معاون رییس جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با ابراز نگرانی نسبت به وضعیت محیط زیستی پایتخت گفت: متاسفانه بساز بفروش‌هایی در تهران هستند که می‌توانند به راحتی پول‌های زیادی جابجا کنند و مجوز ساخت‌وساز بگیرند، در حالی که تهران توان این همه ساخت‌وساز را ندارد.
معصومه ابتکار؛ رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره وضعیت محیط زیستی پایتخت گفت: بساز بفروش‌هایی در تهران هستند که می‌توانند به راحتی پول‌های زیادی جابجا کنند و مجوز ساخت‌وساز بگیرند، در حالی که تهران کشش این همه ساخت‌ساز را ندارد. برای مثال مال‌های عظیمی در جنوب پارک نیاوران و در خیابان مقدس اردبیلی ساخته شده‌اند که وحشت‌آور است و ترافیک زیادی ایجاد کرده اند. در حقیقت با ساخت‌وسازهای غیراصولی مناطق را به یک میدان جنگ تبدیل کرده اند.
وی خاطرنشان کرد: اگرچه بیشترین مسوولیت سازمان حفاظت محیط زیست در خارج از شهرها و محدوده‌های طبیعی است، اما در مواردی نسبت به ساخت‌وسازهایی که محیط زیست تهران را بحرانی کرده است، تذکر داده‌ایم و حتی برخورد قانونی نیز کرده‌‌ایم.
ابتکار با اشاره به اینکه در کانون‌های شمال تهران با توجه به ارزش زمین سرعت تغییر کاربری باغات بسیار بالا بوده است، ادامه داد: بارها از قالیباف خواستیم، گزارشی درباره سیاست‌ها و ضوابط‌های بلندمرتبه‌سازی ارائه دهد و حتی چند بار به آقای چمران در این باره تذکر دادم و درخواست کردم؛ تحلیلی در مورد بلند مرتبه‌سازی و تغییر کاربری باغات تهران ارائه دهد، اما توجهی نشد.
عضو شورای سوم شهر تهران در ادامه به اقدامات دولت دهم در راستای دامن زدن به مشکلات شهر تهران اشاره کرد و افزود: در اوخر عمر دولت دهم در آخرین جلسه شورای عالی شهرسازی و معماری و با دستور احمدی‌نژاد اجازه ساخت یک طبقه اضافه افزون بر آنچه در طرح تفصیلی شهر تهران آمده، صادر شد. به علاوه مجوز ۲۰۰ هزار واحد جدید مسکن مهر در پردیس و در نقاط دیگر شهر تهران را صادر کردند.
ابتکار با تاکید براینکه این دو مصوبه سیاست‌های جمعیتی و تراکمی شهر تهران را مختل کرد، افزود: جالب است که حتی شورا در جریان این مصوبه نبود. ما به طور اتفاقی در فروردین یا اردیبهشت متوجه این ماجرا شدیم و در شورای سوم هرچه مخالفت کردیم، راه به جایی نبردیم، چرا که از نظر سیاسی در اقلیت بودیم و خیلی از اعضای شورای شهر با ما همراه نبودند.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با تاکید بر اینکه بر اساس مطالعات علمی، احداث برج‌های بلندمرتبه در منطقه ۲۲، جابجایی و حرکت هوا در سطح شهر را کاملا تغییر داده است، گفت: اولین مبحثی که در دولت یازدهم با آقای آخوندی دنبال کردیم، اصلاح مصوبات شورای عالی شهرسازی در تهران بود. هیچ ضابطه‌ای در زمینه برج سازی وجود نداشت و هرکس در هرکجا که دلش می‌خواست، می‌توانست برج‌سازی کند.
ابتکار در پاسخ به این سوال که چرا با وجود مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری تخلفات در زمینه بلندمرتبه‌سازی کماکان ادامه دارد، گفت: تا وقتی که درآمد شهرداری‌ها از محل فروش تراکم و پروانه تامین شود، این بحران ادامه خواهد یافت و نتیجه شهرفروشی هم ساخت‌وساز بی‌رویه، تخریب باغات، بهم خوردن تعادل اکولوژیک و سر ریز جمعیت است.
رییس سازمان حفاظت محیط زیست در ادامه با اشاره به پروژه‌های تصویب شده فاقد ارزیابی زیست محیطی در دولت نهم و دهم گفت: ۱۶۷ پروژه در دولت احمدی‌نژاد کلید خورد که فاقد مطالعات زیست‌محیطی بودند، این در حالی است که براساس قانون هر طرح و پروژه بزرگ باید در مرحله امکان‌سنجی از نظر زیست محیطی ارزیابی شود.
وی ادامه داد: در دولت قبل این ارزیابی فقط یک روند فرمالیته بود و ۹۹ درصد طرح‌ها مجوز می‌گرفتند. بعد از آغاز به کار دولت یازدهم برخی پروژه‌هایی که هنوز شروع نشده بودند را متوقف کردیم، برای مثال ساخت ۱۵ سد متوقف شد. بعضی پروژه‌ها نیز نیاز به اصلاح و بازنگری داشتند. نکته جالب اینجا بود که در نقاطی که اصلا آب وجود نداشت، درخواست احداث سد کرده بودند.
ابتکار همچنین به دلایل افزایش کانون‌های گرد و غبار در کشور اشاره کرد و افزود: چرای بیش از اندازه دام‌ها در مراتع یکی از مشکلات جدی در این زمینه است، زیرا وقتی دام بیش از توان مرتع چرا کند، مرتع به درجه دو و سه و بعد هم به بیابان تبدیل می‌شود و در نهایت کانون‌های گرد و غبار افزایش می‌یابد.
وی ادامه داد: یکی دیگر از دلایل افزایش کانون های گرد و غبار بحث تغییرات اقلیمی است، چرا که متاسفانه شاهد افزایش تدریجی دما، کاهش بارندگی و خشکسالی هستیم.
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست حفر چاه‌های غیرمجاز را از دیگر دلایل ایجاد کانون گردو غبار دانست و تصریح کرد: بخش کشاورزی مصرف کننده اصلی منابع آب کشور است، بطوریکه ۹۶ درصد آب کشور را بخش کشاورزی مصرف می‌کند. این میزان آب باید بهینه مصرف شود، چرا که مثل قبل منابع آب تجدیدپذیر نداریم. متاسفانه در یک دوره از سفره‌های آب زیرزمینی بیش از حد برداشته شد و حفر صد هزار چاه در حاشیه تالاب‌ها و دریاچه‌ها، شیره جان آنها را کشید.