بسم الله الرحمن الرحیم
نقدی برمطالب سیدرضاابراهیمی
درزیارتنامه ها به امام حسین ، با عبارت سیدی و مولای خطاب می کنیم یعنی خودمان را عبد وبرده ی او می دانیم .
دربعضی از زیارتنامه ها نیز صریحا به امام می گوییم که در شدائد این عبد وبرده اش را تنها نگذارد :
الله الله فی عبدک ومولاک لا تخلنی عند الشدائد والاهوال …
پس نوکر حسین وعبدالحسین بودن افتخاری عظیم است.
در كوران حوادث اجتماعى و فرهنگى گاه مسأله اى سر برمى آورد كه بيش از اصل محتواى آن، بايد به علل و اسباب شكل گيرى آن انديشيد.
اخيرا گفته شد كه نام هاى عبدالحسين يا عبدالعلى شبهه ناك هستند و براى حل آن بايد از اين پس از اين نوع نام گذارى پرهيز كرد.
در زمانى كه اسم هاى اسلامى رو به فراموشى مى رود و نام هاى بيگانه يا بى معنا بر نسل جديد ما نمودار مى شود و اساسا نام هائى چون عبدالحسين به ندرت گذاشته مى شود، بيان اين مطالب از سوى مهم ترين دستگاه هاى مذهبى ما چه ضرورت يا اولويتى دارد⁉️
صدها شخصيت علمى و اجتماعى در طول تاريخ همين نام ها را داشته اند و اتفاقا بسيارى از آنها در مناطق سنى مى زيسته اند، آيا آنها نادرستى چنين نامگذارى را نمى فهميدند⁉️
گيرم كه ديگر اين نام ها را بر كسى نگذاشتيم، با فاميل هاى عبدالعلى، عبدالحسينى و … چه كنيم!؟
البته آنها كه شبهه مى كنند، با عبدالحسين شرف الدين و عبدالحسين امينى به عنوان رموز شيعه، كار دارند؛
نام آنها را چگونه حذف كنيم!؟
چه كنيم كه وقتى همه اين نام ها را برداشتيم، تازه مى گويند شما تقيه مى كنيد چون توسل و تبرك و نذر چيزى جز بندگى حسين(ع) و على(ع) نيست⁉️
اگر قرار باشد كه از هر چه موجب شبهه ديگران مى شود، دست برداريم، بايد از بسيارى عقايد و احكام خود عقب نشينى كنيم؛ چرا كه سبب شبهه مى شود؛
️ پس زيارت و توسل و سينه زنى و … همه بايد تعطيل شود. اين منطق تا چه اندازه قابل دفاع است!؟
كلمه عبدمثل كلمه مولى، غلام و امثال آن در عرف عرب يك معناى عام دارد و به معناى خدمت گذار و سرسپرده ديگرى است.
اين معنا از قبل از اسلام رواج داشته (عبدمناف و عبد الدار و عبدالمطلب) و در قرآن و در تاريخ مسلمين هم همواره به همين معناى عام به كار رفته است؛
وهابيت در دهه هاى اخير با شبهاتى از اين دست، ذهن برخى شيعيان را هم به خود مشغول داشته است.
در ادعیه ما به فراوانی هست که ما غلام و عبد این خاندان هستیم
این عبارات زیارت حضرت حمزه علیه السلام است که در کامل الزیارات امده است!
باب هفتاد و نهم کامل الزیارات، نقل زیارات وارده امام حسین علیه السلام امده است، حدیث چهارم پس بگو:
من بنده خدا و عبد تو و در اطاعتت بوده
باب هفتاد و نهم حدیث نوزدهم در اداب زیارت ،و هر گاه به فرات رسيدى، غسل كن و كفش هايت را بدست گير و پاى برهنه همچون بنده ذليل و خوار حركت كن و وقتى به درب حائر رسيدى چهار مرتبه تكبير بگو و صلوات بفرست و سپس حاجتت را از خدا بخواه.
يَا مَوَالِيَّ يَا أَبْنَاءَ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدُكُمْ وَ ابْنُ أَمَتِكُمُ الذَّلِيلُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ
وَ الْمُضْعِفُ (الْمُضْعَفُ) فِي عُلُوِّ قَدْرِكُمْ وَ الْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكُمْ جَاءَكُمْ
اى مولی و سروران من اى فرزندان رسول خدا من بنده و فرزند كنيز و خدمتگزار شما هستم كه حضور شما خوارم!
