به گزارش دویچه وله، قطارهای نیویورک، جایی‌‌اند که روزانه هشت میلیون و هفتصدهزار مسافر در آن‌ها چرتی کوتاه می‌زنند تا تمدید قوا کنند. اما اینک بیل براتون، رئیس‌پلیس نیویورک با دستور خود خواب را از آن‌ها ربوده است. دستور مختصر و مفید است: قطار جای خوابیدن نیست.
بسیاری از شاغلانی که هر روز مسیر خانه تا محل کار را با قطار طی می‌کنند به قضیه جوری دیگر می‌نگرند. آن‌ها مجبورند برای پرداخت هزینه‌های نجومی زندگی خود راه‌های طولانی را با قطار طی کرده و زمانی طولانی در آن به سر برند و نیاز دارند که در این مسیر اندکی چرت زده و جانی تازه بگیرند.
اما بیل براتون از مأموران خواسته است تا جلوی چرت‌زدن‌‌ها را گرفته و مسافران را بیدار کنند.
بعضی مسافران این دستور را غیر عادلانه می‌دانند. یکی از مسافران می‌گوید: «مردم خسته‌اند. آن‌ها باید صبح زود برای کار از خواب بیدار شوند. من هم یکی از آن‌ها هستم. هر روز صبح من باید رأس ساعت چهار و نیم از خواب بیدار شوم. وقتی ساعت چهار بعد از ظهر سوار قطار می‌شوم خسته و کوفته‌ام.»
بسیاری از قطارها پر است از اعلامیه‌های تشویقی و تنبیهی. تشویقی‌ها خطی سبز بر خود دارند و به کارهای درست فرا می‌خوانند و تنبیهی‌ها با خطی قرمز مسافران را از برخی رفتارها بر حذر می‌دارند، مانند آویختن به دستگیره درهای خروجی، ناخن گرفتن، با پاهای باز نشستن. حالا به این رفتارهای نکوهیده یکی دیگر هم اضافه شده: خوابیدن.
رئیس‌پلیس نیویورک می‌گوید، بزهکاری در قطارها از ژانویه به این طرف یک‌سوم در قیاس با سال قبل بیشتر شده است.
حدود نیمی از این بزهکا‌ر‌ی‌ها برای مسافرانی اتفاق می‌افتد که به خواب می‌روند. کسی که در قطار می‌خوابد باید بداند که خود را به طعمه‌ای آسان برای بزهکاران تبدیل کرده است. بیل براتون می‌پرسد: «چرا باید کسی خود را در معرض چنین خطری قرار بدهد؟»
تعداد زیادی از مسافران جواب می‌دهند: «به دلیل خستگی مفرط.»
یکی از مسافران در میانه این دعوا راه میان‌بری به پلیس پیشنهاد داده است: «حداقل حالا که بیدار می‌کنید با ملایمت بیدار کنید، مثلا با یک پر!»