هراز نیوز : در سال‌هایی که وزنه‌برداری ایران با کناررفتن حسین رضازاده و چند ستاره دیگر دچار افت محسوسی شده بود، ظهور پدیده‌ای به نام بهداد سلیمی بعد از المپیک ٢٠٠٨ همه را به کسب دوباره عنوان قوی‌ترین مرد جهان امیدوار کرد. قهرمانی در دسته فوق‌سنگین از مسابقات جهانی ٢٠١٠ تا المپیک ٢٠١٢ این رویا را برای پسر قائمشهری تعبیر کرد اما شاید کسی فکر نمی‌کرد او در ادامه راه با بدشانسی و چالش‌های عجیبی روبه‌رو شود. برخی اتفاقات باعث شده دست بهداد سلیمی از المپیک ٢٠١٢ به بعد از مدال طلای جهان کوتاه بماند و تصمیمات شائبه‌برانگیز داوران در ٢ سال اخیر دیگر صبر او را لبریز کرد. ملی‌پوش دسته فوق‌سنگین ایران که تصمیم به خداحافظی گرفته بود، با پیام‌هایی که در یک ماه اخیر دریافت کرده، حالا به ادامه راه فکر می‌کند؛ اگر چه از برخی اتفاقات بشدت ناراحت است. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با بهداد سلیمی می‌خوانید.
از لیگ وزنه‌برداری شروع کنیم که در هفته چهارم روی تخته نرفتی؟
از اول هم قرار بر این بود که در هفته چهارم به خاطر فشاری که در مسابقات جهانی به من آمده، وزنه نزنم. با این حال تمریناتم را شروع کردم تا ان‌شاءالله برای فینال لیگ که در بهمن برگزار می‌شود، آماده شوم.
عجیب نیست که لیگ وزنه‌برداری بعد از مسابقات جهانی که اوج آمادگی ملی‌پوشان است، ادامه دارد؟
این هم ایرادی است که هر سال ما می‌گوییم و اصلاح هم نمی‌شود. واقعا مسئولان برگزار‌کننده چه اصراری دارند که لیگ تا ماه‌های پایانی سال طول بکشد؟ می‌توانیم با توجه به خالی بودن تقویم در ٦ ماه نخست سال، لیگ را برگزار کنیم. این ایراد بزرگی است که امیدوارم از سال آینده اصلاح شود.
گفته بودی که باید برای اعلام خداحافظی با دوستانت مشورت کنی؛ تصمیم نهایی تو برای آینده چه شد؟
هنوز هم در حال مشورت‌گرفتن از دوستان و فکرکردن هستم؛ تصمیمي قطعی در این‌باره نگرفتم.
مدتی قبل با سیامند رحمان صحبت کردیم که گفته بود تو را متقاعد می‌کند تا خداحافظی نکنی؟
از سیامند رحمان تشکر می‌کنم. از همان روزی که اعلام کردم می‌خواهم خداحافظی کنم، خیلی از مردم، بزرگان و حتی وزیر ورزش به من لطف داشتند و پیام دادند که از تصمیمم منصرف شوم. به هر حال وقتی این محبت مردم، بزرگان و مسئولان را می‌بینم، راغب‌تر می‌شوم تا به مسیرم ادامه دهم. مطمئنا اگر روزی مردم به من بگویند که به درد وزنه‌برداری نمی‌خوری، خیلی زود خداحافظی‌ام را عملی می‌کنم؛ چون از وزنه‌برداری هیچ چیز نصیبم نمی‌شود و فقط به عشق مردم است که تا الان هم ادامه دادم.
پس با این وضع المپیک ٢٠٢٠ هم بهداد سلیمی را خواهیم دید؟
شرایط زندگی و آسیب‌دیدگی‌های من طوری نیست که بگویم حتما تا المپیک بعدی هستم اما قطعا لطف و محبت مردم در تصمیم من تأثیرگذار است.
البته رقیب سرسختی به نام سعید علی‌حسینی هم داری که گفته می‌خواهد تا المپیک ادامه دهد.
من و سعید جدا از وزنه‌برداری رابطه خوبی با هم داریم. برای او چه باشم و چه نباشم، بهترین‌ها را می‌خواهم.
اخیرا تغییراتی در کادر فنی تیم‌ملی رخ داد که با توجه به قهرمانی ایران در مسابقات جهانی عجیب بود.
حتما فدراسیون برای خودش دلایلی داشته است. بیرانوند در این مدت زحمات زیادی برای تیم‌ملی کشید و نتیجه خوبی هم گرفت. برای او در سمت دبیری فدراسیون آرزوی موفقیت می‌کنم. همچنین برای محمدحسین برخواه به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی نیز چنین آرزویی دارم.
به‌عنوان یک ورزشکار تغییرات پی در پی در کادر فنی تیم‌ملی را می‌پسندی؟
قطعا هر ورزشکاری علاقه دارد که با ثبات پیش برود و مربیانی که با آنها کار می‌کنند، تغییر نکنند. با این حال من به‌عنوان ورزشکار وظیفه‌ام این است که کار خودم را انجام دهم، حالا هر کسی می‌خواهد سرمربی باشد.
با این‌که یک‌ماه از مسابقات جهانی گذشته اما فدراسیون برخلاف وعده‌ای که مرادی در آمریکا داده بود هیچ اعتراضی به ناداوری علیه تو نکرد.
