چرا ما فقط باید نقش پدر یا مادر را بازی کنیم؟
مریم بوبانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درباره فعالیت این روزهای خود به هنرآنلاین گفت: در حال حاضر مشغول بازی در سریال “لبخند رخساره” به کارگردانی بهرنگ توفیقی هستم. البته گروه در حال تصویربرداری در مشهد هستند و من در این سکانس‌ها بازی ندارم.
وی ادامه داد: دو فیلم ” افسانه چهل کچل” به کارگردانی صادق دقیقی و “زیر سقف دودی” ساخته پوران درخشنده را هم آماده اکران دارم که قرار است در جشنواره فیلم فجر حضور داشته باشند.
بازیگر فیلم سینمایی ” محیا” درباره نقش خود و ویژگی‌های آن در سریال” لبخند رخساره” بیان کرد: در این سریال نقش ثریا مادر خانواده را بازی می‌کنم. موضوع این سریال نیز اجتماعی است و اتفاقاتی که در یک خانواده شکل می‌گیرد، ماجراهایی را پیش می‌برد و مادر نیز درگیر تبعات رفتار دخترش در این ماجراهاست.
بوبانی درباره تفاوت ایفای نقش مادر در این سریال و آنچه تاکنون بازی کرده است اظهار کرد: تفاوت چندانی نمی‌تواند داشته باشد، چرا که مادرها را همینطوری در فیلمنامه رقم می‌زنند. تنها وجه تفاوت ثریا با سایر نقش‌هایی که ایفا کرده‌ام این است که این مادر با تمام مسائلی که در زندگی دخترش بوده همچنان مدافع اوست و معتقد است اشتباهات گذشته یک نفر نباید آینده او را نیز تحت تأثیر قرار دهد، در نتیجه تمام تلاشش را می‌کند و در برابر همه می‌ایستد که این مهم‌ترین ویژگی او محسوب می‌شود.
بازیگر “سه زن” در پاسخ به این سؤال که چقدر تلاش می‌کند تا از تکرار پرهیز کند، عنوان کرد: تمام سعی‌ام این است که بهترین‌ها را انتخاب کنم، ولی متأسفانه تفکر غلطی دراین‌باره وجود دارد و باید دید این منش در آینده تغییر می‌کند یا نه. سعی کردم نقش منفعل را هم جور دیگری نشان دهم، چرا که واقعیت چیز دیگری است و مادرها در جامعه بسیار فعال و دخیل هستند و با فرازوفرودها همواره همراه هستند. حتی گاهی بیشتر از پدرها اما من هم تا جایی می‌توانم تلاش کنم و در فیلمنامه دخیل شوم و از یک جایی به بعد دیگر نمی‌شود و باید مطابق فیلمنامه و خواست کارگردان پیش رفت.
بوبانی درباره اینکه چرا همواره نقش مادر در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی تا این اندازه منفعل است نیز گفت: معتقدم در هنگام نگارش متن این‌قدر تمرکز روی شخصیت‌های جوان قصه‌ها وجود دارد که آن دقت روی شخصیت‌های مسن‌تر دیگر نیست. امیدوارم این نقص برطرف شود و این تفکر غلط که بازیگران هم‌سن‌وسال من فقط باید در نقش پدر یا مادر باشند و در نقشی دیگر نمی‌توانند حضور پررنگی داشته باشند، برطرف شود. این محدود بودن تفکر فیلمنامه‌نویسان باعث می‌شود کار ما نیز به نوعی به تکرار بیفتد و این اجتناب‌ناپذیر است. محدود بودن تفکر درباره سن و سال بازیگران اشکال‌آفرین است.
وی در ادامه درباره وضعیت سینمای ایران نیز خاطرنشان کرد: به هر حال سینمای ایران در حال نفس کشیدن است و امیدواریم نفسش را بند نیاورند. ما به سینما در کشور احتیاج داریم و تئاتر و سینمای کشور نشانه زنده بودن آن کشور است. امیدوارم کار ساخت آثار خوب ادامه یابد و افتخارآفرینی سینمای ایران بیش از پیش شود.
بوبانی در خاتمه به حضورش در تئاتر اشاره کرد و افزود: چند پیشنهاد برای حضور در تئاتر داشتم، ولی درگیر کارهای شخصی بودم و نمی‌توانستم کار کنم، اما از کار خوب همیشه استقبال می‌کنم و کار خوب را در تمام مدیوم‌ها می‌پذیرم.