكي بود و در دولت در تبعيد لهستان كه در لندن تشكيل شده بود خدمت مي كرد. با توجه به تجربيات و سطح كاري اش او در سال 1950 قادر به ايجاد روابطي با سياستمداران و نظاميان رده بالا بوده است.

جوزف رتينگر  بنيان گذار و ايده پرداز بيلدربرگ

شاهزاده برنارد و كلوب مخفي بيلدربرگ

برنارد مثل يك آگهي پخش كن عمل كرد. در 1952 رتينگر پيشنهاد تشكيل يك كنفرانس مخفي را به برنارد داد تا در آن رهبران ناتو را يكجا جمع كنند و كاملا شفاف و صريح در مورد مناسبات بين المللي مذاكره كرده و تصميم گيري كنند. در آن زمان شاهزاده برنارد فرد مهمي در صنعت نفت بود و منصب مهمي در شل داشت.با حمايت هاي مالي برنارد، ايده هاي رتينگر عملياتي شد و او توانست افرادي را كه مي خواست در يك جا جمع كند.

روش هاي اجرايي بيلدربرگ

در همه جا، دولت، شركت هاي اقتصادي بزرگ و هر سازمان بزرگ ديگري كارهايي را در خفا انجام مي دهد. ميتينگ هايي مانند اجلاس جهاني اقتصاد، بانك هاي مركزي، جي 8، اجلاس شوراي اروپا و… هميشه در پشت درهاي بسته تشكيل مي شود. تنها دليل ممكن براي اين كار اين است كه آنها نمي خواهند ديگران بدانند كه آنها واقعا مشغول چه كاري هستند. وقتي در مورد موضوعي گفته مي شود كه “اين مورد توجه عموم مردم نيست” در واقع منظور اين است كه قدرت ها علاقه اي به عمومي شدن اين موضوع ندارند.

مثلا اجلاس جهاني اقتصاد در ماه هاي ژوئن/فوريه برگزار مي شود، اجلاس جي 8 و بيلدربرگ در جون/جولاي و كنفرانس سالانه بانك جهاني/ صندوق بين المللي پول در سپتامبر برگزار مي گردد. اگر به توالي تاريخ ها دقت كنيم؛ يك توافق بين المللي وجود دارد كه به نظر مي رسد از يك اجلاس به اجلاس ديگر برده مي شود. اما واقعا شخص خاصي رهبري آن را به عهده ندارد. موضوع اين توافق، پيش زمينه نشست اقتصادي جي 8 را تشكيل مي دهد و همان چيزي است كه به صندوق بين المللي در مورد سياست گزاري هايش ارائه مي شود و در نهايت چيزي است كه رئيش جمهور آمريكا آن را به كنگره پيشنهاد مي كند.

بيلدربرگ صندوق بين المللي پول را كنترل مي كند و بانك جهاني، سازمان ملل و تمامي بانك هاي مركزي اروپا را در سيطره خود دارد. هر دولت مرد مهم اروپايي حداقل يك بار به اجلاس بيلدربرگ دعوت شده است و تمامي دبيران ناتو عضو بيلدربرگ بوده اند.

آيا بيلدربرگ رقيبي نيز دارد؟

در حقيقت بيلدربرگ بازوي سياست خارجي يك گروه ناشناخته داراي قدرت مطلقه اي به نام “كميته 300” است كه اجداد آنها صاحبان كمپاني چاي انگليسي هند شرقي بودند كه كار اصليشان تجارت چاي نبود بلكه حمل و نقل مواد مخدر بوده است.

بيلدربرگ ريشه در تاريخ استعمار دارد.

در واقع تمامي تجارت مواد مخدر جهان توسط قدرتمندترين مرد و تعدادي زن مديريت مي شود كه همه آنها عضو كميته 300 هستند. سود تجارت جهاني مواد مخدر چيزي مابين 500 تا 700 ميليارد دلار است كه اكثريت اين پول كثيف وارد عرصه سهامداري شده و سپس به عنوان پول مشروع به جيب زده مي شود. بيلدربرگ در مديريت اين گردش مالي پيچيده نقش بزرگي ايفا مي كند.