با توجه به این‌که بعد از المپیک ٢٠١٦ ما را تهدید کردند و فدراسیون مجبور به عذرخواهی شد، شاید تصمیم بر این شده که دیگر اعتراض نکنیم. در ضمن هیأت‌رئیسه فدراسیون جهانی همان سال گذشته قانونی تصویب کرد که هر کشور یا شخصی بخواهد به مسائل داوری اعتراض کند، با محرومیت مواجه می‌شود. اگر قرار بود اعتراض ما نتیجه‌ای بدهد، در همان روز مسابقه باید تصمیم داوران تغییر می‌کرد وگرنه الان که همه‌چیز تمام شده، دیگر اعتراض هم فایده ندارد.
علی مرادی هم گفته بود سکوهای دوم و سوم دسته فوق‌سنگین برای ایران بوده، پس دلیلی ندارد که اعتراض کنیم!
شاید در آن مسابقه فرقی به حال ما نمی‌کرد اما اگر نتوانیم از حق خودمان دفاع کنیم، این اتفاق در سال‌های آینده هم ممکن است برای سایر ملی‌پوشان رخ دهد. باور کنید برای من هم فرقی نمی‌کرد که دوم شوم یا سوم. در ضمن از این‌که سعید علی‌حسینی بعد از چندین سال آمد و مدال نقره گرفت، خوشحال شدم. برای من مهم است که پرچم ایران بالا برود اما امیدوارم در سال‌های آینده شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.
یکی از اتفاقاتی که برخی از کارشناسان مطرح کردند و اعتقاد داشتند باعث شد حرکت سوم تو مورد قبول قرار نگیرد، نگاه‌کردن کنایه‌آمیز به وزنه بود. اگر به عقب برگردی، باز هم آن کار را انجام می‌دهی؟
مطمئن باشید اگر به عقب برگردیم، باز هم آن کار را انجام می‌دهم. در کتاب قوانین وزنه‌برداری هیچ موردي نیامده که نگاه‌کردن به وزنه خطا است؛ مثلا حسین رضازاده همیشه زیر وزنه سرش را تکان می‌داد یا یک وزنه‌بردار دیگر خارجی بود که بعد از پایین‌انداختن وزنه روی تخته می‌رقصید. حتی همین امسال یک وزنه‌بردار مولداویایی بود که بعد از ثبت وزنه‌اش پشتک زد. پس باید بگوییم که این رفتارها هم بی‌احترامی است و باعث می‌شود هیأت ژوری حرکت را ثبت نکند؟ من مبتدی نیستم و یک ورزشکار حرفه‌ای هستم. می‌خواستم به این سبک خوشحالی خودم را ابراز کنم و قوانین هم دست مرا باز گذاشته تا چنین کاری انجام دهم. اگر این حرکت خارج از قوانین بود، شاید بهانه‌ای برای خطا‌گرفتن می‌شد اما این‌که می‌گویند به خاطر نگاه‌کردن به وزنه از من خطا گرفتند، یک حرف بی‌ربط است.
اما حتی مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری هم حرکت تو را تحریک‌آمیز دانسته بودند.
من کاری ندارم چه کسی این حرف را زده اما معتقدم آدم‌های کوته‌فکر و تنگ‌نظر چنین صحبت‌هایی را مطرح می‌کنند؛ حالا برخی از آنها داخل فدراسیون هستند و برخی هم خارج از فدراسیون. این افراد اصلا با وزنه‌برداری آشنایی ندارند و مسابقات آسیایی و جهانی را تجربه نکرد‌ه‌اند اما خودشان را کارشناس و منتقد می‌دانند. این اظهارنظرها نه ارزش شنیدن دارد و نه ارزش جواب دادن. اصلا در حدی نیستند که جوابشان را بدهم چون آدم‌های کوچک حرف زیاد می‌زنند!
قبل از مسابقات جهانی خواسته‌هایی از مسئولان داشتید؛ حالا که با قهرمانی جهان برگشتید، خواسته‌های ملی‌پوشان وزنه‌برداری تا چه حد عملی شده است؟
فعلا نمی‌خواهم خیلی به این موضوع بپردازم. کارهایی انجام شده و باید ببینیم که تا کجا پیش می‌رود اما این را بگویم اگر قرار است کاری برای این تیم کنند، بهتر است زودتر انجام شود. از نظر تیمی امسال هیچ رشته‌ای را به جز وزنه‌برداری نداشتیم که قهرمان جهان شود. متاسفانه مشکل ما این است که برخی از اهالی وزنه‌برداری سعی در کوچک‌کردن قهرمانی و تخریب ملی‌پوشان داشتند؛ چنین کاری را زشت و ناشایست تلقی می‌کنم.
برخی اعتقاد داشتند به خاطر غیبت ١٠ کشور در مسابقات جهانی ٢٠١٧ کار ایران برای رسیدن به‌عنوان قهرمانی راحت بود.
با این‌که آنها نبودند اما ما هم دست خالی نبودیم. من، کیانوش رستمی و سهراب مرادی سابقه قهرمانی در المپیک را داشتیم و این نشان می‌دهد که ما هم تیم آماده‌ای داشتیم. در ضمن سعید علی‌حسینی در رقابت‌های فوق‌سنگین که سطح آن بالاتر از المپیک بود، به مدال نقره رسید. نفر دوم المپیک ریو ٤٥٠کیلوگرم در مجموع زد اما در آمریکا من با ٤٥٣ کیلوگرم نفر سوم شدم. این نشان می‌دهد که سطح مسابقات بسیار بالا بود و بهتر است به مردم حقایق را بگوییم و سیاه‌نمایی نکنیم.
حسین جمشیدی-شهروند