نشریه نشنال در گزارشی به پیشینه فعالیت‌های سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران پرداخت.
در این گزارش آمده است: سردار سلیمانی فردی گستاخ نیست. پیشینه او که اهل روستایی فقیرنشین در استان کرمان در ایران است، سبب نمی شود وی فوراً هدف خشم آمریکا قرار بگیرد، اما چند دهه فعالیت او در سطح مقامات بلندپایه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، خشم آمریکا را برانگیخته است.
سلیمانی در سال 1979 کمی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران زادگاهش را ترک کرد. او سریعا به یکی از افراد وفادار و متعهد به آیت‌الله روح‌الله خمینی (ره)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران تبدیل شد. سلیمانی سپس به سپاه پاسداران که از زمان انقلاب تا به امروز کارش حفاظت از انقلاب ایران است، پیوست.
جنگ ایران و عراق (از 1980 تا 1988 ) جایی بود که سلیمانی در آن شروع به رشد کرد. کار اولیه او انتقال آب برای خطوط مقدم جبهه بود. از او به سبب شجاعتش در جنگ ستایش می‌شد. همچنین گزارش هایی در این باره منتشر شده است که او طی جنگ زخمی شد.
سامی العسکری می‌گوید در زمانی که رئیس کارکنان نوری مالکی، نخست وزیر سابق عراق بود، چندین بار با سردار سلیمانی ملاقات داشت. او خاطر نشان کرد با وجود مقام سرلشکری سلیمانی در نیروی قدس سپاه پاسداران، وی “هرگز با او در لباس اونیفورم دیدار نداشت، بلکه سلیمانی همواره لباس غیرنظامی میپوشید و هیچکس او را با عنوان سرلشکر خطاب نمیکرد، بلکه او را تنها حاجی سلیمانی میخواندند.”
العسکری می گوید بخش از قدرت این سردار ایرانی از این موضوع نشأت می گیرد که او سبب میشود دیگران احساس مهم بودن کنند. او زمانی که با شما سخن می گوید “این گونه به نظر می آید که از شما می خواهد توصیه ها یا نقطه نظرتان را بیان کنید. این روش اوست. این سبب می شود شما احساس کنید که شما با او در یک رده قرار دارید.”
العسکری -که آخرین بار دست کم چهار بار با او دیدار داشته است- همچنین گفت با آن که او زبان عربی را می داند، در ملاقاتهایش تنها به زبان فارسی صحبت می کند.
آیت‌الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران از سردار سلیمانی به عنوان “شهید زنده انقلاب” یاد کردند.
از اواخر دهه 1990، او در نیروی قدس خدمت کرده است، جایی که ذهنیت راهبردی و تفکر خلاقانه او به عاملی مهم و حیاتی در تحکیم حضور ایران از لبنان گرفته تا عراق تبدیل شد. اما طی سال های پس از اشغال عراق به سرکردگی آمریکا بود که حاجی قاسم در سطح بین المللی مطرح شد. این تهدید به اندازه‌ای بزرگ شد که ژنرال دیوید پترائوس، فرمانده وقت نیروهای آمریکایی در عراق، او را یک «واقعاً شرور» (!) توصیف کرد.