خوشتیپترین دیپلمات ایران منهای سیاست
محمدجواد ظریف، دیپلمات کارکشتهای که روزگاری بیش از مردم ایران برای خارجیها شناخته شده بود، حالا دیگر به عنوان یکی از محبوبترین چهرههای سیاسی کشور به حساب میآید.
شرق در یادداشتی درباره زندگی خوشتیپترین دیپلمات ایرانی منهای دنیای سیاست اینگونه نوشته است: این سه سال سخت و مذاکرات هستهای از ظریف یک چهره نامآشنا ساخت؛ زیرا همانطور که در نطق آن روز خود تأکید داشت «دفاع عزتمند، خودباورانه و هوشمندانه از منافع و مصالح کشور با زبانی متقاعدکننده و با رفتاری متین و حکمتآمیز و تدبیر» را هدف قرار داد و آنقدر پیش رفت که گره از کار مهمترین پرونده سیاست خارجی کشور باز کرد. در این مدت پیرامون روش کار او و تیم مذاکرهکنندهاش بسیار گفته و نوشته شده است؛ بنابراین سعی داریم در این نوشتار او را منهای سیاست ببینیم و بررسی کنیم.
باغ شاه که میدانید کجاست؟ از باغهای معروف تهران که در غرب و خارج از تهران واقع بود. بعدها با بزرگشدن پایتخت به محدوده شهر افزوده و پادگان نظامی شد. اکنون میدان حر در محدوده قدیم این باغ قرار دارد و خیابانهای امام خمینی و کارگر از آن میگذرند؛ پشت باغ شاه، یعنی همانجایی که خانه پدری ظریف در آن واقع بود نیز محدوده بین خیابانهای کاشان و کمالی است.
محمدجواد ظریف را بهجرئت میتوان خوشتیپترین دیپلمات ایران دانست. همیشه آراسته و مرتب است و حتی اهمیتدادن به این آراستگی و لباسهایش چندین بار خبرساز شده است؛ برای مثال دکمه سردستها و گلدوزی دو حرف jz روی آستین پیراهنش. او حتی در گفتوگو با برنامه “دید در شب” نیز در این مورد صحبت کرد و توضیح داد که لباسهایش را خودش با همفکری دوستی که در نیویورک بوتیک دارد انتخاب میکند. آقای وزیر میگوید که آن دوستش طراح معروف ایرانی «بیژن» نیست، زیرا از این پولها ندارند که لباس مارک بیژن بخرند.
او به گفته خودش از همان وقتی که در نیویورک بوده است از دوست خوشسلیقهای که به ظریف تخفیف هم میدهد، خرید میکند. jz را هم همان کسی که پیراهن را سفارش میگیرد، مینویسد و میدوزد. او برخلاف بسیاری از متدینان انگشتر عقیق به دست نمیکند و در عوض از دکمه سردستهای از جنس عقیق یا فیروزه استفاده میکند. خودش این را نزدیکشدن سنت به مدرنیته میخواند و اغلب از دکمه سردستهایی استفاده میکند که دخترش آن را طراحی کرده است.
نمیتوان در مورد لباس و ظاهر ظریف حرف زد و اشارهای به آن ریش پرفسوری که اوایل داشت، نکرد. شیوه آرایش محاسن شاید موضوع سادهای باشد، اما وقتی از یک دیپلمات حرف میزنی همه جزئیات مهم میشود. بهخصوص اگر او وزیر خارجه ازفرنگبرگشتهای باشد که همواره عدهای او را آمریکایی و لیبرال خواندهاند. او مدل ریشی را انتخاب کرده بود که تصویر متفاوتی از یک مقام رسمی در جمهوری اسلامی ایران ارائه میداد و از قضا خوشایند مردم نیز بود. به همین خاطر وقتی یکباره مدل ریش خود را تغییر داد و پستهای فیسبوکی خود را تعطیل کرد؛ به نظر میرسید که کسی یا جایی از او خواسته باشد چنین کند، اما آنطور که خودش به “شرق” گفت علت این تغییر فقط میل به تنوع بود.
ناگفته نماند که توجه ظریف به ظاهر و لباس فقط به دوران وزارت او مربوط نیست و از سالها قبل که در سازمان ملل و نمایندگی ایران رفتوآمد میکرد، همین حساسیت را داشت. او یکی از ضعفهای ایرانیان در سازمان ملل را علاوه بر تسلطنداشتن به زبان انگلیسی، ظاهر نامناسب میدانست. در کتاب آقای سفیر در این خصوص میگوید: “حتی خود من روز اول با کاپشن به نمایندگی نیویورک رفتم و واقعا کت نداشتم. افرادی بودند که با کت سربازی به سازمان ملل متحد میرفتند. پس از اینکه کت سربازی را کنار گذاشتند، کت و شلوارهای کثیف، بیحسابوکتاب و با یقه باز میپوشیدند. خاطرم هست به تازگی یقه سهسانتی یا به اصطلاح آخوندی در وزارت خارجه مرسوم شده بود. در نیویورک هم که از آن پیراهنها پیدا نمیشد. بنابراین از همسرم خواهش کردم تا یقه پیراهنم را بشکافد و آن قسمت بالاییاش را دربیاورد. به همین صورت یقه دیپلماتیک درست کردیم. روز اولی که این کار را انجام دادم و به سازمان ملل متحد رفتم، خانم موخرجی، نماینده هند کنار من نشسته بود. آن خانم به من گفت امروز اولین باری است که با ظاهری مرتب به اینجا آمدهای.”
منبع:هنرآنلاین