جمهوری اسلامی ایران چند سالی است بر اساس نیاز نیروهای مسلح دست به ساخت تجهیزات نظامی بومی زده که یک نمونه آن تیربارهای سنگین است.
به گزارش هرازنیوز ؛ همواره در میدان‌های نبرد این نیروهای پیاده نظام هستند که حرف اول و آخر را می‌زنند و سایر قوا، چون نیروهای هوایی و دریایی نقش پشتیبان آنها را بازی می‌کنند، پس در هر جنگی تجهیز نیروهای پیاده همیشه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و هست.
از این رو طراحان تسلیحات نظامی برای پاسخگویی به این نیاز دست به طراحی و ساخت اسلحه‌های پیشرفته زدند و تقریبا هم موفق بودند؛ آنها توانستند انواع تفنگ‌های تک‌تیرانداز و سلاحهای انفرادی را بسازند، اما نیاز به ایجاد یک خط آتش گسترده تا رسیدن نیروهای پشتیبان از اولویت‌ها بود و تولیدکنندگان برای رفع آن به ساخت سلاحی جدید روی آوردند.
طراحان قصد داشتند تا سلاحی بسازند تا هم نواخت تیر بسیار بالاتری نسبت به سلاحهای انفرادی داشته باشد و هم قابلیت حمل آن توسط سربازان و یا نصب روی خودروهای تاکتیکی به وجود آید؛ از این رو مسلسل‌ها ساخته شدند و هر روز این اسلحه‌های مرگبار به روزتر می‌شدند.
کشور ما که هم تجربه جنگی تحمیل شده به مدت ۸ سال و هم تجربه تهدید به حمله نظامی را بار‌ها به خود دیده با همراهی جوانان متخصص و پرتلاش خود در این زمینه دست به کار شد و توانست در سال‌های اخیر در زمینه تولید مسلسل کار‌های بزرگی را انجام دهد که نتیجه آن تیربارهای اخگر و محرم شد.
دیوار آتشین نیروهای مسلح با اخگر و محرم
ساخت تیربارهای سنگین از سال‌ها قبل در بسیاری از کشور‌ها مورد توجه قرار گرفت، اما فقط چند کشور، چون آمریکا، روسیه، چین و چند کشور اروپایی موفق به ساخت آن شدند تا این که در چند سال گذشته کشور ما نیز به این جمع پیوست و توانست دو تیربار پیشرفته را طراحی کرده و بسازد.
اولین تیربار ساخت جمهوری اسلامی ایران با وزنی بالغ بر ۴۵ کیلوگرم و طول تقریبی ۸۵ سانتی‌متر “اخگر” نام دارد که در سال ۱۳۹۰ طراحی و سه سال بعد اولین نمونه آن ساخته و به نمایش درآمد تا نام جمهوری اسلامی ایران را در لیست تولیدکنندگان این سلاح راهبردی قرار دهد.
اخگر که تیرباری ۶ لول است که با گلوله‌ها ۷.۶۲ میلیمتری تغذیه شده و توان نواخت ۴ تا ۵ هزار گلوله در هر دقیقه را با سرعت بیش از ۱ هزار متر بر ثانیه دارد و قادر است گلوله‌های خود را تا برد بیش از یک هزار متر شلیک کند، البته از سوی دیگر جوانان ایرانی با طراحی نمونه دیگر اخگر و محرم توانستند تا این تیربارها را امروز بر روی خودروهای تاکتیکی، چون سمندر و رنجر هم نصب کنند.
در حال حاضر متخصصان جوان ایرانی با استفاده از دانش بالای خود در زمینه ساخت تیربار به دنبال تولید نمونه‌ای از اخگر هستند که بتواند گلوله با کالیبر ۱۲.۷ میلیمتری را شلیک کند تا از آن روی تانک‌ها و بالگرد‌ها تهاجمی و ترابری استفاده کنند؛ اتفاقی که چندان دور از ذهن نیست، چرا که جمهوری اسلامی ایران تجربه ساخت تیربار با این کالیبر را دارد.
“محرم” نام تیربار دیگر جمهوری اسلامی ایران است که همزمان با اخگر روند طراحی و رونمایی را طی کرد و نشان داد که دانش ساخت گاتلینگ‌های پیشرفته در کشورمان ثابت شده است، اما محرم یک تفاوت بزرگ با اخگر دارد که این تفاوت در کالیبر گلوله است؛ محرم همانند اخگر در حدود ۸۵ کیلوگرم وزن دارد، اما از نظر طولی ۵ سانت کوتاه تر است و به جای گلوله ۷.۶۲ میلیمتری از گلوله ۱۲.۷ میلیمتری استفاده می‌کند و از این حیث در ایران برتر است.
