الف در یادداشتی با عنوان “چه کسی نگران آبروی “ج الف” است؟” نوشت: این روزها مردمی که با بیم و امید، اخبار مربوط به دادگاه‌های فساد را دنبال می‌کنند، دایم با اسامی خلاصه شده روبرو هستند. م ر، الف ر م، خ م الف، ط ر، ک ن د، ا گ، س م م و… به قول ظریفی، رمز گشایی از نام و هویت متهمان این پرونده برای مردم شبیه حل جدول کلمات متقاطع شده است!
قوه قضائیه و دادستانی و قاضی محترم دادگاه اعلام می کنند به حکم شرع و قانون، تا وقتی اتهام متهمان، اثبات نشده و بطور قطعی، محکوم نشده‌اند، نباید نامشان در رسانه‌ها اعلام شود.
این حرفی منطقی است و عمق نگاه شرع به موضوع «آبروی افراد» در جامعه اسلامی را می رساند. بالاخره فرزندان و خانواده مفسدان نباید در آتش گناه پدر مفسد خود بسوزند و در کوچه و فامیل و مدرسه آبرویشان برود. پس باید بپذیریم تا وقتی امثال «م – ر» ها در دادگاه محکوم قطعی نشده‌اند، نباید نامشان را به عنوان مفسد ببریم.
الف در ادامه می نویسد:
این قبول که دادستانی و قوه قضائیه نگران آبروی متهمان هستند. اما جای این سوال باقی می ماند که چه کسی نگران آبروی جمهوری اسلامی ایران است؟ کاری که امثال سلطان رشوه، لیدر جریان انحرافی و رئیس سابق دیوان محاسبات با آبروی جمهوری اسلامی ایران (ج الف) کردند، چگونه قابل جبران است؟ چه کسی خسارت آنرا می پردازد؟ لطمه ای که این فسادهای بزرگ بر سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی وارد می کند را چه کسی جبران می کند و چگونه قابل جبران است؟
