“فریبا داوودی مهاجر” مشاور پیشین دولت اصلاحات، در حالی که یک روسری را به دور گردن خود گره زده بود و با این حرکت معنادار، ماجرای کشف حجاب خود در یکی از برنامه های همین شبکه را یادآوری می کرد، گفت: «اصولاً الگوسازی که امروز صورت می گیرد، در واقع بهانه است. الگو قرار دادن دادن حضرت زهرا[س] برای زنان و حضرت علی[ع] برای مردان از طرف حکومت، بیشتر جنبه سیاسی دارد و کمتر بحث کارکردهای اخلاقی مطرح است. این به خاطر این است که حکومت جمهوری اسلامی به دنبال جلو بردن ائتلاف سلطانی خودش است.»!!
او در پاسخ به درخواست مجری برنامه برای اظهارنظر شفاف تر، ادامه داد: «ضمن احترامی که برای عقاید و ادیان مختلف قائلم، آنچه الآن برای من الگوست، دستیابی زنان و مردان به حقوق برابر و اصول حقوق بشر و پیوستن جامعه ایران به اعلامیه جهانی حقوق بشر است. یک زن و مرد 1400 سال پیش، ممکن است برای جامعه خودشان کارکردهایی داشته باشند، ولی من امروز الگو قرار دادن حضرت زهرا[س] برای جامعه را “بدون کارکرد” می بینم.»!!
میهمان دیگر این برنامه “رؤیا طلوعی” سردبیر نشریه توقیف شده “راسان” نیز در پاسخ به سؤال فوق تصریح کرد: «خیر، [حضرت زهرا] الگوی بنده نیستند. ایشان بانویی بودند متعلق به 1400 سال پیش و جامعه امروز با جامعه دیروز بسیار متفاوت است.»
“محبوبه عباسقلیزاده” روزنامه نگار و عضو فعال گروهک موسوم به “جامعه زنان مبارز” هم در این رابطه به رسانه دولتی آمریکا گفت: «اصولاً با الگو ایجاد کردن مخالفم، چون برای انسان ها چارچوب ایجاد می کند و اجازه نمی دهد آزاد باشند[!] به نظر من بحث الگو مطرح کردن اشتباه است و اساسا یکی از ویژگی های حکومت های اقتدارگرا، معرفی کردن الگو و ایجاد محدودیت در چارچوب این الگوهاست.»
وی با این حال نسبت به مشاور دولت اصلاحات انصاف بیشتری از خود نشان داد و افزود: «از نظر من حضرت فاطمه زهرا[س] یکی از زنان برجسته تاریخ اسلام است. من وقتی درباره ایشان مطالعه می کنم خیلی از کارهایی که کرده اند لذت می برم و ایشان را مثل خیلی از چهره های دیگری که وجود دارند، تحسین می کنم؛ اما با الگوسازی مخالفم.»
اما جا دارد نگاهی به سخنان “فریبا داوودی مهاجر” در سال 84 بیندازیم و گفته های اکنون او را با آن زمان مقایسه کنیم. وی در سال 84 که هنوز از کشور خارج نشده بود، از بانوان مشهور صدر اسلام به عنوان الگو یاد کرده و گفته بود: «…حضرت زینب[س] که پیام آور عاشورا نامیده می‌شود، زنی مستقل بود که در تمام صحنه های سیاسی-اجتماعی حضور داشت و بارها مورد مشورت برادرانش قرار می گرفت. ایشان که با چنان اقتداری با یزید صحبت کرد، علی الأصول به لحاظ نفس مشارکت در جریان سیاسی وارد عرصه عاشورا شد. چه مشارکتی بالاتر از حضور در جنگ و عاشورا؟ … درباره ام سلمه شنیده ایم که زمانی که همه می ترسیدند از علی[ع] صحبت کنند، او از ایشان سخن می‌گفت. تاریخ ما سرشار از زنانی است که باقی می مانند و اگر آن ها نبودند، امروز نمی توانستیم سخنان امام حسین[ع] را بشنویم.»