دوگانه‌ی نمایندگی مجلس و مدیریت شهری
دقت کنیم یک نماینده مجلس، یک کدخدا نیست همانطور که کار مجلس قانونگذاری و نظارت می باشد و مستقیما در کار قوه مجریه وارد نمی شود، نماینده مجلس هم نباید مستقیما در اداره امور محلی و شهرداری ها دخالت نماید زیرا ساز و کار تعریف شده این کار در کشور با شورای شهر و روستا می باشد اما از وظایف نماینده مجلس یک شهر آن است که برنامه جامع مدیریت شهری که آن هم سالهاست معطل مانده را پیگیری نماید.
در این زمینه شایان ذکر است که در برنامه پنجم توسعه، دولت مکلف شد برنامه جامع مدیریت شهری را تهیه کند علاوه بر این در ماده دیگری دولت مکلف به تدوین نظام درآمد های پایدار شهری شد تا از شهرفروشی نجات یابیم ولی مجلس از ضعف در نظارت رنج می برد و در کنار آن، وضعیت طرح ها و لوایح شورای عالی استان ها در دولت و مجلس هم ذکر مصیبتی دیگر است.
پیشنهاد یک طرح ملی یا استانی کسب و کار، تصویب قانون و نظارت بر اجرای آن برای کارآفرینی هم می تواند از کارهای یک نماینده مجلس باشد که فواید آن مستقیما برای توسعه شهر و روستای حوزه انتخابی می باشد.
با توجه به تخصصی شدن علوم و اهمیت مدیریت زمان، یک نماینده مجلس حتی هیچ فردی نمی تواند متخصص همه رشته ها باشد، در رای گیری برای تصویب طرح ها یا لوایح کشور که با سرنوشت ملی در ارتباط است مانند همه کشور ها ضرورت نیاز به مشاوره های تخصصی، تحقیقات بازار و استراتژیست های اتاق فکر نماینده یک شهر احساس می شود تا در کمیسیون های خاص و تخصصی مجلس عضویت موثری داشته باشد.
البته افکار عمومی شهر باید مطالبه برای نظارت بر اجرای قانون، خط مشی گذاری، برنامه جامع مدیریت شهری، نوسازی ناوگان حمل و نقل، فرهنگ سازی، صدای اکثریت و لغو همایش ها، دو نماینده شدن شهر آمل، قدرت چانه زنی استانی، بودجه ملی، حمایت از سرمایه گذاری، زباله سوز، جاده هراز، اوضاع فرمانداری و ادارات، تقسیمات شهری، توسعه نیافتگی لاریجان، ایجاد شهر بدون زیر ساخت در دشت ها، محصول استراتژیک برنج، کارخانه های نیمه فعال را پیگیری نموده تا به سرنوشت وعده هایی مانند سد، زباله سوز، مترو و فرودگاه دچار نشود.
دکتر فرهنگ تسلیمی
متخصص مدیریت دولتی