اشخاص شركت كننده در اجلاس

بيلدربرگ از زمان تاسيسش توسط يك هسته مديريتي كوچك اداره شده است كه از آمريكايي ها و اروپايي ها تشكيل يافته و سالانه كساني كه از نظر آنها داراي تاثير به خصوص در افكار ملي و بين المللي هستند به اين اجلاس دعوت مي شوند. اين افراد كساني هستند كه مي توانند در خدمت اهداف و منابع بيلدربرگ بوده و منافع سياسي و اقتصادي گروه را تامين كنند.

براي مثال، بيل كلينتون براي اولين بار در سال 1991 در آلمان وارد اجلاس بيلدربرگ شد. در آنجا او توجيه شد كه منافع (معاهده تجارت آزاد آمريكاي شمالي NAFTA) در خدمت ديويد راكفلر است و كلينتون بايد از آن حمايت كند. سال بعد كلينتون رئيس جمهور آمريكا بود. توني بيلر در سال 1993 به بيلدربرگ دعوت شد سپس در جولاي 1994 رهبر حزب شد و در ماه مي 1997 نخست وزير انگلستان بود. جان ادوارد در سال 2004 جند هفته بعد از اين كه جان كري به عنوان كانديداي رياست جمهوري اعلام شود؛ به بيلدربرگ دعوت شد.  دليل اين كه او در سال 2005 به اجلاس دعوت نشد اين است كه ديگر براي بيلدربرگ ارزشي نداشت.

اهداف بيلدربرگ

از نقشه هاي بلند پروازانه بيلدربرگ مي توان به ايجاد يك دولت جهاني اشاره كرد كه داراي يك بازار جهاني است. يك ارتش دارد و امور اقتصادي آن توسط يك بانك اداره مي شود. و داراي يك كليساي جهاني هم هست تا مذاهب موروثي بشر را در جهت اهداف نظم نوين جهاني به كار گيرد. تمامي ديگر مذاهب بايد از بين بروند. تمامي هويت هاي ملي بايد از درون تخريب شوند. فقط ارزش هاي جهاني اجازه رشد خواهند داشت.

جامعه پسا‌_صنعتي بايد نرخ رشد صفر داشته باشد. اين نرخ رشد صفر براي انهدام آثار رفاه ضروري بوده و اين امكان را به وجود خواهد آورد كه جامعه به دو بخش مالكان و بردگان تقسيم شود. وقتي رفاه وجود دارد در نتيجه پيشرفت نيز در پي خواهد آمد كه اجراي برنامه هاي ركود را سخت خواهد كرد. مثلا، اين به معناي اتمام كار صنعتي سازي و توليد برق به جز براي كامپيوترها و صنايع خدماتي است. باقي صنايع در آمريكا و كانادا به كشورهاي فقيري همچون بوليوي، پرو، اكوادور، نيكاراگوئه و … منتقل مي شوند. جايي كه برده ها نيروي كار ارزاني هستند.

يكي از اهداف اصلي (معاهده تجارت آزاد آمريكاي شمالي NAFTA) اين است كه تا جايي به سازمان ملل قدرت دهد كه آنجا را به يك وزنه و پايگاه دولت جهاني تبديل كند و از طريق اين سازمان يك ماليات “شهروند جهاني” برقرار سازد تا NAFTA را در غرب تا حدي گسترش دهد كه بتواند يك “اتحاديه آمريكايي” شبيه به “اتحاديه اروپا” بسازد و ناتو را به عنوان ارتش جهاني سازمان ملل معرفي كند.

نمونه فعاليت هاي بيلدربرگ

قبل از اين كه دولت نيكسون به طور عمومي سياست برقراري رسمي روابط با چين را اعلام كند، اين بيلدربرگ بود كه پيشنهاد دهي و تصميم گيري براي اين كار را انجام داده بود.

در اجلاس سال 1973 در سوئد بيلدربرگ موافقت كرد كه قيمت نفت را به 12 دلار در بشكه افزايش دهد كه يك پرش بزرگ در قيمت بود تا در اقتصاد آمريكا و اروپاي غربي به عنوان بخشي از سياست كاهش سرعت، هرج و مرج ايجاد شود.

