“در سال 1380 حدود 4.9 درصد از کل افراد در زمینه های کشاورزی و دامپروی و…شاغل بودند که در سال 1389 به 4.1 درصد رسیده است… هزار تن برنج و 1.2 تن قند و شکر و 132 تن گوشت قرمز در سال گذشته به کشور وارد شد ولی در نیمه اردیبهشت امسال قیمت برنج 25.5 درصد،قند و شکر 21.1 درصد و گوشت قرمز 44.8 درصد افزایش داشت.”
این پاراگراف را سایت عصر ایران در ابتدای گزارشی پیرامون بررسی وضعیت گرانی ها و واردات بی رویه برخی اقلام نوشته است.
عصر ایران در ادامه گزارش خود آورده است: واقعیت این است که ما به اندازه یک هشتم از کل تولید ناخالص داخلی مان را صرف واردات کردیم. جبران 61 میلیارد دلار در سال 2011 با ممنوعیت تبلیغ کالای خارجی، چیزی شبیه به از بین بردن الودگی هوای تهران با هواپیمای آب پاش است؛ به همان میزان که طرح آب پاشی هوا(!) هزینه بر و بی فایده بود، عدم تبلیغ کالای خارجی نه تنها مشکلی را حل نخواهد کرد، بلکه بدون شک حجمی از اشتغال و بازار کار خدمات(در حوزه تبلیغات) را نیز مختل خواهد کرد.
اقتصاد هیچ کشوری با واردات کم ارزش دست بیل و سیر و مربا نابود نشده؛ شاید اینها طنز جالبی باشند یا صفحات را خوشمزه کنند، اما آنچه ما را به این روز انداخته، واردات دسته بیل یا سیر نبوده است!
از سال 1384 و روی کار آمدن دولتی که خود را بارها(البته از زبان مسئولان دولتی) برترین دولت در تمام عرصه ها در تاریخ ایران می نامید و می نامد، واردات رشدی داشت که در بین سایر دولت ها اصولا چنین حجمی از واردات سابقه نداشت.
در بخش پایانی گزارش این سایت آمده است: هنوز در ابتدای سال 91 هستیم و تنها دو ماه از آغاز سال حمایت از تولید ملی گذشته است. سال جهاد اقتصادی که به حاشیه اختلاس سه هزار میلیاردی گرفتار شد، بهتر نیست دولت در سال 1391، سال تولید ملی اگر قرار نیست اقدامی عملی در جهت حمایت از تولید داخلی انجام دهد، با اقدامات شعاری و نمایشی لااقل تصویر نام سال را مثل سال جهاد اقتصادی در اذهان عمومی مخدوش نکند!؟
ماجرا، ماجرای دم خروس و است و قسم حضرت عباس! همین فردا اگر واردات برنج از هند قطع شود، یا واردات گوشت برزیلی و … حذف شود، وضعیت بازار داخل به چه شکل خواهد بود؟
1.5 هزار تن برنج و 1.2 تن قند و شکر و 132 تن گوشت قرمز، به ترتیب به ارزش 1.3 میلیارد دلار، 752 میلیون دلار و 709 میلیون دلار که مجموعا 4.4 درصد از کل واردات را به خود اختصاص دادند در سال گذشته به کشور وارد شده است.(منبع: جدول شماره پ 1-1، گزارش تجارت خارجی کشور در سال 1390، گمرک جمهوری اسلامی ایران، ص 16)
با این حال در نیمه اردیبهشت امسال قیمت برنج 25.5 درصد، قیمت قند و شکر 21.1 درصد و قیمت گوشت قرمز 44.8 درصد نسبت به سال گذشته افزایش داشته است. (منبع: متوسط قیمت خرده فروش مواد خوراکی در تهران، هفته منتهی با 15/2/91 ، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، صفحات 3 و 4، ردیف ها 3، 8 و 9)
آیا دولت این گونه می خواهد مردم داری کند و در سال تولید ملی ، این گونه از کار و سرمایه ایرانی حمایت کند؟! عدم توجه دولت به شعارهای سال های گذشته (جهاد اقتصادی ، اصلاح الگوی مصرف،نوآوری و شکوفایی،اتحاد ملی و انسجام اسلامی و…) دورنمای روشنی در این زمینه به دست نمی دهد مگر آن که دولت تغییری اساسی در آخرین سال خود داشته باشد.
