روزنامه ایران نوشت: از راهروهای قدیمی بازار بزرگ تهران به سمت مسجد امام و از آنجا به بازار بین الحرمین می‌روم. جایی که بورس لوازم‌التحریر است و این روزها باید شلوغ و پر رونق باشد اما نیست.
حاج محمود متین واردکننده است و عصبانی از وضعیت ترخیص اجناس در گمرگ: «از عید تا حالا همه چیز 130 درصد گران شده. جنس آورده‌ایم با دلار 4هزار و 200 تومان اما گمرگ مانده و الان می‌گویند باید با دلار هشت هزارتومانی حساب کنی تا اجازه ترخیص بدهیم.
مرد فروشنده ادامه می‌دهد: «الان ماژیک وایت برد که من دارم قیمت می‌گیرم شده جعبه‌ای 36هزارتومان درحالی که 12 تا 13هزارتومان بود. یکی دو ماه پیش شد 22 تومان اما یکدفعه شد 36 هزار تومان واقعاً غیرقابل توجیه است. یعنی هر دانه ماژیک هزارتومانی شده 3 هزار تومان. ما که هزار و 500 فروخته‌ایم از کجا بیاوریم 3 تومان بخریم؟».
او با 50سال سابقه کار در بازار، از جمله قدیمی‌های این صنف است: «هر کی صبح زودتر از خواب بلند شد برای خودش قانون می‌گذارد. با این وضعیت ما دیگر نمی‌توانیم جنس به بازار بدهیم. قبلاً خودکار می‌آوردم 500 تومان الان شده هزار تومان خب مردم چطور بخرند؟ در همه این سال‌ها این‌طور بازاری ندیده بودم. ما دوران قطعنامه هم کار می‌کردیم ولی اوضاع این همه بد نبود.
بازار افتضاح است، هیچ وقت این شکلی نبود، قیمت‌ها بالاست،… جملاتی که دائم تکرار می‌شود. مردی که مشغول خرید است و او را در بیشتر مغازه‌هایی که سر زده‌ام می‌بینم، جلو می‌آید و می‌گوید: «یک دفتر نقاشی با یک مداد رنگی تا حالا شد 40 هزار تومان. جامدادی، مگر جامدادی چیست که قیمتش شده 60 هزارتومان؟ یک تکه پارچه یک زیپ مگر می‌شود آنقدر گران باشد؟ کیف… آقا یک کیف ساده که دوسال دوام داشته باشد 200هزارتومان… هرچی ما با کم پولی بزرگ شدیم ولی بچه‌های ما با پر پولی هم بزرگ نمی‌شوند.
«اوضاع قیمت‌ها که وحشتناک است. دو تا دفتر و دو جعبه مداد خریدیم با یک مداد رنگی شد 112 هزار تومان. دارد می‌رود کلاس اول و چون کلاس اولی است باید بخریم، نمی‌شود گفت نه چون مجبوریم. شما فکر کن روز اول مدرسه اگر وسایلش خوب نباشد بچه چه حالی پیدا می‌کند؟»