در 1983 بيلدربرگ از رئيس جمهور شديدا محافظه كار آمريكا، رونالد ريگان اين قول را دريافت كرد كه 50 ميليارد دلار از درآمدهاي مالياتي آمريكا را از كانال هاي دلخواه، صندوق بين المللي و بانك جهاني به جهان سوم و كشورهاي كمونيستي اختصاص دهد تا سود سرمايه هاي اعضاي بيلدربرگ كه به صورت وام از طرف بانك هاي اروپايي به اين كشورها پرداخت شده بود را بپردازند. اين موضوع مفتضح تر از آن بود كه بشود مخفي اش كرد و به طرح برادي (Brady Plan) معروف شد.

بيلدربرگ تصميم هايي كه منجر به حذف مارگارت تاچر از سياست شد را هماهنگي و مديريت كرد. زيرا كه او اجازه در اختيار بودن تمام و كمال قدرت انگلستان براي ايجاد دولت مافوق اروپايي طراحي شده توسط بيلدربرگ را نمي داد و كار به جايي رسيد كه حزب مطبوع تاچر او را به نفع بيلدربرگ كنار گذاشت.

در 1985، سال ها پيش از اين كه به صورت سياست رسمي دولت آمريكا مطرح شود؛ بيلدربرگ دستور حمايت كامل از استراتژي هاي ابداعي دفاعي (جنگ ستارگان) را صادر كرد. طرحي كه محافظت از ثروت نامحدود بيلدربرگ را تضمين مي كرد.

در سال 1990، بيلدربرگ تصميم بر افزايش ماليات ها گرفت تا سود بيشتري به سرمايه گذاران بين المللي بانك ها پرداخت شود. بيلدربرگ به جرج بوش پدر دستور داد ماليات ها را افزايش دهد و لايحه بودجه شامل اين افزايش را امضا كند كه در نتيجه او انتخابات را از دست داد.

در 1996 بيلدربرگ تصميم به فروپاشي كمپاني Ontario Hydro كه در مالكيت دولت كانادا بود گرفت. اين كمپاني در بخش الكترونيك فعال بود كه به پنج بخش كوچك و خصوصي مستقل تبديل شد و در اختيار اعضاي بيلدربرگ قرار گرفت. گزارش هاي درز شده از اجلاس سال 2002 بيلدربرگ حاكي از آن است كه اعضاء در اين سال تصميم گرفتند كه جنگ عراق تا ماه مارس 2003 به تعويق بيافتد. اين در حالي بود كه تمامي تحليل گران در تابستان 2002 منتظر آغاز جنگ بودند.

گردهم آیی سال 2011 بیلدربرگ نیز در سوئیس و تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد. چالش های اتحادیه اروپا، اقتصادهای نو ظهور، شبکه های اجتماعی مجازی، امنیت جهانی، اوضاع جدید خاورمیانه و وضعیت چین از جمله بحث های مطرح شده در این اجلاس بوده است. بدیهی است با گذر زمان و فعالیت های حقیقت جویان مستقل چهره واقعی سازمان ها و افرادی که در تکاپوی ایجاد نظم نوین استعماری در جهان هستند بیش از پیش نمایان خواهد شد و یقینا پیروزی نهایی از آن ملت های آزادی خواه و استعمارستیز جهان است.

اسامی برخی شرکت کنندگان

فهرست زیر شامل افرادی است که در گذشته و یا در زمان حال در گروه بیلدربرگ عضویت داشته و دارند. از این افراد، برخی از اعضای دائم گروه بیلدربرگ هستند و برخی تنها در زمانی خاص در همایش‌های سالیانه گروه بیلدربرگ به عنوان «مهمان» دعوت شده‌اند.

