هراز نیوز :سرمایه گذاری یکی از مهمترین اقداماتی است که در توسعه نقش اساسی دارد بنابراین جذب سرمایه و سرمایه گذار جهت سرمایه گذاری در منطقه یکی از دغدغه های اصلی مدیران شهری می باشد . از آنجایی که در فرآیند سرمایه گذاری ، طرف سرمایه گذار انتظار دریافت سود مناسبی از سرمایه گذاریش دارد ، لذا در انتخاب نوع و نحوه و مکان سرمایه گذاری با حساسیت موضوع را بررسی می کند . برخی از موارد عمومی که سرمایه گذار در سرمایه گذاری در یک منطقه در نظر می گیرد عبارتند از : امنیت و آرامش منطقه ، استعدادهای طبیعی منطقه ، توسعه یافتگی نسبی منطقه و زیرساختها می باشد که نهایتا برایش سود آوری مطمئن را هم در برداشته باشد. حال چنانچه عوامل فوق را در استان مازندران مورد بررسی قرار دهیم ، متوجه می شویم که امنیت و آرامش در استان وجود دارد ، از نظر استعدادهای طبیعی مازندران زبانزد عام و خاص است ، وجود سه فرودگاه در استان که یکی از آنها بین المللی هم است و وجود راه آهن و محورهای مناسب می تواند دلایل مناسبی برای سرمایه گذاری در استان باشند ، ولی چرا این اتفاق نمی افتد؟
به نظر میرسد مهمترین عاملی که سرمایه گذاری مناسبی توسط سرمایه داران و سرمایه گذاران بخش خصوصی در استان صورت نمی گیرد عدم اطمینان به سود آوری مطمئن و نرخ بازگشت سرمایه مناسب است که بی شک این موضوع برای برای طرف سرمایه گذار مهمترین دغدغه می باشد . حال تکلیف دستگاههای دولتی در راستای جلب توجه سرمایه گذاران و اطمینان بخشیدن به آنها با توجه به ویژگی های ممتاز استان چیست؟
خودمان آستین را بالا بزنیم!
لازمه سرمایه گذاری بخش خصوصی ، سرمایه گذاری بخش دولتی و عمومی می باشد ؛ تا بخش دولتی دست به کار نشود از بخش خصوصی هم نباید انتظار سرمایه گذاری داشت . پیشنهاد میشود در فرمانداریها حسابی در نظر گرفته شود که از محل اعتبارات عمرانی استانی بخشی به آن حساب واریز شود و همچنین کلیه دستگاههای اجرایی موظف شوند درصدی از درآمدهای مازادشان را جهت سرمایه گذاری در شهرستان ، به حسابی که بدین منظور در فرمانداری در نظر گرفته شد ، اختصاص دهند ، لذا در این راستا پیشنهاد می شود کارگروهی با نام سرمایه گذاری و توسعه در فرمانداری شهرستان شکل گرفته و روند جذب سرمایه و سرمایه گذاری را بدقت مورد بررسی قرار دهند . بدیهی است در شهرستانهایی که دستگاههای اجرایی بیشتری قرار دارند ، میزان جذب سرمایه توسط کارگروه هم بیشتر خواهد بود . هر چند سعی شده بطور اجمالی شرح حالی از روند جذب سرمایه ارائه دهم ، امکان دارد این اعتبارات جوابگوی سرمایه گذاری مناسب نباشند ، بنابراین کارگروه پس از طی مراحل قانونی می تواند اقدام به فروش اوراق مشارکت به عنوان یک فرآیند سرمایه گذاری مطمئن توسط مردم کند . همچنین می شود فرمانداران چند شهرستان (به عنوان روسای کارگروه سرمایه گذاری و توسعه ) با هماهنگی استاندار (به عنوان رئیس کارگروه سرمایه گذاری و توسعه استان) ، کار گروه ویژه ای تشکیل دهند و با اعتبارات موجود در حسابهای کارگروه شهرستانی ، یک سرمایه گذاری گسترده تر انجام دهند ، که بدیهی است پس از سرمایه گذاری ، اصل سرمایه و سود سالیانه اصل سرمایه به حساب کارگروه برگردانده می شود . به عنوان مثال فرمانداران شهرستانهای غربی استان (رامسر ، تنکابن ، عباس آباد ، چالوس) تصمیم می گیرند در سواحل یکی از شهرها سرمایه گذاری انجام دهند ، بنابراین کارگروه ویژه ای به طور مثال در فرمانداری ویژه تنکابن شکل گرفته و در مورد این موضوع تصمیم گیری میکند.
