بهاره کیان افشار بازیگر جوانی است که با حضور در چند سریال تلویزیونی و فیلم سینمایی توانسته است در دنیای بازیگری جایگاه خوبی برای خودش دست و پا کند؛ وی در سال گذشته با دو فیلم «بارکد» و «کفش‌هایم کو؟» در جشنواره فیلم فجر حضور یافت و با فیلم «کفش‌هایم کو؟» در اکران نوروزی حضور دارد.
به همین بهانه پای صحبت‌های او در خصوص حضورش در فیلم «کفش‌هایم کو؟» نشستیم.
خانم کیان افشار چگونه به فیلم «کفش‌هایم کو؟» پیوستید؟
یکی از سریع‌ترین تصمیم‌‌های زندگی‌ام پذیرفتن بازی در این فیلم بود؛ فکر می‌کنم ظرف مدت 45 دقیقه این تصمیم را گرفتم؛ من «پنجاه قدم آخر» را ندیده بودم ولی «قصه‌های مجید»، «شب یلدا» و «اتوبوس شب» را خیلی دوست دارم و خود آقای پوراحمد هم برای من خیلی قابل احترام هستند. به همین دلیل به آقای پوراحمد و سوابقشان اعتماد کردم و بازی در این فیلم را پذیرفتم.
چرا این قدر سریع تصمیم گرفتید؟
روزی که به دفتر آقای پوراحمد دعوت شدم برای من فیلمنامه و نقش را توضیح دادند و چون دو روز بعد می‌خواستند کار را کلید بزنند از من خواستند همان جا تصمیم بگیرم؛ فکر می‌کنم گاهی اوقات پیشکسوت‌ها از ما جوانان توقع دارند که باورشان کنیم و به همین دلیل من هم تصمیم گرفتم در این فیلم بازی کنم.
فیلم را در جشنواره فجر دیدید؟
بله البته در اکران برج میلاد به این دلیل که مشغول هماهنگی برای خانواده‌ام بودم تا بتوانند فیلم «بارکد» را در سالن دیگری ببینند، قسمت‌هایی از فیلم را نتوانستم ببینم.
بازخورد مردم چطور بود؟
این فیلم دو جور بازخورد داشت؛ یکی بازخورد مثبت بود که عده‌ای از تلخی موضوع دردناک آلزایمر تأثیر گرفته بودند فیلم را دوست داشتند و احساس می‌کردند خیلی به زندگی نزدیک است بعضی هم معتقد بودند، روایت فیلم حال درست و مقدمه و مؤخره خوبی نداشته است، بازی در نقش یک بیمار آلزایمری از تصورشان دور بود و فکر می‌کردند نباید به این میزان عصبی باشد.
با نظر کدام دسته موافقید؟
من چون تجربه زندگی با بیمار آلزایمری را نداشتم نمی‌توانم هیچ قضاوتی داشته باشم.
چگونه به نقش‌تان نزدیک شدید؟
سعی کردم در این فیلم کار خودم را به عنوان بازیگر در یک استاندارد مشخص و قابل قبول انجام دهم؛ شخصیتی که در نظر گرفتم این بیماری را می‌شناسد، با آن کنار آمده است و خیلی هم با این موضوع عاطفی برخورد نمی‌کند؛ دختری منطقی است که مسائل و بحران‌هایش را حل و از کنارشان گذر می‌کند.
استقبال مردم از این فیلم را چطور می‌بینید؟
به هر حال معضل آلزایمر بسیار تلخ و دردناک است و شاید بدترین بیماری باشد که عزیز هر کس می‌تواند به آن مبتلا شود؛ به نظرم باید به این فیلم خالصانه‌تر نگاه کرد و امیدوارم اکران خوبی داشته باشد.
کار کردن با کیومرث پوراحمد چطور بود؟
سخت؛ ایشان به دلیل سابقشون خواسته‌هایی از بازیگر دارند که شاید انتقالش ساده نباشد؛ یکم زود خسته می‌شود و البته خیلی زود هم سرحال می‌شوند. به هر حال راضی کردن یک کارگردان پیشکسوت صاحب سابقه خوب کار آسانی نیست و «کفش‌هایم کو؟» جزو تجربه‌های سخت من بود.
معیارهای شما برای انتخاب نقش چیست؟
اول فیلمنامه، دوم کارگردان و گروه خوب و سوم خود نقش است؛ برای من کار کردن با کارگردانی که می‌تواند به من چیزهای زیادی بیاموزد مهم‌تر از بازی در یک نقش خیلی خوب است و همچنان در پی یاد گرفتن در دنیای بازیگری هستم.
دوست دارید با کدام کارگردان یا بازیگر همکاری کنید؟
من تاکنون سه بار تا مرز انتخاب شدن برای بازی در فیلم‌های آقای فرهادی پیش رفتم اما هنوز قسمت نشده است و امیدوارم در آینده این اتفاق بیافتد.
بازی در سینما و تلویزیون چه تفاوتی دارد؟
تفاوت انرژی ندارد و برای همه آنها به یک اندازه انرژی می‌گذارم اما به نظرم تفاوت بازی در تئاتر، سینما و تلویزیون به محتوا و شخصیت کار برمی‌گردد. یک بازیگر ممکن است در پنج تئاتر مختلف با پنج فضای متفاوت، پنج نوع بازی مختلف ارائه کند و از یکی از آنها در سینما و از دیگری در تلویزیون استفاده کند که این به نقش برمی‌گردد و فی نفسه به تئاتر، سینما یا تلویزیون مرتبط نیست.
برنامه برای سال 95؟
به نظرم بی‌برنامه‌ترین آدم‌های روی کره زمین بازیگران هستند که باید مثل یک دختر دم بخت منتظر باشند تا یک خواستگار خوب با پیشنهاد خوب از در بیاید. فکر نمی‌کنم در سریال یا تله فیلم بازی کنم برنامه‌‌ام بازی در تئاترها و فیلم‌های خوب است.
بدترین و بهترین اتفاق سال 94؟
سال 94 در مجموع سال خوبی برای من بود اما اتفاق‌های بد هم داشت؛ در اوایل سال پدربزرگ عزیزم را از دست دادم که همچنان تلخیش با من هست ولی از نظر کاری موفقیت‌های خوبی داشتم؛ کلی اتفاق بد داشتم که همه را فراموش کردم و هر چه برای من مانده تفکر خوب مثبت است.
دوست دارید لحظه سال تحویل کجا باشید؟
مثل همیشه در کنار خانواده عزیزم که ان‌شاء‌الله همیشه سلامت باشند.
برای شما ایام نوروز با مابقی روزهای سال فرقی دارد؟
بله خیلی زیاد فرق می‌کند ما همیشه موقع سال تحویل در یک جایی از دنیا مشغول کشیدن وسایل هفت سین با خودمان هستیم و پدرم سبزه نوروزی را به یک نحوی حمل می‌کند که خراب نشود؟ خیلی به آداب و رسوم نوروز اهمیت می‌دهیم و همیشه همه خانواده در کنار هم هستیم.