اعضای خاندان‌های سلطنتی

پرنس فیلیپ همسر الیزابت دوم، ملکه بریتانیا و دوک ادینبورو

پرنس چارلز ولیعهد بریتانیا و پرنس ولز (از ۱۹۸۶ میلادی – تاکنون)

ملکه بئاتریکس هلند

کلاوس فون آمسبرگ، همسر ملکه هلند

ویلم الکساندر، ولیعهد هلند

خوآن کارلوس اول، پادشاه اسپانیا

ملکه سوفیا، همسر خوآن کارلوس پادشاه اسپانیا

شاهزاده اینفانتا کریستینا، دختر خوآن کارلوی پادشاه اسپانیا

پرنس فیلیپ، ولیعهد بلژیک

کارل گوستاو شانزدهم، پادشاه سوئد

هانس ادام دوم، شاهزاده لیختن اشتاین

پرنس الکس، شاهزاده دانمارک

سیاست‌مداران

انگلستان

گوردن براون نخست‌وزیر سابق بریتانیا

تونی بلر نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

جان میجر نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

مارگارت تاچر نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

جیمز کالگهان نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

ادوارد هیث نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

هارولد ویلسون نخست‌وزیر اسبق بریتانیا

فرانسه

والری ژیسکار دستن رئیس‌جمهور اسبق جمهوری فرانسه

لیونل ژوسپن نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

ژرژ پمپیدو نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

دومینیک دوویلپن نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

لورن فابیوس نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

میشل روکارد نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

پیر بروگووی نخست‌وزیر اسبق جمهوری فرانسه

آلمان

آنگلا مرکل صدراعظم کنونی آلمان

گرهارد شرودر، صدراعظم سابق آلمان

هلموت کهل، صدراعظم اسبق آلمان

هلموت اشمیت، صدراعظم اسبق آلمان

ریچارد ون ویزتاکر، رئیس‌جمهور اسبق آلمان

پر اشتاینبروک، وزیر اسبق اقتصاد آلمان

دبیر کل‌های افتخاری:

در این دوران، افراد ذیل به ترتیب به عنوان دبیر کل افتخاری کنفرانس بیلدربرگ انتخاب شدند:

الف – جوزف ای. جانسون «Joseph E. Johnson» از مؤسسه کارنگی

30 )آپریل 1906 – 1990) او یک آمریکایی متولد ویرجینیا بود که در تحصیلات خود را در هاروارد به اتمام رسانده بود. در زمان ریاست جمهوری روزولت به وزارت امور خارجه آمریکا منتقل شد در سال 1945 به ریاست اداره امور امنیت بین‌المللی منصوب گردید. وی همزمان نماینده آمریکا در سازمان ملل متحد بود.

اما او از سال 1950 تا 1971، رئیس بنیاد خیریه (موقوفه‌های) کارنگی «Carnegie» بود و در همین سمت به عنوان مدیر کل افتخاری کنفرانس بیلدربرگ انتخاب شد.

ب – ویلیام باندی «William Bundy» از گروه پرینستون «Princeton»:

24) سپتامبر 1917 – 6 اکتبر 2000). او از اعضای برجسته سازمان سیا «CIA» و مشاور امور خارجه رؤسای جمهور جان اف کندی و جانسون بود. وی یکی از عناصر کلیدی برنامه‌ریزی جنگ ویتنام بود که پس از پایان خدمات دولتی به تاریخ‌نویسی روی آورد.

عضو سازمان سیا و مشاور امور خارجی به ریاست جمهوری جان اف کندی و جانسون بود. او نقش کلیدی در برنامه ریزی جنگ ویتنام بود. پس از ترک خدمت دولت او مورخ بود.

ج – تئودورال ل. الیوت «Theodore L. Eliot» سفیر سابق آمریکا در افغانستان:

کمیسر «Theodore L. Eliot» متولد سال 1928 در نیوجرسی بود و در سال‌های 1973 تا 1978 در دوره‌ی ریاست جمهوری نیکسون و حتی سال اول ریاست جمهوری کارتر نیز سفیر آمریکا در افغانستان شد. او یکی از اعضای آکادمی دیپلماسی آمریکا بود. وی از مؤسسه مطالعات سیاسی جرج تاون «Georgetown» برای مدیر کلی افتخاری انتخاب شده بود.

منابع و مآخذ:

http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/3773019.stm

http://fromthetrenchesworldreport.com/bilderberg-group-2011-full-official-attendee-list/4870

http://michaeljournal.org/bilder.htm

www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=25302

http://www.thestar.com/NASApp/cs/ContentServer?pagename=thestar/Layout/Article_Type1&c=Article&cid=1149803410449&call_pageid=968332188774&col=968350116467

http://www.atimes.com/atimes/Front_Page/GE10Aa02.html