دردِ دل یک استاد دانشگاه درباره تنزل جایگاه اساتید در ایران

دکتر جواد قریش الحسینی، استاد پیشکسوت گیاه‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد و رییس اسبق دانشکده علوم این دانشگاه دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکتری از دانشگاه ردینگ انگلستان با قریب به 50 سال خدمات آموزشی، پژوهشی و اجرایی در دانشگاه فردوسی است و درحال حاضر نیز به عنوان رییس هیات مدیره انجمن صنفی اساتید دانشگاه فردوسی فعالیت می‌کند، در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به جایگاه و منزلت اساتید دانشگاه در کشور، اظهار کرد: جایگاه اساتید در اوایل انقلاب، چه اساتیدی که درجات علمی را برای رسیدن به این مقام طی می‌کردند و چه افرادی که از نظر بیان عامیانه بخاطر اینکه در یک محیط علمی تدریس می‌کردند، آنان را در جامعه استاد می‌دانستند؛ در سطح جامعه ایده‌آل بود و مردم برای هر کسی‌ که به دانشگاه راه پیدا می‌کرد، ارزش زیادی قائل می‌شدند.

وی ادامه داد: زمانی که جنگ تحمیلی اتفاق افتاد متوجه شدند که به علم و تجربه دانشگاهیان از نظر اداره جنگ نیازمند هستند و در آن زمان بود که دوباره دانشگاهیان اعم از پزشکان و محققان پا گرفتند. امروز ما وضعیت هسته‌ای کشورمان را مدیون همین اساتیدی هستیم که با وجود اینکه به اندازه یک کارگر حقوق می‌گرفتند تمام تلاش خود را برای خدمت به جامعه کردند و امروز بازنشسته شدند.

استاد پیشکسوت گیاه‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد تصریح کرد: در گذشته دانشگاهیان در جلسات دولتی و غیردولتی در بالاترین جایگاه قرار می‌گرفتند، اما امروز من شاهد بودم که یک رییس دانشگاه برای گرفتن اعتبار دانشگاهش پله‌های وزارت علوم را بالا و پایین می‌رود.

قریش الحسینی ضمن ابراز تاسف از جایگاه اساتید و نخبگان در ایران، اضافه کرد: از ما است که بر ما است؛ اکنون در نهادها و ادارات کشور افراد بسیاری هستند که شایسته جایگاه خود نیستند، درحالی‌که بسیاری از نخبگان ما در حاشیه قرار دارند.

وی با تاکید براینکه چرا باید بسیاری از اساتید ما با 40 سال تجربه علمی و مدیریتی از کشور خارج شوند، بیان کرد: متاسفانه اساتید ما در جامعه جایگاه و منزلت واقعی خود را ندارند و در سطح جامعه و نظام عملا توجه‌ای به آنان نیست و تنها شعار است.

باید منزلت واقعی اساتید دانشگاه بازگردانده شود

رییس اسبق دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد تاکید کرد: بایستی منزلت واقعی اساتید دانشگاهی به آنان بازگردانده شود و برای آن در درجه اول خود سیستم وزارت علوم باید به آنان بهای بیشتری دهد تا دیگران نیز برای اساتید ارزش قائل شوند.

قریش الحسینی خاطرنشان کرد: سال 87 نامه‌ای به مجلس و وزارت علوم با امضای 30 نفر از اساتید نوشته شد و همین نامه به مجلس و وزیر علوم آن زمان نیز فرستاده شد، اما حتی اساتید اعلام وصول نامه را از  مجلس و وزارت علوم دریافت نکردند. وقتی به نامه 30 عضو هیات علمی پاسخ داده نمی‌شود، چطور می‌توان گفت که آنان منزلت شغلی دارند.

وی با ذکر خاطراتی از دوران تدریس خود در دانشگاه، ادامه داد: من تدریس را از زمانی که دانش آموز بودم آغاز کردم و 5 سال در به جای دبیرانم سرکلاس درس می‌رفتم. در مجموع می‌توان گفت قریب به 50 سال می‌گذرد که تدریس می‌کنم. اکنون 13 سال است که بازنشسته شدم ولی بخاطر علاقه و انگیزه‌ای که دارم تا سال گذشته همچنان در دانشگاه تدریس می‌کردم و با دانشجویان به گردش علمی و کوه می‌روم.

استاد پیشکسوت گیاه‌شناسی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: من گردش‌های علمی را دوست داشتم و مرتب دانشجویانم را در رشته سیستماتیک گیاهی به اطراف خراسان می‌بردم و همیشه به آنان می‌گفتم که سعی کنید 50 درصد گیاهان بومی خراسان را بشناسید. در تمام گردش‌های علمی من دانشجویان با وجود ختلط بودن تمام مسائل فرهنگی و اخلاقی را رعایت می‌کردند و نمازشان را به موقع بجا می‌آوردند.