شهر آمل به عنوان یکی از شهرهای مهم استان به واسطه استقرار در محدوده طبیعی زیبا ، دسترسی به پایتخت و همچنین قدمت تاریخی، اماکن تفریحی وگردشگری ، ساختار اجتماعی و فرهنگ شهرنشینی از ظرفیت های بالایی برای اجرای برنامه ها و پیشبرد اهداف شهری برخوردار می باشد که در این راستا در سال های اخیر فعالیت های عمرانی و چه بسا فرهنگی ، اجتماعی و.. مناسبی در سطح شهر انجام پذیرفته است.
ولی مهمترین سوالی که در ذهن ها متصور می شود این موضوع می باشد که آیا این فعالیت ها و اجرای پروژه ها بر اساس یک نیازسنجی ، حجم و گستردگی مشکلات مناطق شهری بوده است؟
به منظور واکاوی این سوال و قضاوت بر این موضوع نگاهی اجمالی به خیابان نور خواهیم داشت:
خیابان نور را بدون تردید در تمام مقاطع مدیریت شهری می توان جز خیابان های فراموش شده نسبت به دیگر مناطق شهرتلقی کرده و بدون اغراق بیان نمود که فعالیت های انجام گرفته جوابگوی مشکلات این خیابان و کوچه پس کوچه های آن نمی باشد.
مشکلاتی همچون چاله چوله های معابر و شکستگی آسفالت ها ، ترافیک ، دسترسی و سامانه نامناسب حمل و نقلی و اتلاف زمان ، مبلمان نامناسب ، دفع آب های سطحی ، استقرار کاربری های ناموزون و ناهمگون در امتداد خیابان اصلی ، کوچه های تنگ و باریک و سازه های ناپایدار (بافت های فرسوده )، استقرار و شکل گیری یکی از مهمترین محلات سکونتگاه های غیر رسمی در سطح استان ، عدم وجود مراکز فرهنگی و ورزشی ، پیاده رو ها و سنگ فرش های شکسته، تعریض هاو عقب نشینی های که دیگر زمان ثبت میراث آنها فرا رسیده است و از همه مهمتر عدم ساماندهی ورودی خیابان (از میدان 17 شهریور) و نهایتا میدانی در انتهای خیابان که هرزگاهی برچیده می شود یک سیما و منظر نامناسبی را تداعی نموده است.
حجم بالای جمعیتی و گستردگی مشکلاتی که عنوان شده به نظر می رسد مستلزم یک بازنگری در برنامه ریزی ها و تخصیص اعتبارات ، تعریف پروژه ها و… می باشد تا مشکلات کاهش یافته و به موازات آن فرصت ها برجسته گردد تا با استفاده حداکثری از این فرصت ها در مقاطع مختلف بتوانیم شاهد شکوفایی شهر باشیم.
لازم به ذکر می باشد مشکلات مطرح شده فقط در حد کلیات بوده و طبیعتا از حوصله (در این یادداشت) برای واکاوی و نقش بازدارنده و تاثیرات منفی خارج می باشد و لی آنچه مهم هست برای ساکنین صبور این مشکلات شایسته نمی باشد.
در نگاهی دیگر این خیابان به دلیل منتهی شدن به جاده چمستان- نور ، نزدیکی و دسترسی آسان به روستاهای زیبا ، بکر و.. دارای ظرفیت های می باشد که اگر به تمام جنبه های آن توجه شود بدون اغراق به عنوان یک خیابان مهم ، فرصت های بسیار مناسبی برای رشد و شکوفایی شهر مهیا می سازد بنابراین این سوال مطرح می گردد که آيا غافل شدن از این فرصت ها هزينه نيست؟
اگرچه بر این باوریم که انجام فعاليتها و اجرای پروژ ه های عمراني بزرگ، زمان بر و هزينه بر بوده و بازدهي آن در طول زمان مشخص مي شود و شايد هم در بعضي موارد با مشكلاتي كه وجود دارد آرماني تلقي گردد، ولي گام نهادن و ورود به این مقوله غير ممكن نبوده و نخواهد بود.
امید است با در نظر گرفتن پتانسیل ها و ظرفیت ها با توجه به مشکلات موجود، با یک برنامه ریزی مدون و هدفمند ،شاهد کاهش تفاوت میزان خدمات رسانی در راستای ارتقاء کمی و کیفی این خیابان باشیم.
محمد علی نائیج – کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
آقا یه فکری به حال ورودی خیابون از طرف میدون 17 شهریور کنید این قسمت باس خیلی وقت پیش عقب نشینی می شد چرا کسی پیگیر نیست.متاسفانه شهرداری به جای حل مسئله تعریض اون قسمت جای بلوار تغییر داد که واقعا باعث شرمندگیه.مگه تعریض خیابون نور چقدر هزینه داره؟
اگر سالی دو تا مغازه رو عقب نشینی کرده بودند الان تموم بود.
با سلام
مطلب جالبی و قابل توجه ایی برای بعضی ها که فقط وعده میدن هست
من ساکن خیابان امام رضا هستم به نظر بنده این دو خیابان خیلی عقب افتاده. واقعا این همه مشکل کی میخواد حل بشه
با احترام
واقعا الان دارم میبینم خیابان نور چقدر مشکل داره خداییش سال های اخیر کاری تو این خیابون انجام شده یا نه
واقعا تعریضش تو ورودی چی میشه
به نظرم یادداشت نیست درد و دل اهالی هست
بنازم به این نگاه …
اعضای محترم شورای شهر هزار سنگر آمل
بنده به عنوان یک آملی از شما درخواست میکنم به این دیدگاه ها توجه کنید
خداییش ظرفیت های زیادی در آمل وجود دارد که با یک مدیریت اتفاق های خوبی خواهد افتاد
یادداشت قابل تامل و ریزبینانه ای می باشد.