«از قیام تا قیمه»
یاحسین شرمنده ام از این کلام
قیمه اَت چربیده بر اصل قیام
پیر و بُرنا،مردو زن باحرص و آز
سر دَوان بوده به تصریف طعام
میخوریم و میبریم از مجلست
وعده صبح ونهار وعصر و شام
جمله را باشد خیال و انتظار
زین تبرّک ، گیرد آلام التیام
وا اَسف ما بند نان و لقمه ایم
کرده مطبخ حضرتش را احترام
گر که ما را بوده همدردی مُراد
باید امساک از غذا کرد وصیام
اَندرون تا گشته فربِه، رفته یاد
تشنگیّ و جوعِ اطفال خیام
ای برادر ، در رثای شاه دین
گشته غافل ،یا اساساً بوده خام
شربت و شیرینی و نُقل و نبات
در عزاخانه چه میدارد پیام ؟
نذر را باشد طریق بهتری
دستگیری از یتیمان و غلام
نذر بنما ،رونق اخلاق کوش
بسطِ فرهنگ و اَدب کن اهتمام
از کلاس عاشقی حضرتش
مشق بنما معرفت،می جو مرام
گر شود سرگرم ابیاتش«حبیب»
قیمه رفته ازکفَش،پس والسّلام
آمل،نیک نژادنیاکی ۱۳۹۶/۷/۱۰