ارکستر سمفونیک تهران به صحنه رفت

شامگاه 29 مردادماه چوب رهبری ارکستر سمفونیک تهران در دستان شهرداد روحانی قرار گرفت تا انبوه جمعیت حاضر در تالار وحدت شاهد اجرایی دیگر از این ارکستر باشند.

در این کنسرت که گروه کر به رهبری رازمیک اوحانیان نیز در دو قطعه به اجرای برنامه پرداخت، ارسلان کامکار به عنوان کنسرت مایستر و امین غفاری به عنوان تک‌نواز ویولن حضور داشتند.

برنامه با حضور گروه کر در صحنه و اجرای قطعه “وکالیز” اثر سرگئی راخمانینف آغاز شد. قطعه کوتاهی که برای آواز و ارکستر نوشته شده اما اجراهای گوناگون آن به صورت تک‌نوازی یا دوئت موجود است. پس از آن نوبت به کنسرتو ویولن اثر آرام خاچاطوریان رسید که تک‌نوازی ویولن آن را امین غفاری بر عهده داشت. این نوازنده که سال ٢٠١٥ در جمع ٢٥ برگزیده مسابقات جهانی ویولن خاچاطوریان قرار گرفت این بار در کنار ارکستر سمفونیک به اجرای برنامه پرداخت.

کنسرتو با شور و هیجان آغاز شد و با گذشت مدتی نوبت به تک‌نواز رسید تا بر زمینه مهیا شده توسط باقی سازها به اجرای جمله‌های خود بپردازد. تم آغازین این قطعه در طول قسمت اول این کنسرتوی سه‌بخشی به شکل‌های مختلف تکرار شد و در اوج به پایان رسید. بخش دوم در فضایی بسیار آرام‌تر آغاز شد و تک‌نوازی طولانی ویولن بر روی فضاسازی سایر سازها ادامه یافت تا جایی که ضربات ناگهانی تیمپانی و سنج فضا را دگرگون کرد. بخش سوم کنسرتو نیز بسیار کوبنده آغاز شد و در فضایی پرهیجان ادامه یافت. در بخش‌هایی از این اثر تأثیر موسیقی ارمنی کاملاً محسوس بود و با وجود تعلق به موسیقی کلاسیک غربی، حالت‌های موسیقی شرقی در آن شنیده می‌شد. اجرای بی‌نقص و مسلط امین غفاری در این بخش قابل توجه بود.

بخش دوم برنامه با اجرای “سوئیت فندق‌شکن” اثر چایکوفسکی آغاز شد. این اثر که در هشت بخش نوشته شده است در هر قسمت ویژگی‌های خاصی دارد و نقش یکی از سازها در آن بیشتر جلب توجه می‌کند. مثلث، ترومپت، دایره زنگی، فلوت، پیانو و… در هر کدام از این بخش‌ها به ایجاد رنگ‌های صوتی متفاوت پرداختند که گاه با سرخوشی و گاه با وقار و زیبایی فضایی مسحورکننده ایجاد می‌کرد. استفاده از ساز چلستا که سازی شبیه یک پیانوی دیواری کوچک است با صدای شفاف و بلوری، حالتی رؤیایی و سحرانگیز به وجود آورد.

پس از آن نوبت به اجرای اثری از الکساندر برودین رسید. “شاهزاده ایگور” را به عنوان مهم‌ترین اثر برودین می‌شناسند، قطعه‌ای که به دلیل فعالیت‌های علمی آهنگساز، سال‌های زیادی برای تصنیف آن زمان صرف شد و سرانجام با مرگ او ناتمام ماند. این قطعه زیبا که پس از مرگ برودین توسط ریمسکی کورساکف و الکساندر گلازنف تکمیل شد، از نظر رنگ‌آمیزی ارکستر زیبایی خاصی دارد.

خصوصیات متمایز ملودیک و استفاده از ویژگی‌های موسیقی محلی روسیه در این اثر به خوبی دیده می‌شود. شروع پرهیجان قطعه با حضور پررنگ سازهای بادی فضایی شاد به وجود آورده بود که گاه در آرامشی خیال‌انگیز فرو می‌رفت و گاه با هیجانی پرنشاط ادامه پیدا می‌کرد. گروه کر هم در این قطعه حضوری پررنگ داشت و تم آرام و مشهور این اپرا که یکی از شناخته‌شده‌ترین قطعات موسیقی کلاسیک است، در سراسر قطعه با سازبندی‌های گوناگون تکرار می‌شد.

با پایان یافتن برنامه شهرداد روحانی ضمن تشکر از حاضران در سالن به دلیل سکوت کامل و خودداری از تشویق‌های بی‌موقع، از مصطفی کمال پورتراب یادی کرد و گفت: در کنسرت خردادماه از استاد پورتراب خواهش کردم به صحنه بیاید و پیانو بنوازد اما حالا ایشان در بین ما نیستند و من به عنوان شاگردی که دین خود را به استادش ادا می‌کند قصد دارم اثری از خود را به یاد او اجرا کنم. پس از آن آهنگ” قطره‌های باران” توسط ارکستر نواخته شد.

تشویق‌های مکرر تماشاگران و رضایت آن‌ها از اجرای بسیار خوب ارکستر سمفونیک باعث شد ارکستر قطعه دیگری را هم اجرا کند و سرانجام ساعتی پس از نیمه‌شب به برنامه خود پایان دهد.

منبع: هنرآنلاین