یک روانشناس گفت: عوامل زیادی در بیتوجهی مردان متاهل نسبت به زندگی مشترکشان دخیل است که اگر مورد بررسی قرار نگیرد ممکن است تا مرز ازهمپاشیدگی روابط زناشویی پیش رود.
فرناز امیراصلانی اظهار کرد: چشم و همچشمی بانوان، یکی از اصلیترین دلایل بیتوجهی مردان است. در واقع برخی از خانمها به خاطر حسادت مفرط خود، از همسرشان مطالبات غیر معقولی دارند و یا گاهی وسایلی میخرند که به هیچوجه در وسع همسرشان نیست. به همینخاطر زمینه زحمت بیشتر، قرض گرفتن، خستگی جسمی و روحی و اضافهکاریهای مرد را فراهم کرده و موجب دلسرد شدن او نسبت به زندگی مشترک میشوند.
این روانشناس با اشاره به اینکه اختصاص زمانهای بیشتری برای کسب درآمد، زمینهای برای تنش و دوری زوجین از یکدیگر است، ادامه داد: برخی آقایان درک و شناخت درستی از نیازها و خواستههای همسرشان نداشته و از روحیات و دلبستگیهای او فرسنگها فاصله دارند. در واقع برخی آقایان زندگی میکنند تا کار کنند، در حالی که ارج نهادن بیش از حد به شغل، یکی از دلایل اصلی غفلت از همسر و خانواده و در نتیجه دلزدگی زناشویی است.
وی افزود: فقدان مدیریت صحیح شرایط زندگی و آگاه نبودن از فنون همسرداری، موجب میشود مرد خانواده دایما به دنبال کسب درآمد باشد تا بتواند از عهده خرج خانه و زندگی برآید. البته مسوولیتپذیر نبودن و متاسفانه بیبند و باری برخی آقایان نیز میتواند بستر مهمی برای بیتوجهی نسبت به همسرشان محسوب شود.
امیر اصلانی تصریح کرد: گاهی مردان از حربه بیتوجهی و بیاحترامی برای تنبیه و تادیب همسرانشان و حصول خواستههای بهجا و شاید نابهجا استفاده میکنند در حالی که این نوع نگاه به روابط زناشویی باعث تکدر خاطر زن شده و حتی گاهی ممکن است زنانی با این شرایط به تقابل با همسرانشان (لجبازی، دروغگویی، رها کردن روابط زناشویی) دست بزنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: متاسفانه برخی خانمها محیط مناسب و آرامبخشی را در منزل برای همسرانشان فراهم نمیکنند و خانه برای این مردان به منزله صحنه نبرد و بازپرسی است. از اینرو، چنین مردانی ترجیح میدهند تا آنجایی که امکان دارد بیشتر اوقات خود را بیرون از خانه سپری کنند که این خود به مرور موجب سرد شدن روابط و بیتوجهی مردان به زندگی مشترک میشود.
وی یادآور شد: برای مردانی از این دست، خانه به محلی برای خواب و خورد و خوراک تبدیل شده و با گذشت زمان به این بیتوجهی خو میگیرند. در حالی که اگر زن و مرد از همان ابتدای زندگی مشترک، مسایل ریز و درشتشان را با گفتمان حل کرده و به درک درستی از شرایط یکدیگر دست یابند، هیچگاه دچار طلاق عاطفی نمیشوند.