شهروند| دختر قایقران ایران که نامش بیش از ٥سال قبل و هنگامی که سهمیه المپیک ٢٠١٢ لندن را کسب کرد، مطرح شد، بعد از کسب ٤ مدال در رقابت‌های آب‌های آرام قهرمانی آسیا دست به حرکت ارزشمندی زد. آرزو حکیمی که در ١٧سالگی المپیک را تجربه کرد، بعد از مصدومیت شدیدی که در سال‌های اخیر برایش به وجود آمد، حالا آرزوهای بزرگی را در سر می‌پروراند. به بهانه تقدیم مدال‌های آسیایی(یک طلا، یک نقره و ٢ برنز) این قهرمان قایقرانی ایران به محمدرضا شجریان، دقایقی با وی همکلام شدیم. در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» با آرزو حکیمی را می‌خوانید:
روز گذشته اعلام کردی که مدال‌هایی که در مسابقات قهرمانی آسیا ٢٠١٧ در چین کسب کردی را به محمدرضا شجریان تقدیم می‌کنی. چه شد که به این فکر افتادی؟
قبل از این‌که به این مسابقات بروم، تصمیم گرفته بودم که هر مدالی که در رقابت‌های آسیایی به دست آورم، به استاد شجریان تقدیم کنم. ایشان یکی از اساتید موسیقی سنتی ایران هستند و من هم علاقه زیادی به استاد شجریان دارم. نه من بلکه همه مردم موسیقی را به نام ایشان می‌شناسیم و صدای دلنشین استاد شجریان شب و روز خیلی از ما را پر کرده است.
تصمیمی که گرفته بودی، در موفقیتی که در شانگهای کسب کردی، تأثیرگذار بود؟
بله، انگیزه من بسیار زیاد بود که بیشتر مدال کسب کنم و آنها را به استاد شجریان بدهم، حتی قبل از مسابقه آهنگ‌های ایشان را گوش می‌دادم و باعث می‌شد آرامش و تمرکز من بالا برود.
شاید برای خیلی از مردم جالب باشد که با توجه به سن‌و‌سال کمی که داری، چطور این‌قدر به محمدرضا شجریان علاقه‌مند شدی؟
پدر من علاقه زیادی به شجریان دارد و به همین خاطر از کودکی وقتی پدرم آهنگ‌های ایشان را گوش می‌داد، من هم به استاد علاقه مند شدم. البته خبر بیماری ایشان همه ما را ناراحت کرده است و امیدوارم هرچه سریع‌تر بهتر شوند تا از نزدیک شاهد اجراهای زنده‌شان باشیم.
حالا که مدال‌هایت را به این خواننده سنتی تقدیم کردی، برنامه‌ای داری که با شجریان دیدار کنی؟
من خیلی دوست دارم که ایشان را از نزدیک ببینم. اگر شرایطی فراهم شود که من حضوری استاد را ببینم و این پیشکش را از من قبول کنند، اتفاق مهمی برای من است. آرزوی هر کسی است که استاد شجریان را از نزدیک ببیند و امیدوارم این اتفاق برای من رخ دهد.
از این مسأله بگذریم. درباره عملکرد درخشانی که با کسب ٤ مدال در مسابقات قهرمانی آسیا داشتی، صحبت کن.
خدا را شکر توانستم آمادگی خوبی از خودم نشان دهم. رقابت در بخش بزرگسالان آسیا سخت است، چون تمام تیم‌ها با قدرت بالایی حاضر می‌شوند. من در بخش کایاک ٢نفره ٢٠٠متر همراه با هدیه کاظمی به مدال طلا رسیدم. در بخش تک‌نفره ٢٠٠متر هم با اختلاف ٢صدم ثانیه دوم شدم. دلیل اصلی قهرمان‌نشدن من در بخش انفرادی این بود که قبل از مسابقه مشکلی برای قایقم به وجود آمد و در شرایطی که گرم نکرده بودم، به مدال نقره رسیدم.
به نظر می‌رسد بازی‌های آسیایی سال آینده اصلی‌ترین هدف قایقران‌ها در ماه‌های پیش‌رو است؟
بله، دقیقا همین‌طور است. ما سال آینده مسابقات مختلفی در پیش داریم و قهرمانی جهان هم برگزار می‌شود. سال آخری است که می‌توانم در رده سنی زیر ٢٣ مسابقه بدهم اما هنوز تصمیم نگرفتم که درچه بخشی شرکت کنم. با این حال بازی‌های آسیایی از اهمیت بالایی برخوردار است و امیدوارم بتوانم با مدال طلا از این رقابت‌ها برگردم.
بعد از این‌که در المپیک ٢٠١٢ به‌عنوان جوان‌ترین عضو کاروان ایران شرکت کردی، مدتی روند موفقیت‌هایت متوقف شد و حالا دوباره به اوج برگشتی.
در المپیک لندن که به خاطر شرایط بد فدراسیون و تعلیقی که به وجود آمده بود، با تمرکز پایینی مسابقه دادیم. بعد از بازی‌های آسیایی ٢٠١٤ دچار دررفتگی از ناحیه کتف شدم که باعث شد یک‌سال دور از قایقرانی باشم. این مصدومیت مرا کمی از شرایط آرمانی دور کرد و با بدشانسی به سهمیه المپیک ٢٠١٦ نرسیدم. امیدوارم بتوانم در سال ٢٠١٩ سهمیه المپیک توکیو را کسب کنم.
خودت را در سطحی می‌بینی که روزی به مدال جهان یا المپیک برسی؟
امسال نبی رضایی و عادل مجللی برای نخستین‌بار در تاریخ قایقرانی ایران به مدال جهانی رسیدند و راه را برای بقیه هم باز کردند. من هم یک‌بار نزدیک به مدال جهان بودم که روی کم‌تجربگی خودم نتوانستم به آن برسم. با این حال هیچ چیز دور از دسترس نیست. امیدوارم بتوانم در المپیک بعدی مدال‌آور باشم و با آن مدال نزد استاد شجریان بروم.
به‌عنوان کسی که ٦، ٥سال است به صورت مداوم در اردوهای تیم‌ملی حضور داری، امکانات این رشته را کافی می‌دانی؟
به نظرم باید توجه بیشتری به قایقرانی شود. ما در رشته‌ای هستیم که در بازی‌های آسیایی بیش از ١٠ ماده شانس مدال است. در واقع موفقیت قایقرانی می‌تواند تأثیر زیادی روی عملکرد کاروان ایران بگذارد. همین حالا با توجه به سرمای هوا ما نیاز به اردوی برون‌مرزی داریم. سال قبل آن‌قدر هوا سرد و مه‌آلود بود که نمی‌توانستیم درست تمرین کنیم. زمستان برای ما خیلی مهم است و اگر نتوانیم تمرینات خوبی در فصل سرما داشته باشیم، در بهار سال آینده نمی‌توانیم نتیجه خوبی بگیریم.
حتی چند ماه قبل شنیدیم که آب دریاچه آزادی هم کم شده است؟
بله، متاسفانه همین‌طور است. اگر مسئولان به این موضوع رسیدگی نکنند، دریاچه آزادی به‌زودی خشک می‌شود. الان شرایط طوری است که سرتاسر دریاچه را می‌توانیم بدون قایق طی کنیم، چون ارتفاع آب پایین آمده است. هر قایقرانی هم که واژگون می‌شود، همان‌جا بلند می‌شود و پایش به کف دریاچه می‌رسد که این موضوع خیلی خطرناک است.