از نظر منطقی سرمایه گذاری میبایست در مکانهایی انجام شود که حداقل امکانات لازم جهت سرمایه گذاری و ترغیب سرمایه گذاری بخش خصوصی را داشته باشد ، بنابراین مناطق شهری در شهرستانها به علت توسعه یافتگی ، نسبت به مناطق دیگر بیشتر میبایست مورد توجه قرار گیرند . بنابراین این بودجه پس از تصویب گارگروه به شهرداریها اختصاص یافته و شهرداری آنرا در یک موضوع مناسب در شهر سرمایه گذاری کند . پس از بهره برداری از طرحها توسط شهرداری ، مدیریت مجموعه بر عهده شهرداری قرار می گیرد و شهرداری از محل درآمدهای حاصل از این سرمایه گذاری ، موظف می شود اصل سرمایه بعلاوه سود سالیانه اصل سرمایه را به حساب گارگروه برگرداند . ( که این امر باعث می شود شهرداریها ترغیب شوند زودتر پروژه را به اتمام برسانند!)
حال بخش دولتی چگونه سرمایه گذاری کند؟
با توجه به اعتبارات جذب شده میبایست جایی سرمایه گذاری کرد که بیشترین بازده را داشته باشد ، به طور مثال زیبایی سیمای شهر ، جذب توریسم و مسافر ، اعتبار شهر و منطقه ، کاهش مشکلات زیست محیطی و مدیریت آن ، مسائل ترافیکی و مدیریت ترافیک و حمل و نقل و درآمد زایی بیشتر شهرداری که در مجموع رضایت شهروندان را در بر خواهد داشت باید جزو مهمترین موضوعات پیش روی شهرداری جهت سرمایه گذاری درست باشد . از جمله مواردی که می توان سرمایه گذاری کرد و میبایست با یک نگاه کلان به این موضوع نگاه کرد ، بحث بازارهای متمرکز می باشد . بطور مثال در شهر ساری ، شهرداری با مبل فروشیهایی که در ابتدای جاده قائمشهر وجود دارند ، وارد مذاکره شود و اقدام به احداث یک مجتمع تجاری مبلمان در یک مکان مناسب با امکانات رفاهی کامل (نظیر پارکینگ ، رستوران ، پارک کودک و… ) برای مشتریان کند و سپس اقدام به فروش واحدها به فروشندگان مبلمان کند . که این امر نه تنها رضایت فروشندگان را در بر دارد ، از نقطه نظر فرصتهای انتخاب و تنوع کالاها برای مشتریان می تواند مورد توجه قرار گیرد .این مجتمع باعث می شود پس از مدتی توسط تبلیغات ، به عنوان مرکز خرید مبلمان شهرت یابد و مشتریانی را نه تنها از تمام نقاط ساری ، بلکه از شهرهای دور و نزدیک استان را به خود جذب کند . موفقیت چنین بازارهایی را می توان در بازار مبل یافت آباد تهران مشاهده کرد . همینطور در شهرهای دیگر استان بطور مثال در بابل مجتمع شیرینی و شکلات احداث شود که فقط فروشگاههای شیرینی و شکلات در آن یافت شود که مطمئنا بزودی مورد توجه قرار خواهد گرفت و با تبلیغات مناسب می تواند مسافرانی را از کل کشور به این منطقه بیاورد .
و یا شهری دیگر مجتمع ورزش های آبی پیشرفته (نظیر سرزمین موجهای آبی مشهد) احداث کند که مطمئنا با توجه به امکانات طبیعی و روند مسافرخیزی این منطقه مورد استقبال مسافرین قرار می گیرد و با تبلیغات مناسب می تواند مسافرینی را از شهرهای دیگر به این مجتمع ورزشی بیاورد .
نظیر این مواردی که ذکر شد ؛ چنانچه توسط بخش دولتی سرمایه گذاری شود ، مطمئنا بخش خصوصی را هم ترغیب به سرمایه گذاری در این منطقه می کند و از آنجایی که این گونه فعالیتها فرصتهای شغلی فراوانی را ایجاد می کنند ، می تواند در روند حل معضل بیکاری هم موثر باشد .
همانطوری که مشخص است بیشترین سود حاصل از این سرمایه گذاری عاید مردم می شود و بدیهی است روند مطالعات و اجرای این برنامه ها نیازمند مدیریتی جدی می باشد.
محمد اتقائی – کارشناس مسائل شهری (وبلاگ پارسیان)