علامه طباطبایی (ره)با ذکر حدیثی قدسی و استناد به سخن امامان معصوم(ع)به سوالی مربوط به ذات خدا پاسخ می دهد.سوال:معنای این روایت چیست که می فرماید:هرگاه سخن به خدا رسید لب فرو ببندید و در ذات خدا نیندیشید و پیرامون زیر عرش سخن بگویید و درباره امور بالای عرش سخن نگویید.آیت الله طباطبایی در پاسخ این سوال می گوید:بیان معارف توسط ایمه معصومین (ع) در توحید و معارف در حد اعلا است.برای نمونه امام علی (ع)سخنانی درباره توحید و متن ذات حضرت حق گفته است که در کلام احدی از مردم نیست.بنابراین نهی از تکلم در ذات در این روایت متوجه کسانی است که توانایی توصیف ذات را آنگونه که حق ایجاب می کند ندارد و توصیف آنها تشبیه و کفر است واشکال متوجه مستمعان نیست.زیرا در پای منبر امام علی (ع)به هنگام ایراد خطبه بیان معارف الهی افراد مختلف بوده اند.بنابراین بیان معارف توسط اصل معرفت یا کسانی نظیر ایمه (ع)اشکال ندارد و نهی و اشکال فقط متوجه گویندگان غیر لایق است.
ایشان در انتها با ذکر حدیثی قدسی به بحث پایان می دهد و می گوید:خداوند می فرماید:منزه است خداوند از آنچه آنان توصیف می کنند مگر بندگان پاک خدا.
منبع:کتاب در محضر علامه طباطبایی (ره)، ص11