قتل هولناک ٣ کودک به دست مادرشان

13 تیر گذشت
اما کسی در استان مازندران حتی در آمل برای قله دماوند ” بلندترین قله ایران و بلندترین قله آتشفشانی آسیا “ارزشی قائل نشد .
انتظار این بود که رسانه ها این کم کاری متولیان امر را ، پوشش دهند.
نمی دانم گیر کار کجاست؟!
شاید هم پس این سکوت علتی معنادار وجود دارد!
هر علت معناداری هم وجود داشته باشد یا نباشد اما می خواهم این را علناً بگویم تا همگان بدانند قله دماوند ریشه در خاک آمل دارد و شاید عده ای منفعت طلبی باشند که امتیازاتی دریافت کرده باشند و این به منزله حق السکوتیست که در این زمینه ها اظهار نظری نداشته باشند!می بینیم آستانه امامزاده هاشم (ع) و دشت لار را…تمام طول تاریخ گواه بر این است که این مناطق جزئی از خاک آمل بود و نیز هست اما متأسفانه نمی دانم به چه دلایلی چگونه دشت لار برای آمل است اما مدیریتش را محیط زیست استان تهران و شهرستان دماوند انجام می دهد؟! سد لار برای آمل است اما تمام آبش را تهران می برد؟!نمیدانم چگونه نماینده آمل اعلام می دارد آستانه امامزاده هاشم (ع) از سوی اوقاف کشور مدیریتش را که به ناحق شهرستان دماوند گرفته بود و قرار بود از سوی اوقاف لاریجان دوباره تحت مدیریت قرار گیرد نشد؟نمی دانم شهرستان دماوند با چه اجازه در محدوده لاریجان جاده احداث می کند و محیط زیست دماوند در این مناطق از مازندران اجازه گشت زنی و مدیریت دارد؟چرا مسئولین قضایی شهرستان در این مسئله ورود نمی کنند؟چرا در ارتفاعات روستای نوا اطراف دریاچه ساهون آب این مناطق و منطقه سرخه تِلار امیری را به سمت حوزه شهرستان دماوند هدایت می کنند با کسب چه اجازه ای؟
جهان هر کس به اندازه ی وسعت فکر اوست ولیکن چون دیروز گذشت و فرداها پیش روست این وسعت نگاه مسئولین امر را از ضعف خودمان می بینم که چرا بایستی اجازه دهیم عده ای بی عرضه متولی کاری باشند که از عهده اش بر نمی آیند و چنین روز مهمی که روز ملی هم نام گذاری شده فراموش شود؟
از رسانه های مستقل استان مازندران و شهرستان هزارسنگر آمل و می خواهم بر اتفاقاتی که در بخش لاریجان میگذرد ورود کنندتا دیر نشده زیرا بایستی همت کنید تا شاهد این نباشیم که لاریجان فیروزکوهی دیگر باشد که به ناحق از استان مازندران جدا شود.
مهندس ابوالفضل بادپا