چرا برای یک فیل پای مصنوعی می سازند؟

بعضی از بچه فیل ها تنها چند روز بعد از اینکه راه رفتن را یاد گرفته اند، هنگام عبور از مرز میانمار و تایلند پا روی مین گذاشته اند و حالا باید بقیه عمر را با پای مصنوعی سر کنند. عمر متوسط فیل ها 65 تا 80 سال است.

مرزبانان تایلندی، معمولا بعد از یک انفجار فیل ها را در حالی پیدا می کنند که غرق در خون گوشه ای افتاده اند و حداقل یک پای خود را از دست داده اند؛ البته اگر شانس بیاورند و در اثر انفجار نمیرند. مرز تایلند و میانمار یکی از معدود مرزهایی است که هنوز هم در آن مین کاشته می شود.

این فیل 4ساله موشا نام دارد که وقتی 7 ماهه بود روی مین رفت و پای جلویی اش را از دست داد. پایی که دو سوم وزن یک فیل را تحمل می کند. حالا بعد از سه سال و نیم موشا صاحب پای جدیدی می شود که کارکنان بیمارستان برای او می سازند.

پای فیل را در یک کیسه پر از دانه های فومی وارد می کنند و قالب می گیرند و بر اساس الگوهایی که موجود است، قسمت های از بین رفته پا را می سازند. با تمام جزئیات، پوستی شبیه پوست فیل، ناخن و حتی رنگی که مطابق با رنگ بدن فیل است!

یک مربی، چند روز موشا و پای جدیدش را زیر نظر می گیرد تا او را به زندگی جدید برگرداند. موشا باید راه رفتن، بازی کردن، خوابیدن و حتی ایستادن با این پای جدید را یاد بگیرد و مربی این ها را به او آموزش می دهد. پا گذاشتن روی یک مانع، بازی کردن با موزها و جا به جا کردن اشیا، اولین آموزش هایی است که به یک فیل با پای مصنوعی داده می شود.

فیل ها تا 25 سالگی رشد می کنند بنابراین موشا باید چند نوبت دیگر پای پروتزی اش را عوض کند. به همین دلیل، فیل هایی که به این بیمارستان آورده می شوند، تا پایان عمر تحت نظر هستند.