بانوی دمشق صف به صف می آییم فرمانده عشق ،جان به کف می آییم
ای سنگ صبور،طاقتم رفته به طاق مشتاق تو با شور و شعف می آییم
برماچه خطیر است دل آزردگی ات تن داده خطر، ز هر طرف می آییم
سر ها چه لیا ق خاک پا یت دارد؟
جانها به رهت شود تلف می آییم
آن چادر عفتت به ما ترسیم است معیار تویی ، سوی هد ف می آییم
سر بازی تو مدال زیبنده ی ماست
بالیده و با عزّ و شرف می آییم
ما زا ده ی کر بلا و عا شور اییم
بر جنگ سپا ه نا خلف می آییم
آزا ده ی کر بلا ، زبا نت شمشیر
می بُرّ د و گفته لا تخف، می آییم
دُردانه ی حیدری،به شامی مدفون اندر پی گو هر و صدف می آییم
ماجمله «حبیب»و در ره محبو بیم
فر ما ن ولا یت نجف می آ ییم
آمل،نیک نژاد نیاکی