از طرف دیگر محرم در جهان نیز نام ایران را در ابتدای لیست دارندگان این سلاح قرار داده، چرا که در دنیا فقط دو کشور آمریکا و روسیه هستند که تیرباری با کالیبر ۱۲.۷ میلیمتری دارند، اما آنها هم نتوانستند مانند جوانان ایرانی کاری بزرگ انجام دهند و سلاحهای آنها تفاوت‌های آشکاری با محرم ایرانی دارد.
تیربارهای روسی ۴ لوله برای شلیک و توان شلیک ۴ تا ۵ هزار گلوله در دقیقه را دارند و فقط برای نصب روی بالگرد‌های روسیه ساخته شده و همین موضوع باعث شده تا هم میزان تیر و هم زاویه شلیک این سلاح ها محدود باشد، اما در طرف دیگر تیربار های آمریکا شباهت زیادی به محرم دارند؛ نیروهای آمریکا می‌توانند آنها را روی خودروهای تاکتیکی، قایق‌های تندرو و حتی پرنده‌ها نصب کنند، اما باز هم این تیربارها با محدودیت‌های فراوانی روبه‌رو است.
تیربار آمریکایی شبیه به محرم ۳ لوله برای شلیک دارد و با توجه به ساخت در دو نمونه قادر است فقط بین ۱ تا ۲ هزار گلوله را در دقیقه شلیک کند، البته از نظر زاویه شلیک و حمل مهمات دست برتر را نسبت به همتای روس خود دارد، اما نمونه ایرانی گوی سبقت را از هر دوی آنها ربوده و توانسته اولین سلاح در جهان باشد.
محرم ایرانی برای شلیک گلوله‌های ۱۲.۷ میلیمتری خود به ۶ لوله مجهز شده و طبق گفته فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران قادر است ۲ هزار گلوله را در دقیقه شلیک کند، اما عامل اصلی برتری محرم همان ۶ لوله شلیک هستند, چرا که در تیربار تعداد لوله بیشتر یعنی پخش یکنواخت فشار گاز و این مهم باعث افزایش عمر سلاح و لوله و همچنین نواخت بیشتر سلاح می‌شود.
از طرف دیگر وجود لوله بیشتر برای شلیک و پخش یکنواخت گاز در تیربار باعث می‌شود سلاح لرزش کمتری داشته باشد و در نتیجه دقت تیراندازی بیشتر شود که این موضوع در محرم وجود دارد، پس می‌توان نتیجه گرفت در دقت هم محرم ایرانی دو رقیب دیگر خود را جا گذاشته است.
تیربار ایرانی که به همت نیروهای مسلح به خصوص ارتش جمهوری اسلامی ساخته شده امروزه علاوه بر این که روی خودروهای تاکتیکی نصب شده، آماده نصب روی پرنده‌ها و تانک‌های ایرانی هم هست تا در صورت هرگونه حمله و تجاوز, نیروهای دشمن را از زمین و هوا به رگبار ببندد.
دانش ساخت چنین سلاحی در ایران گرچه زیاد قدیمی نیست، اما چنان سرعتی پیدا کرده که دهان دشمنان از تعجب باز مانده و فهمیده‌اند اگر جنگی را شروع کنند شاید آغازگر آن باشند، اما قطعا پایان دهنده آن نخواهند بود، پس باید در محاسبات خود دقت بسیار بیشتری کنند.
شواهد نشان می دهد با چنین سرعتی که ساخت تسلیحات نظامی در نظام جمهوری اسلامی به خود گرفته، باید منتظر ساخت نمونه‌های پیشرفته‌تر اخگر و محرم و حتی نمونه‌های جدیدتر هم باشیم، نمونه هایی که شاید روزی در مقابل گزینه های روی میز دشمنان نیاز باشد!
گزارش از امین ملکیان
بله جای تعجب نداره ساخت چنین سلاح هایی از ما ایرانیان چرا زمانی که در جهان باستان معروف به سلاح ویژگان بودیم امروز نتوانیم سلاح پیشرفته بسازیم.
“جلال و تلالو سواره‌نظام زره‌پوش، کوه و هامون را پوشیده بود و برق سلاح آنان چشمان را خیره می‌کرد…
صبح روز سوم اسواران تا آنجا که چشم کار می‌کرد با جنگ‌افزارهای درخشانشان دشت را فرو گرفتند … چنان که غالبا گفته‌ام منظره‌ای از این وحشتناک‌تر نمی‌توان تصور کرد”.
آمیانوس مارسلینوس