به گزارش مشرق ، مذاکرات ایران و کشورهای حاضر در گروه 5+1 در حالی در بغداد انجام می شود که شاید نکته مهمتر از متن این مذاکرات، جریانات عمده ای است که در فضای پیرامونی مذاکرات و البته میان دو طرف اصلی گفتگوها یعنی جمهوری اسلامی ایران و آمریکا وجود دارد.
این در حالی است که نمودارهای فضای پیرامونی اشاره شده نیز جملگی سمت ایران را نشان می دهند و گویای این هستند که دست برتر گفتگوها در اختیار ایران است.
این گزارش حاوی معرفی تعدادی از فرصت های در اختیار ایران و مولفه هایی است که سبب برخورداری کشورمان از موضع بالاتر در گفتگوهای بغداد و در مقابل آمریکا شده اند. عموم این مولفه ها و ظرفیت ها، طی روزهای اخیر در رسانه های مختلف دنیا نیز مورد اشاره قرار گرفته اند.
یکم_ دست به گریبانی آمریکا با قیمت سوخت و نقش ایران
کشور آمریکا هم اکنون با معضل بزرگی به نام افزایش قیمت سوخت مواجه است. این معضل تا آن اندازه بزرگ هست که تبدیل به یکی از ارکان رقابتی کاندیداهای حاضر در عرصه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شده است. این در حالی است که ایران با در اختیار داشتن گلوی انرژی جهان یعنی تنگه هرمز و البته برخورداری از منابع نفتی سرشار، بر بلندای کاخ تصمیم گیری برای سوخت و قیمت آن در جهان نشسته است و این مسئله آمریکا را در تهدیدی بسیار مهم قرار داده است.
دوم_ اثبات ناکارآمدی تحریم ها
تحریم های آمریکا و متحدان اروپایی اش علیه ایران اسلامی، از سال گذشته میلادی تاکنون به اوج خود رسیدند. در واقع آنها حتی با اتکا به مخازن نفتی عراق، افغانستان (که به تازگی خبر کشف نفت در آن منتشر شد) و منابع نفتی لیبی حاضر به این ریسک شدند که حتی صحبت تحریم خرید نفت از ایران را نیز پیش بکشند.
اما در همین مدت اثبات شد که اولا تحریم نفت ایران به عنوان یکی از خطرناک ترین تحریم ها، سبب تنش هایی در قیمت سوخت و نفت می شود که آمریکا و متحدانش توانایی ایستایی در مقابل آنها را ندارند و ثانیاً ایران که قاعدتاً باید متضرر اصلی این تحریم باشد، به راحتی از کنار آن عبور کرده و با ساز و کارهایی، به فروش نفت خود به سایر کشورهای دنیا ادامه می دهد و حتی به قدرتی دست می یابد که فروش نفت خود به برخی از کشورهای اروپایی را نیز قطع می کند.
تحریم در سایر مقولات نیز نتوانست بر طبق ادعای آمریکا فلج کننده باشد و در واقع آمریکا در مذاکرات بغداد از این بابت خلع سلاح است و ابزاری برای تهدید ایران در اختیار ندارد.
سوم_ ایران از تهدید نظامی هراسی ندارد
آمریکا و متحدانش در یکی از مهمترین راهبردهای خود علیه ایران، به مقوله تهدید نظامی اندیشیده اند. مقوله ای که به ویژه در سال های 2011 و 2012 در ظاهر، صورت جدی تری به خود گرفت. در گام اول این آمریکا بود که اقدام به کنایه های رسانه ای در این زمینه و حتی موضع گیری رسمی درباره تنگه هرمز کرد و در گام دوم نیز سگ نگهبان آمریکا در منطقه یعنی رژیم صهیونیستی نیز با طرح موضوعی به نام “حمله پیش دستانه” تلاش کرد تا این تراژدی را جلو ببرد.
اما هر دو گام با پاسخ قاطع جمهوری اسلامی ایران مواجه شد. پاسخی که جدای از تبلور در موضع گیری صریح مقام معظم رهبری، مقامات سیاسی کشور و فرماندهان ارشد سپاه و ارتش؛ در پروژه های دیگری همچون مانورهای موشکی و دریایی سپاه پاسداران، پرونده تسخیر پهپاد جاسوسی آمریکا، دستگیری جاسوسان سیا در ایران و اعلام حمایت رسمی ایران از حزب الله لبنان و کشور سوریه به عنوان دو کشور پیروز در حملات رژیم صهیونیستی و غرب نیز جلوه گر شد و بیش از هرکسی نیز این مقامات کاخ سفید بودند که به آن وقوف یافتند.
در واقع، هم اکنون و در مذاکرات بغداد، کشورهای 5+1 می دانند که نمایندگان کشوری در مقابل آنها و در آنسوی میز نشسته اند که از بزرگترین خطر ممکن یعنی جنگ و حمله نظامی، هیچ ترسی ندارند و کشور متبوع آنها و مردم آن، واکنش های غیر قابل تصور و ویران کننده ای را در صورت عملی شدن این تئوری نشان خواهد داد.
چهارم_ موجودیت دیگر کشورها در گرو عدم همراهی با آمریکا قرار گرفته است
5 کشور حاضر در گفتگوها در واقع نمایندگی از سایر متحدان آمریکا هستند. نگاهی به وضعیت این کشورها به واسطه بروز نابسامانی های سوخت در جهان، بروز جنبش بیداری در اروپا، مزیّت نسبی هم قارّگی نسبی چین و روسیه با ایران، بحران اقتصادی اروپا که آمریکا نقش مهمی در ایجاد آن دارد و پیامی که انتخابات فرانسه در رأی ندادن به رئیس جمهور تابع آمریکا به سایر کشورهای اروپایی داد جملگی از این حقیقت واضح رونمایی می کنند که آمریکا تنها نباید به سوی مقابل خود در میز گفتگوهای بغداد بیاندیشد بلکه در این سوی میز هم، کسانی که در کنار او نشسته اند، می دانند که بهتر است به جای تعامل صد در صدی با آمریکا؛ با ایران هسته ای و مواضعش کنار بیایند و صد البته این مسئله نیز تضمین کننده موجودیت فعلی آنها خواهد بود.