زیارت هفتم امام حسین علیه السلام میخوانیم:
عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ وَ التَّارِكُ لِلْخِلاَفِ عَلَيْكُمْ وَ الْمُوَالِي لِوَلِيِّكُمْ وَ الْمُعَادِي لِعَدُوِّكُمْ
من بنده طاعت تو و بنده زاده و كنيز زاده به درگاه تو مقر و معترف به بندگى فرمان تو و بى هيچ مخالفت با شما و دوست دوستان و دشمن دشمنان شما امده ام!
اصل ماجرای کربلا به بکاء و نوحه سرایی است، در محرم و صفر که ماه گریه و سینه زنی است، چه باید بکنیم؟ بهترین کلاس درس همین مجالس سینه زنی است، مگر امام حسین علیه السلام نفرمود: انا قتیل العبرات؟ یعنی مجلس امام حسین علیه السلام باید مجلس حزن و گریه باشد!
غلام بنده در درگاه اهل البیت علیهم السلام لیاقت میخواهد، من غلامم به غلامان سرکوی حسین، کاش شما که ادعای انسانیت میکنید واقعا انسان باشید و چوب لایِ چرخ دستگاه امام حسین علیه السلام نذارید!
سید مصطفی سیار
جناب سیاری شما که اهل مطالعه هستید و یدی توانا در نوشتن دارید،مگر نه اینکه در زمان طاغوت هم ملت ایران در عزای سرور و سالار شهیدان به سر و سینه می زدند و مداحی می کردند و آنگاه هیچ اعتراضی از جانب امریکا و اسرائیل نداشتیم بلکه مورد تفقد انها هم قرار می گرفتیم.پس برای گریه کردن و مداحی کردن صرف برای سیدالشهدا کاری با کسی ندارند.آنها با آن عزاداری و پرچمی کار دارند که در کنار گریه به اهداف امام شهادت که راه را بر دیگران نشان داد کار دارند.
بسم رب الشهدا و الصدیقین
جناب حجت الاسلام سیاربا سپاس فراوان که حقیر را در رسیدن به اهدافم در نوشتار هم راستایی چراغ خیمه عزای امام حسین (ع) با مصباح الهدائی او یاری نموده اید.
به نظر می رسد پاسخ جنابعالی مقداری با عجله و عدم شناخت هدف نویسنده تهیه شده است. اگر نمی ترسیدم از اینکه در فضای مجازی استفاده نادرست از آن بعمل بیاید، برای جنابعالی تصاویر چادرهایی که چند روز مانده به محرم و گوساله ای که در کنار چادر بسته اند و قرار است در روز عاشورا ذبح شود و در مقابل آن از روی چشم و هم چشمی در آنطرف خیابان گاوی بزرگتر آورده اند و به نمایش گذاشته اند را برای شما ارسال می کردم.
همین افراد هم اصرار دارند که کسی حق بیان مسائل سیاسی (به قول آنها) را در این مجالس ندارد. مگر نه اینکه شهید بزرگوار استاد مطهری فرمودند شمر و یزید زمان خود را بشناسید؛ شمر و یزدید زمان حال اسرائیل است و امام حسین امروز هم مردم فلسطین هستند.
بین مسلمانان و غیر مسلمانان جنگ در حد قابل توجهی برقرار است؛ حال ما مسلمانان در تعصب چند اسم که به ما دیکته شده است بحث می کنیم تا جنگ شیعه و سنی هم به وجود بیاوریم. چرا که هستند در بین جوانان اهل تسنن که با تکیه بر همین استدلال های ابتدایی، دشمنی با شیعه را آغاز می کنند. حال اگر در نامگذاری ها به جای “عبدالرضا” بگذاریم “محب الرضا” و یا “محب الحسین” را جایگزین “عبدالحسین” کنیم، زیباتر نخواهد شد؟!
اگر در محرم با مداحی صرفا بگرییم و سینه زنی کنیم، اهداف امام حسین (ع) را زنده کرده ایم؟
از اینکه من و شما هر دو به عزاداری امام حسین (ع) علاقه مند هستیم شکی ندارم. شاید همین نقدها باعث شود سخنرانان و مداحان مجالس ما به مردم بگویند که مسلمانان میانمار دلشان برای عزاداری امام حسین (ع) می تپد و یمنی ها دسته روی برای امام حسین(ع) در زیر بمباران های آل سعود را روزشماری می کنند.
