شهروند| مرد سابقه‌دار با پوشیدن لباس فرم راننده تاکسی‌های فرودگاه به زن مسافری در بیابان‌های جنوب تهران تجاوز کرد.
٢٥ خردادماه بود که پرونده‌ای مبنی بر آزار و اذیت زن جوانی در کلانتری ١٧١ شهید مصطفی خمینی(ره) تشکیل و به دستور شعبه پنجم دادگاه کیفری یک تهران، پرونده جهت رسیدگی دراختیار پایگاه نهم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت.
شاکی پرونده پس از حضور در پایگاه نهم پلیس آگاهی تهران بزرگ در اظهاراتش به کارآگاهان گفت: «ساعت ١٦ از پاسگاه نعمت‌آباد به مقصد باقرشهر، به‌عنوان مسافرسوار یک خودرو پرشیا سفیدرنگ شدم که راننده آن ٤٠ساله بود و لباس فرم رنگ روشن به تن داشت. چند کیلومتری از مسیر نرفته بودیم که راننده از مسیر اصلی خارج شد؛ چندین‌بار قصد خارج شدن از خودرو را داشتم اما در‌های عقب خودرو قفل شده بود. راننده خودرو مرا به بیابان‌های اطراف برد و با تهدید مرا مورد آزار و اذیت قرار داد و سپس در بیابان رهایم کرد و از محل متواری شد».
در تحقیقات از شاکی، کارآگاهان اطلاع پیدا کردند که وی موفق به خاطرسپردن قسمتی از شماره‌های پلاک خودرو پژو پرشیا سفیدرنگ شده که با بهره‌گیری از همین اطلاعات اندک، کارآگاهان موفق به شناسایی دقیق خودرو پرشیا سفیدرنگ مورد نظر و در ادامه هویت مالک آن به نام «حمیدرضا» متولد ١٣٥٥ شدند.
با شناسایی «حمیدرضا» و بررسی سوابق موجود از مجرمان سابقه‌دار درپلیس آگاهی، بلافاصله وی مورد شناسایی قرار گرفت؛ بررسی سوابق «حمیدرضا» حکایت از آن داشت که وی در سال‌های ١٣٩٣ و ١٣٩٤ نیز دوبار توسط اداره شانزدهم پلیس آگاهی تهران بزرگ دستگیر و روانه زندان شده است.
کارآگاهان پایگاه نهم پلیس آگاهی با شناسایی محل سکونت وی در شهرستان اسلامشهر- شهرک واوان به این محل اعزام و طی یک عملیات غافلگیرانه موفق به دستگیری متهم شدند.
«حمیدرضا» پس از مواجه حضوری با شاکی پرونده به جرمِ خود اعتراف و درخصوص لباس فرم مورد اشاره توسط زن جوان نیز ادعا کرد که این لباس مربوط به رانندگان فرودگاه است.
در تحقیقات به‌عمل آمده مشخص شد که متهم فاقد هرگونه سابقه کار رسمی و استخدام تحت عنوان راننده خطوط فرودگاهی است، ضمن آن‌که خودروهای مورد استفاده در خطوط فرودگاهی تهران نیز از نوع خودرو پرشیا نبوده و علاوه بر آن، تمامی خودروهای ویژه فرودگاه نیز دارای آرم و نشان مشخص هستند درحالی که در خوردو توقیف شده از متهم، هیچ کدام از این موارد وجود نداشته و صرفا یک خودروی شخصی بوده است.
