هراز نیوز ورزش توش هیچ چیز نیست اگر بود که من الان دم ودستگاه داشتم این عشق توورزش هست که طاقت میآری .
ما ۶ نفر بودیم تواستان که ورزش فوتسال را پایگذاری کردیم؛ زمانی که خانواده ها مخالف بودند که دخترا چرا باید فوتسال بازی کنند آن زمان هنوز ورزش بانوان وآقایان ادغام نشده بود.
اولین کلاس فوتسال تو ساری برگزار شد که کارت مربگیری را گرفتم وعزم راجزم کردم تا تیم تشکیل دهم و بیشتر مدارس آمل رفتم اعم از راهنمایی تادبیرستان اولین تمرین را با ۳۰دانش آموز در سالن حجاب برگزار کردیم.
آمل تواون سالها شاید دو سه سالن ورزشی بیشتر نداشت بخاطر همین چند سالی تمرینات را در آن سالن انجام می دادم از بین آنها ۱۵ نفر را انتخاب کردم وبه مسابقات استانی بامربگیری خودم راهی مسابقات کردم.
چند سالی که گذشت ۴تا ازبازیکنانم را تیم نساجی قائمشهر درخواست کرد؛ موافقت کردم قرارداد رابستیم به مرور تیم فوتبال ساحلی وفوتبال در استان راه اندازی شد که ۶ تا از بازیکنان را راهی فوتبال ساحلی استان کردم ۴تا از بچه ها به اردوتیم ملی دعوت شدند .
توهمان سالها فوتسال جوانان ونوجوانان وبزرگسالان را هم روبه راه کردم اما توهمان سالها توکلاس فوتبال مربگیری که از طرف فدراسیون به میزبانی آمل برگزارشدکه مختص آقایان بود ازبین خانم هافقط من شرکت کردم و موفق شدم .
الان تیم فوتسال بانوان تولیگ دسته یک کشور حضور دارد پارسال میزبانی گرفتیم اما چون اسپانسروسالن نداشتیم دوهفته مانده به مسابقات تمرین را شروع کردیم وبخاطرهمین تو لیگ برتر راه نیافتیم ورزش بانوان بی دفاع است وپشتیبان ندارد.
نزدیک ۲۰سال است جزء لوح تقدیرهاکه باید توکوزه گذاشت وخورد ومن دیگر عطای ورزش فوتبال بانوان را به لقایش بخشیدم وکوله ورزشی خودرا در پستو خانه گذاشتم تا کمتر به چشمم بیآید فقط خستگی به تنم مانده!
معظم ساروی