امام به شهادت رسیدند و خانواده ایشان را به اسارت برده و می گردانند که ما غذای نذری بخوریم؟!
خداوند را شکر میکنم که هنوز این نوع عزاداری که در چند نقطه معروف تهران، دختر و پسر با مدهای جدید تا پاسی از شب … در شهر و دیار شما نباشد؛ که هست! و اگر نگوییم و ننویسیم، معلوم نخواهد شد!
امام حسین (ع) برای امر به معروف و نهی از منکر به شهادت رسیدند؛ اکنون در جامعه ما تا چه اندازه در عزای امام شهید امر به معروف –این امر مهر- جاری و ساری است؟! راز و رمز عاشورا با شعار نیست!
البته جنابعالی از سر دلسوزی نقد فرموده اید که البته بجا هم هست.
سید رضا ابراهیمی
هوالمعافی
باسلام وتحیت واحترام
خدمت سید معظم جناب اقای ابراهیمی
(دام افاضاته)
حقیـردرمتن حضرتعالی نقدکردم درباب تعابیرادبی ولغوی بااستنادبه زیارات موثقه واحادیث رجالی وکلام وحی وصحت براینکه غلام ونوکر(محب)
همه دریک راستاهستندبرای قرب الهی
وهیچ فرقی نمیکند،
دومنم بنده اصلاقاعده سیاسی نزدم
که ازحق طلبی وازمظلومیت و
هنجارشکنی چیزی نگوییم
که اساس وجودسیدالشهدا درکربلا
سیاست بادیانت بوده است برای
ایجادمدینه فاضله،
سومنم طعام نذری وایجادشوروشعور
همان کششی است که شایدبایک خوردن چای روضه یاغذای نذری باعث تحول شودماکه دراون قلوب مردم نیستیم
که بدانیم ،وخوب است ازکلام معصوم
برداشت شخصی نکنیم ولیکن من هم موافقم که محرم فقط به شام ونذری نیست بلکه شناخت ابعادمختلف نهضت سیدلشهداست
ودرمطلب آخرایجادامرمعروف ونهی ازمنکریک همبستگی واتحاددرونی
باکمک نخبگان وفریهختگان درجامعه میخواهدباکمک مسئولین زیرربط
که دراقامه این عمل کوشش کنند
وبابرنامه ریزی دقیق ووسیع
ازهنجارشکنی وافات درنوع عزاداری
ونوع پوشش دفاع وجلوگیری کنند
ازحوصله وجوابتان تشکرمیکنم
ان شاء الله این دغدغه هامورد
عنایت صدیقه طاهرمبذول گردد
والسلام علیکم ورحمه الله
سیدمصطفی سیار
۳محرم ۱۴۳۹
مردم فلسطین مساوی امام حسین العجب خوب نظر شماست ان شاالله با مردم و افکار فلسطین محشور شوی
سلام
گویا شما فقط به این موضوع (اسم های انحرافی) نقد کردید و آن ها را با احادیث و زیارتنامه ها اثبات نمودید.
اتفاقا بنده از ریزبینی آقای ابراهیمی خیلی خوشم آمده که به نکته مهمی در اختلاف شیعه و سنی اشاره کردند. به نظر می رسد ایشان از نزدیک این مورد را دیدند و یا از منابع موثقی دریافت کردند. یقینا بیان آن در میان عوام نتیجه خواهد داد. اما شما به سادگی از کنار آن عبور کردید و به جای دادن راه حل به تفسیر آن پرداختید. ایشان هشدار دادند. این یک تلنگر است. آیا در روزگاری که همه مشکلات منطقه ای ما از این اختلافات نشات میگیرد و در فضای داخلی نیز تاثیرگذار است، باید این گونه نقد کنیم و چشم مان را به روی حقایق ببندیم؟
این نکته مهمی است که نباید با تندروی مذهبی و انتخاب القاب و اسامی نظیر عبدالحسین به اختلاف شیعه و سنی دامن بزنیم.
بخش زیادی از مشکلات منطقه ما ناشی از همین اختلاف است