محمد حسین رجبی دوانی، مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام اظهار داشت: امام علی(ع) در 63 سالگی به شهادت رسیدند و امام حسن و حسین علیهم السلام در آن زمان به ترتیب 37 و 36 ساله بودند.
وی با اشاره به آخرین وصیت امیرالمؤمنین(ع) افزود: پس از آن وصیت مشهوری که امیر المؤمنین(ع) به امام حسن(ع) کردند، حضرت 12 فرزند و شیعیان خاصشان را فراخواندند و جانشین خود را تعیین و پیشوایان پس از آن را معرفی کردند. به این ترتیب امام علی(ع) تکلیف را برای ادامه راه شیعیان مشخص کردند.
رجبی دوانی در خصوص ارتباط شب قدر و شهادت امیر المؤمنین(ع) گفت: در تاریخ سندی از این ارتباط ثبت نشده است، اما به عقیده بنده رمز و رازی میان این دو وجود دارد چرا که به گفته خود امام علی(ع)، ایشان قرآن ناطق بودند و در شب محتمل قدر نخست ضربت خوردند و در شب محتمل قدر دوم به شهادت رسیدند. یعنی در شب نزول قرآن، قرآن ناطق عروج کرد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به پنهان بودن قبر حضرت علی(ع) در سالهای ابتدایی پس از شهادت این امام بزرگوار اظهار کرد: با توجه به اتفاقات گذشته کینه فراوانی در دل دشمنان امام علی(ع) بود و احتمال داشت که در صورت علنی بودن مکان دفن حضرت(ع)، نبش قبر اتفاق می‌افتاد.
وی خاطرنشان کرد: در زمان امام صادق(ع) که بنی‌امیه سقوط کرده بود و خوارج نیز به دسته‌های مختلف تقسیم و تضعیف شده بودند، ایشان مضجع امام علی(ع) را به برخی از شیعیان معرفی کردند.
رجبی دوانی عنوان کرد: زمانی قبر امام علی(ع) علنی شد که هارون برای شکار به کوفه می‌رود و متوجه می‌شود که حیوانات در زمان فرار به یک تپه پناه می‌برند. هارون ماجرا را از یکی از شیعیان جویا می‌شود و زمانی که پی می‌برد آن جا قبر امام علی(ع) است، سه روز به عزاداری می‌پردازد.