صحيفه سجاديه، جلد دهم
حسین انصاریان
«15» اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ لِيَكُونَ دِينُكَ الْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ الْأَقْوَى وَ حَظُّكَ الْأَوْفَى فَلَقِّهِ الْيُسْرَ وَ هَيِّئْ لَهُ الْأَمْرَ وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ «16» وَ تَخَيَّرْ لَهُ الْأَصْحَابَ وَ اسْتَقْوِ لَهُ الظَّهْرَ وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي النَّفَقَةِ وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ وَ أَطْفِ عَنْهُ حَرَارَةَ الشَّوْقِ وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ وَ أَنْسِهِ ذِكْرَ الْأَهْلِ وَ الْوَلَدِ
خدايا! هر رزمندهاى از اهل آيينت، يا مجاهدى از پيروان سنّتت با آنان جنگ كند، تا دينت برتر، و حزب و گروهت نيرومندتر، و نصيب دوستانت كاملتر باشد، او را آسانى پيش آور، و كار را برايش مهيّا ساز، و پيروزيش را عهدهدار باش، و براى او ياران و همنشينان برگزين، و پشتش را قوى كن، و درآمدش را كامل فرما، و او را به نشاط و خرّمى بهرهمند ساز، و آتش شوق به دنيا و مال و منال را از او فرو نشان، و از اندوه تنهايى پناه ده، و ياد زن و فرزند را از خاطرش بزداى.